CNN: Στην Τουρκία, ο καφές σερβίρεται με… μια δόση μοίρας

Ο τουρκικός καφές δεν είναι απλώς ένα ρόφημα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα του CNN είναι τελετουργία, σύμβολο φιλοξενίας, αλλά αποτελεί ιστορία 500 ετών, καταγεγραμμένη από την UNESCO στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας.

Ο καφές, που ήρθε από την Υεμένη τον 16ο αιώνα και εξαπλώθηκε γρήγορα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, βρήκε στην Κωνσταντινούπολη το ιδανικό του σπίτι.

Εκεί γεννήθηκαν τα πρώτα καφενεία, χώροι συζήτησης και κοινωνικής ζωής, όπως αναφέρει το αμερικανικό CNN. Αν και πολλές φορές θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες προσπάθησαν να τα κλείσουν, ωστόσο δεν εξαφανίστηκαν ποτέ.

Διαβάζοντας το φλιτζάνι

Ο τουρκικός καφές είναι κάτι παραπάνω από ρόφημα. Αποτελεί τελετουργία φιλοξενίας και «γέφυρα» επικοινωνίας. Παρασκευάζεται αργά σε τζεζβέ, με πλούσιο άρωμα και αφρό, και σερβίρεται πάντα με νερό και λουκούμι.

Μετά το τέλος του ακολουθεί το διάβασμα του φλιτζανιού, το φλιτζάνι αναποδογυρίζεται και τα σύμβολα στα κατακάθια «διαβάζονται»

Η καφεμαντεία έχει συνδεθεί με την ψυχαγωγία, τις φιλίες και ακόμη και με το φλερτ. Στο έθιμο του γάμου, η νύφη σερβίρει καφέ στον γαμπρό, με μπόλικο αλάτι. Αν εκείνος τον πιει χωρίς αντίρρηση, θεωρείται υπομονετικός και ώριμος.

Παρά την πλούσια ιστορία του, ο τουρκικός καφές δεν απέκτησε ποτέ τη διεθνή φήμη του εσπρέσο.

Όπως σημειώνει το CNN, οι νέες γενιές σήμερα σε πόλεις ανά την υφήλιο προσπαθούν να τον αναδείξουν μέσω εργαστηρίων, θεατρικών εμπειριών με καφέ και διάβασμα φλιτζανιού.

Ο ελληνικός καφές ως σύμβολο παράδοσης

Από την άλλη, ο δικός μας ελληνικός καφές, που μοιάζει πολύ με τον τουρκικό, αποτελεί επίσης ένα ιστορικό σημείο αναφοράς της καθημερινής ζωής και της κοινωνικής παράδοσης στην Ελλάδα. Έχει πιο λεπτή άλεση και μπορεί να είναι λίγο πιο ελαφρύς, ενώ η ζάχαρη προστίθεται συνήθως κατά το βράσιμο, σε αντίθεση με τον τουρκικό που μπορεί να προστεθεί μετά το σερβίρισμα.

Δείτε το 3ο επεισόδιο της ΟΜΑΔΑΣ LIVE

Βασικό συστατικό της ελληνικής κουλτούρας

Ο ελληνικός καφές είναι στενά συνδεδεμένος με την παράδοση, την καθημερινότητα και την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων. Είναι τελετουργία, καλωσόρισμα στον μουσαφίρη, συντροφιά στη μοναξιά, αφορμή για να μαζευτεί η παρέα, ακόμη και παρηγοριά – ο μοναδικός καφές που σερβίρεται σε κηδείες και μνημόσυνα.

Είναι γνωστή η διαφωνία που υπάρχει εδώ και χρόνια για το αν η προέλευση του καφέ αυτού είναι Ελληνική ή Τούρκικη. Μετά τη δίωξη των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη στις αρχές της δεκαετίας του ’60, οι πρόσφυγες έφεραν μαζί τους το πολιτικό αυτό ιδίωμα και τη συνήθεια να φτιάχνουν τον καφέ με τον παραδοσιακό τρόπο, διατηρώντας ζωντανή την κουλτούρα τους στις νέες πατρίδες.

Παρά τις διαφορές τους λοιπόν, ελληνικός και τούρκικος καφές παραμένουν βαθιά ριζωμένοι στην ιστορία των παραδόσεων και της κουλτούρας του λαού τους.

Πηγή: tanea.gr