«Τα παιδιά που έχουν κινητό, το χρησιμοποιούν» γράφει η συγγραφέας και πρώην εκπαιδευτικός Gail Cornwall, στο The Atlantic. Απλή φράση, αλλά λέει πολλά. Κι όποιος έχει έφηβο στο σπίτι ξέρει ακριβώς τι εννοεί.
Μέσα στη σχολική μέρα, αντί για σημειώσεις στο τετράδιο, τα παιδιά μας στέλνουν μηνύματα για το μισό λίτρο γάλακτος που χρειάζονται για τη χημεία, για αλλαγές οργάνου στο μάθημα μουσικής ή για να ειδοποιήσουμε το γραφείο απουσιών. Όλα αυτά θα μπορούσαν να περιμένουν. Ή να λυθούν εκεί, στο σχολείο. Όπως συνέβαινε πριν η οθόνη γίνει προέκταση του χεριού.
«Το κινητό είναι ένας ψηφιακός ομφάλιος λώρος που κρατά τα παιδιά διαρκώς δεμένα με τους γονείς τους», παρατηρεί η Cornwall. Και δεν έχει άδικο. Πολλοί από εμάς νιώθουμε καλύτερα γνωρίζοντας πως μπορούμε να τα βρούμε «ανά πάσα στιγμή». Όμως με αυτόν τον τρόπο, τα κρατάμε πίσω. Τους στερούμε την ευκαιρία να γίνουν ανεξάρτητα, να διαχειριστούν μόνα τους μικρές κρίσεις, να ωριμάσουν κοινωνικά και συναισθηματικά.
Η συγγραφέας, πρώην εκπαιδευτικός, θυμάται πόσο δύσκολο ήταν να διατηρήσει την προσοχή των μαθητών ακόμα και πριν τα smartphones. Πώς θα σταθεί σήμερα ένας εκπαιδευτικός απέναντι σε μια τάξη με 25 εφήβους που έχουν στην τσέπη τους την απόσπαση της προσοχής σε μορφή εφαρμογής; Οι ίδιοι οι μαθητές παραδέχονται πως «όλοι κάνουν πως μιλούν στο κινητό στα διαλείμματα για να αποφύγουν την αμηχανία». Αλλά όταν αποφεύγεις την αμηχανία, αποφεύγεις και την ανάπτυξη.
Και ναι, πολλοί γονείς αντιστέκονται στις πολιτικές περιορισμού. Σύμφωνα με έρευνα που αναφέρει το The Atlantic, το 80% των γονιών ανησυχεί για το αν θα μπορέσει να επικοινωνήσει με το παιδί του σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Είναι ανθρώπινο. Αλλά μήπως τελικά περισσότερο προσπαθούμε να καθησυχάσουμε τον δικό μας φόβο, παρά να προστατεύσουμε τα παιδιά μας;
Πλέον, η κοινή γνώμη και η νομοθεσία αλλάζει. Σύμφωνα με άρθρο του Education Week, 31 πολιτείες στις ΗΠΑ και η Περιφέρεια της Κολούμπια απαιτούν ή πρόκειται σύντομα να απαιτούν περιορισμούς ή απαγορεύσεις κινητών στα σχολεία. Άλλες πολιτείες συστήνουν ή ενθαρρύνουν παρόμοιες πολιτικές. (Οι περισσότεροι από αυτούς τους κανόνες σωστά περιλαμβάνουν εξαιρέσεις για μαθητές με ειδικές ανάγκες που χρησιμοποιούν σχετικές εφαρμογές.) Αυτό σημαίνει ότι τα επόμενα δύο χρόνια, η πλειονότητα των παιδιών στις ΗΠΑ θα έχει κάποιου είδους περιορισμό στη χρήση κινητού στο σχολείο.
Σε πολλές χώρες, όπως η Αυστραλία, όπου τα κινητά αποκλείστηκαν από τα σχολεία, τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: λιγότερη απόσπαση προσοχής, περισσότερη κοινωνικοποίηση, λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς. Γιατί να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμα;
Ωστόσο, παραμένει ασαφές πώς θα εφαρμοστούν οι περιορισμοί στη χρήση κινητών τηλεφώνων στις Η.Π.Α. Το επίπεδο περιορισμού που προβλέπουν οι νέοι νόμοι και πολιτικές διαφέρει σημαντικά. Οι κανόνες που υπάρχουν στα χαρτιά δεν μεταφράζονται πάντοτε στην πράξη. Και μερικοί γονείς έχουν εκφράσει δημόσια την αντίθεσή τους σε αυτούς τους περιορισμούς, ενώ ιδιωτικά βοηθούν τα παιδιά τους να τους παραβιάζουν. Αυτό το είδος παρεμπόδισης σπάνια ωφελεί οποιονδήποτε — ούτε τους εκπαιδευτικούς που προσπαθούν να διδάξουν, ούτε τους μαθητές που προσπαθούν να μάθουν. Επιπλέον, για λόγους που ίσως δεν είναι προφανείς, συνήθως δεν ωφελεί ούτε τους ίδιους τους γονείς: ούτε εκείνους που προσπαθούν να αποτρέψουν τη χρήση κινητού, ούτε εκείνους που υποστηρίζουν πλήρως το να έχουν τα παιδιά τους κινητά.
Ίσως, όπως λέει και η Cornwall, ήρθε η ώρα να αφήσουμε τα παιδιά μας να πέσουν – και να σηκωθούν μόνα τους. Χωρίς να μας έχουν στην οθόνη τους κάθε στιγμή. Χωρίς να τους κρατάμε πίσω, μέσα από ένα chat. Γιατί μόνο έτσι θα μάθουν να στέκονται πραγματικά στα πόδια τους.
Τι παραβλέπουν πολλοί γονείς στη συζήτηση για τα κινητά στα σχολεία appeared first on | Ό,τι έχει σημασία για τις γυναίκες.
Πηγή: marieclaire.gr
