Ο σημαντικός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα δολοφονήθηκε στις 19 Αυγούστου 1936
Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (Federico García Lorca), γεννημένος στις 5 Ιουνίου 1898 στο Φουέντε Βακέρος της Ισπανίας, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ποιητές και δραματουργούς του 20ού αιώνα. Η ζωή και το έργο του αποτύπωσαν την ουσία του ισπανικού πολιτισμού και αντιμετώπισαν τα υποκείμενα κοινωνικά ζητήματα της εποχής του, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο σημάδι στη σύγχρονη λογοτεχνία.
Η ανατροφή του Λόρκα στο αγροτικό περιβάλλον της Ανδαλουσίας επηρέασε βαθιά το λυρικό του ύφος, που χαρακτηρίζεται από βαθιά σύνδεση με τη γη και τη λαογραφία της. Αργότερα μετακόμισε στη Μαδρίτη, όπου έγινε βασική φυσιογνωμία στην καλλιτεχνική σκηνή, δημιουργώντας φιλίες με άλλες διασημότητες όπως ο Σαλβαδόρ Νταλί και ο Λουίς Μπουνιουέλ. Τα ποιητικά του έργα, όπως το “Romancero Gitano” (Τσιγγάνικες Μπαλάντες) και το “Ποιητής στη Νέα Υόρκη”, αποκαλύπτουν την εξερεύνηση θεμάτων όπως το πάθος, την απομόνωση και την πολιτιστική ταυτότητα, συνδυάζοντας σουρεαλιστικές εικόνες με βαθύ συναισθηματικό βάθος.
Η δραματική τέχνη του Λόρκα λάμπει επίσης στα έργα του, όπως το “Ματωμένος Γάμος”, “Γέρμα” και “Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα”. Αυτές οι τραγωδίες αντηχούν με παγκόσμια θέματα επιθυμίας, καταπίεσης και ανθρώπινης τραγωδίας με φόντο την ισπανική κουλτούρα.
Δυστυχώς, η ζωή του Λόρκα έληξε απότομα σε νεαρή ηλικία, μόλις 38 ετών. Στις 19 Αυγούστου 1936, εκτελέστηκε από εθνικιστικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, με τον θάνατό του να αντιπροσωπεύει την βάναυση καταστολή των διανοουμένων και των καλλιτεχνών υπό το καθεστώς του Φρανθίσκο Φράνκο. Ο πρόωρος θάνατός του μετέτρεψε τον Λόρκα σε σύμβολο του αγώνα κατά της τυραννίας και της λογοκρισίας.
Μερικές χαρακτηριστικές του φράσεις, με αφορμή την επέτειο του θανάτου του
«Όπως δεν ανησυχούσα για το αν θα γεννηθώ, δεν ανησυχώ ούτε για το αν θα πεθάνω».
«Στην Ισπανία, οι νεκροί είναι πιο ζωντανοί από τους νεκρούς οποιασδήποτε άλλης χώρας στον κόσμο».
«Εκτός από τη μαύρη μαγεία, υπάρχει μόνο αυτοματισμός και μηχανοποίηση».
«Το να σε βλέπω γυμνό είναι σαν να θυμάσαι τη Γη».
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ποιητικό και τρομερό από τη μάχη των ουρανοξυστών με τους ουρανούς που τους σκεπάζουν.
«Θα είμαι πάντα στο πλευρό εκείνων που δεν έχουν τίποτα και που δεν τους επιτρέπεται καν να απολαύσουν το τίποτα που δεν έχουν με την ησυχία τους».
«Το να καίγεσαι από επιθυμία και να σιωπάς γι’ αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμωρία που μπορούμε να επιφέρουμε στον εαυτό μας».
«Κάθε βήμα που κάνουμε στη γη μας φέρνει σε έναν νέο κόσμο».
«Το ποίημα, το τραγούδι, η εικόνα, είναι απλώς νερό που αντλείται από το πηγάδι των ανθρώπων και πρέπει να τους επιστρέφεται σε ένα ποτήρι ομορφιάς, ώστε να μπορούν να πιουν – και πίνοντας να κατανοήσουν τον εαυτό τους».
«Κατανοήστε πλήρως μια μόνο μέρα, ώστε να μπορείτε να αγαπάτε κάθε βράδυ».
Την ημέρα που θα σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε στα ένστικτά μας, θα έχουμε μάθει πώς να ζούμε.
«Στην καρδιά κάθε σπουδαίας τέχνης βρίσκεται μια ουσιαστική μελαγχολία».
«Συχνά έχω χάσει τον εαυτό μου, προκειμένου να βρω το κάψιμο που κρατά τα πάντα ξύπνια».
«Η αγάπη είναι το φιλί στην ήσυχη φωλιά ενώ τα φύλλα τρέμουν, καθρεφτισμένα στο νερό».
«Θέλω να είμαι ποιητής, από την κορυφή ως τα νύχια, να ζώ και να πεθαίνω μέσα από την ποίηση».
Διάβασε ακόμα:
Alain Delon: «Στην αγάπη, πρέπει να τολμάμε τα πάντα, αν αγαπάμε πραγματικά»
Πηγή: allyou.gr
