Πόλεμος και ειρήνη στην Ουκρανία, πράξη δεύτερη. Το σκηνικό μεταφέρεται σήμερα, μέσα σε τρεις ημέρες – ενδεικτικό κι αυτό της ταχύτητας την οποία έχουν αρχίσει να αποκτούν οι εξελίξεις στο συγκεκριμένο μέτωπο –, από την παγωμένη Αλάσκα στην… πολιορκημένη και στρατοκρατούμενη Ουάσιγκτον, όπου ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει διατάξει την ανάπτυξη της Εθνοφρουράς, για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Οσο για την αγωνία, αναμφίβολα κορυφώνεται μετά τις – σκοπίμως – ασαφείς δηλώσεις της Παρασκευής, που πρακτικά αφήνουν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, ενώ ταυτόχρονα πετούν το μπαλάκι στο Κίεβο και την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι μέχρι στιγμής, ώσπου δηλαδή να δούμε τις εικόνες και τα βίντεο από τον Λευκό Οίκο και να μάθουμε το αποτέλεσμα της σημερινής παρουσίας εκεί του προέδρου της Ουκρανίας και των ευρωπαίων «σωματοφυλάκων» του, ένα είναι βέβαιο: Εκείνοι που είτε ανέμεναν είτε είχαν προβλέψει πως η σύνοδος που διεξήχθη την Παρασκευή στην αμερικανική βάση του Ανκορατζ θα έφερνε την πολυπόθητη εκεχειρία ή, πολύ περισσότερο, θα ισοδυναμούσε με μια νέα «Γιάλτα» έπεσαν έξω. Λευκός καπνός δεν βγήκε από τις συνομιλίες μεταξύ των προέδρων των ΗΠΑ και της Ρωσίας, παρότι διήρκεσαν πάνω από δυόμισι ώρες. Από ό,τι φαίνεται, δε, θα απαιτηθούν και άλλες, ενδεχομένως πιο επίπονες προσπάθειες, καθώς και επιπλέον χρόνος, μέχρις ότου κάτι τέτοιο συμβεί.
Και μέχρι τότε, τι; Η πιθανότερη απάντηση είναι συνέχιση ή ακόμα και κλιμάκωση του πολέμου ο οποίος ξεκίνησε με τη ρωσική εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου 2022 και μαίνεται επί 42 μήνες, έχοντας ήδη προκαλέσει ανυπολόγιστες απώλειες και έχοντας φέρει τα πάνω κάτω στην Ευρώπη, σε όλα τα επίπεδα. Το αντίθετο ακριβώς, δηλαδή, από το μήνυμα το οποίο επιχειρούσε να στείλει το φόντο που επελέγη για τη συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ και του Βλαντίμιρ Πούτιν – «Προωθώντας την Ειρήνη» –, επιτρέποντας στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι να ελπίζει ότι τα βάσανά του ίσως και να τελειώσουν σύντομα.
Εκτός εάν βρεθεί το κατάλληλο περιτύλιγμα που θα «χρυσώσει το χάπι»…
Πήγε και γύρισε ως νικητής
«Από τη στιγμή που βγήκε από το αεροπλάνο του και πάτησε στο κόκκινο χαλί, το ταξίδι του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Αλάσκα ήταν ένας θρίαμβος. Ο οικοδεσπότης του, Ντόναλντ Τραμπ, τον υποδέχθηκε με χειροκρότημα. Οι δυο τους δεν είχαν να ανακοινώσουν οτιδήποτε μετά τις πολύωρες συνομιλίες (…) όμως η συνάντηση στη στρατιωτική βάση του Ανκορατζ μετέτρεψε τον Πούτιν από παρία της Δύσης σε έναν τιμώμενο επισκέπτη επί αμερικανικού εδάφους». Το σχόλιο που δημοσιεύτηκε στο “Economist” απηχεί, σε μεγάλο βαθμό, την εκτίμηση της πλειοψηφίας των διεθνών ΜΜΕ αναφορικά με το ποιος ήταν ο νικητής αυτής της συνόδου.
«Ο πρόεδρος της Ρωσίας πήρε όλα όσα θα ήλπιζε», όπως διαπιστώνει και το CNN. «Επιτιθέμενος εναντίον μιας ανεξάρτητης χώρας, της Ουκρανίας, την οποία θεωρεί δική του, αλλά και καταζητούμενος από το Διεθνές Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου, ο Πούτιν έγινε δεκτός την Παρασκευή από τις Ηνωμένες Πολιτείες με όλες τις τιμές που αρμόζουν στον αξιοσέβαστο ηγέτη μιας μεγάλης δύναμης», γράφει χαρακτηριστικά και το κεντρικό άρθρο της “Monde”.
«Ο Πούτιν βρίσκεται ήδη πάνω στη διεθνή σκηνή (…) Δεν πρόκειται να έχουμε μια συμφωνία ειρήνης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και να τελειώσουμε τον πόλεμο χωρίς να διαπραγματευτούμε με τον Πούτιν. Πρόκειται για κοινή λογική. Δεν θα έπρεπε καν να το αναφέρω», είπε από την πλευρά του ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο, μιλώντας στο δίκτυο ABC και απαντώντας στη σφοδρή κριτική που δέχεται ο Λευκός Οίκος για τη σύνοδο της Αλάσκας και όσα διημείφθησαν εκεί. Δεν χωράει αμφιβολία, λοιπόν, ότι αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για το μεγάλο αφεντικό του Κρεμλίνου από τη στιγμή που πήρε την απόφαση να εισβάλει στην Ουκρανία. Πολύ περισσότερο καθώς πέρα από την αναγνώρισή του ως ισότιμου συνομιλητή των ΗΠΑ, άρα και συνολικά της Δύσης, έχει την αίσθηση και την πληροφόρηση ότι οι δυνάμεις του διατηρούν το πάνω χέρι και την πρωτοβουλία των κινήσεων στα πεδία των μαχών. Κάτι που σημαίνει, πρακτικά, πως κάθε μέρα που περνά με τον πόλεμο να συνεχίζεται, κερδίζουν περισσότερο (ουκρανικό) έδαφος και φέρνουν τον αντίπαλο σε ακόμη δυσκολότερη διαπραγματευτική θέση.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Πούτιν αρνήθηκε να συναντηθεί με τον Ζελένσκι και δεν αποδέχθηκε την πρόταση για εκεχειρία, ενώ παράλληλα συνέχισε να προβάλλει το σύνολο των απαιτήσεών του. Φάνηκε δε απολύτως ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα της συνάντησης με τον Τραμπ, μη διστάζοντας να χρεώσει προκαταβολικά το πιθανό ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στην ΕΕ και το Κίεβο. Θεωρώντας, προφανώς, ότι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα η παρτίδα θα είναι τελικώς δική του «μονά – ζυγά».
Η αυτοπεποίθησή του φτάνει στα όρια της αλαζονείας, η οποία αποτυπώθηκε στο μπλουζάκι που επέλεξε κατά την άφιξή του ο στενός του συνεργάτης και γερόλυκος της εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας Σεργκέι Λαβρόφ. Εξάλλου, όπως σημειώνουν οι “New York Times”, αυτό που κυρίως έχει στο μυαλό του ο Πούτιν δεν είναι να ταπεινώσει τον Ζελένσκι, αλλά να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή της πρώην αυτοκρατορίας.
Ειρηνοποιός χωρίς… πιστοποιητικά
«Μεγάλη πρόοδος με τη Ρωσία. Μείνετε συντονισμένοι!», έγραψε ο Ντόναλντ Τραμπ στην πλατφόρμα του, Truth Social, μετά τη λήξη της συνάντησης που είχε με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στην Αλάσκα. Αφήνοντας τους πάντες, κυρίως δε τους Ευρωπαίους και τον Ζελένσκι, να αναρωτιούνται τι ήταν αυτό που ειπώθηκε και συμφωνήθηκε κατά τις συνομιλίες τους στην Αλάσκα που τον κάνει τόσο αισιόδοξο ότι μπορεί σύντομα να βρεθεί μια κοινώς αποδεκτή λύση. Η απορία τους δε μετατράπηκε σε ανησυχία όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ τάχθηκε υπέρ της σύναψης μιας συνθήκης ειρήνης μεταξύ του Κιέβου και της Μόσχας, αντί μιας συμφωνίας για εκεχειρία, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν νέο γύρο ουσιαστικών διαπραγματεύσεων. Η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος, στις σχετικά σύντομες δηλώσεις που έκανε τα ξημερώματα του Σαββάτου (ώρα Ελλάδας), άφησε να εννοηθεί ότι οι δύο πλευρές συνέκλιναν στα περισσότερα εκκρεμή ζητήματα πλην ενός, που πιθανότατα είναι η εκεχειρία, για να προσθέσει πως ελπίζει να υπάρξει σύντομα προσέγγιση και σε αυτό. Φρόντισε δε, εμμέσως πλην σαφώς, να πετάξει το μπαλάκι στην ηγεσία της ΕΕ, γνωρίζοντας καλά ότι στην περίπτωση που ο Ζελένσκι χάσει τη δική της στήριξη δεν έχει άλλο δρόμο από τη συνθηκολόγηση, και μάλιστα άνευ όρων – κάτι όμως που, για την ώρα, δεν φαίνεται να συμβαίνει. Τα δεδομένα που υπήρχαν μέχρι χθες το βράδυ, λοιπόν, δικαιώνουν την εκτίμηση ανάλυσης που δημοσιεύτηκε στο CNN και υπογραμμίζει, ανάμεσα στα άλλα, πως «τα γεγονότα στην Αλάσκα δημιούργησαν μια τρύπα στον ισχυρισμό του Λευκού Οίκου, σε πρόσφατη ανακοίνωση, ότι ο Τραμπ είναι “ο πρόεδρος της ειρήνης”». Αποδεικνύοντας, παράλληλα, ότι οι επιτυχίες τις οποίες έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα σε αυτόν τον τομέα – όπως η κατάπαυση του πυρός μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν με δική του παρέμβαση και η υπογραφή συνθήκης ειρήνης ανάμεσα στους ηγέτες του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας – δεν αρκούν για να του διασφαλίσουν το Νομπέλ Ειρήνης. Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, οι ειδικοί που ξέρουν να διαβάζουν τη γλώσσα του σώματος εκτίμησαν, με βάση την εικόνα που παρουσίαζε κατά την επιστροφή του από την Αλάσκα, ότι ήταν εμφανώς κουρασμένος – κάτι σαν έναν… πυγμάχο ο οποίος έχει φάει αρκετό ξύλο από τον αντίπαλό του. Φαίνεται, τελικώς, ότι ούτε η επιστολή για τα παιδιά του πολέμου που παρέδωσε στον Πούτιν εκ μέρους της πρώτης κυρίας Μελάνια Τραμπ, ούτε η εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης με την υπερπτήση του βομβαρδιστικού Β-2 και των τεσσάρων «αόρατων» μαχητικών F-35 πάνω από την αμερικανική βάση του Ανκορατζ κατά την άφιξη των δύο ηγετών, καθώς και η παράταξη στο έδαφος άλλων τεσσάρων F-22, στάθηκαν αρκετά για να «στριμώξουν» τον συνομιλητή του. Ετσι, για την ώρα, ο Τραμπ οφείλει να αρκεστεί αφενός στην «υποχώρηση» που έκανε ο Πούτιν επιβιβαζόμενος στο θωρακισμένο όχημά του – Το Κτήνος (The Beast), όπως είναι γνωστό – και αφετέρου στην παραδοχή του τελευταίου ότι «εάν ήταν πρόεδρος ο Τραμπ το 2022, ο πόλεμος δεν θα είχε ξεκινήσει», όπως και ο ίδιος έχει ισχυριστεί πολλάκις.
Πηγή: tanea.gr
