Το κτιριακό συγκρότημα των Προσφυγικών, τα γνωστά σε όλους μας Προσφυγικά, χτίστηκαν το 1933-1936 με στόχο να φιλοξενήσουν Μικρασιάτες πρόσφυγες που είχαν χάσει τα πάντα. Άνθρωποι που δούλεψαν πολύ και δούλεψαν σκληρά να ξαναπάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους.
Σήμερα το «ζωντανό μνημείο» φιλοξενεί πάλι ανθρώπους της εργατικής τάξης που συγκροτούν την Κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών η οποία και ξεχωρίζει ως μορφή αυτοοργάνωσης, έχοντας δημιουργήσει δομές μέσα στα Προσφυγικά για να καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων.
Η Δομή Υγείας της Κοινότητας, αποφάσισε να δημιουργήσει και να αναλάβει την ευθύνη για τη λειτουργία ξενώνα για καρκινοπαθείς από την επαρχία και τους συνοδούς τους ένα περίπου λεπτό μακριά από την έξοδο του Αγίου Σάββα, του μεγαλύτερου ογκολογικού νοσοκομείου της χώρας.
Ο ξενώνας βρίσκεται ένα λεπτό από την είσοδο/έξοδο του Αγίου Σάββα επί των Προσφυγικών.
Ένα αίτημα δεκαετιών ολοκληρώνεται σε λίγες εβδομάδες
Για να γίνει κατανοητή η σπουδαιότητα του εγχειρήματος, πρέπει πρώτα να γίνει σαφής η ανάγκη που οδήγησε την Κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών στην απόφαση για τη δημιουργία και συντήρηση του ξενώνα.
Σε ένα από τα πιο βεβαρυμμένα και με σημαντικές ελλείψεις νοσοκομεία της χώρας, καταφθάνουν άτομα από την επαρχία που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν 80 έως 150 ευρώ την ημέρα για ξενοδοχείο ή κάποιο διαμέρισμα βραχυχρόνιας μίσθωσης.
Ειδικά όταν πρόκειται για θεραπεία εβδομάδων ή μηνών, κάτι που εξαρτάται από τον τύπο του καρκίνου και το πρωτόκολλο που ακολουθείται, είναι σαφές πως για πολλές οικογένειες από την επαρχία αυτό είναι απαγορευτικό.
Η μπροστινή αυλή έχει δροσιά και μπορεί κανείς να ξαποστάσει πριν μπει στον χώρο του ξενώνα.
Όσοι δεν έχουν χρήματα για διαμονή κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους
Καθώς ο ασθενής προσέρχεται με έναν ή δύο συνοδούς οι οποίοι φροντίζουν τον άνθρωπό τους με βάρδιες, αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι συνοδοί να κοιμούνται χειμώνα-καλοκαίρι στα αυτοκίνητα με τα οποία ήρθαν στην Αθήνα, χωρίς τουαλέτα ή μπάνιο να κάνουν ένα ντους.
Χωρίς τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Ας γραφτεί ως έχει γιατί είναι ζήτημα αξιοπρέπειας.
Απλή, καθημερινή, ελληνική εξαθλίωση, την ώρα που παλεύουν για τον άνθρωπό τους. Αυτός είναι ο κανόνας. Συγγενείς και σύλλογοι καρκινοπαθών έχουν απευθύνει αυτό το αίτημα εδώ και δεκαετίες, με το κράτος να κωφεύει. Όμως σε περιβάλλον στεγαστικής κρίσης και ανέχειας, χρειάζονται έργα και όχι λόγια.
Δύο κρεβατοκάμαρες και ένας καναπές – κρεβάτι βρίσκονται στην διάθεση των θεραπευομένων και των συγγενών τους.
Αφουγκράστηκαν το πρόβλημα, γνώριζαν τη λύση και… έδρασαν
Καθώς οι κυβερνήσεις που μιλούν για «επιτυχίες» στο ΕΣΥ, δεν μπορούν να κάνουν το αυτονόητο, όταν η λύση προέρχεται από τον ίδιο τον λαό δεν είναι απλά ευπρόσδεκτη, αλλά είναι εντυπωσιακή. Έχοντας τη χαρά και την τιμή να γίνουμε μάρτυρες της διαδικασίας ανακαίνισης, μιλήσαμε, ρωτήσαμε και είδαμε με τα μάτια μας τι συμβαίνει.
Το πρωταρχικό ζήτημα είναι οι ίδιοι οι ασθενείς. Η χημειοθεραπεία είναι σκληρή. Αναγκαία, αλλά σκληρή. Δεν γνωρίζεις πότε θα έρθουν χρονικά οι παρενέργειες και αυτές ξεκινούν από τη ζαλάδα, την τάση για εμετό, τον πονοκέφαλο και τη διάρροια.
Ο ξενώνας είναι εξοπλισμένος με πλυντήριο, κουζίνα και ψυγείο.
Δεν γνωρίζεις που και πότε θα σε πιάσουν οι παρενέργειες και δεν μπορείς να διανύσεις μεγάλες αποστάσεις με αυτοκίνητο ή ταξί. Τίθεται ξανά ένα αυτονόητο ζήτημα αξιοπρέπειας.
Το κοινόχρηστο κουζινάκι μπορεί να μειώσει το οικονομικό κόστος για τους φιλοξενούμενους του ξενώνα.
Δεν ήταν μια ή δύο οι φορές που τα μέλη της Κοινότητας άνοιξαν τα σπίτια τους για ασθενείς ή συνοδούς. Ακούγεται περίεργο για τα δεδομένα της Ελλάδας, όμως η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια είναι αυτονόητες.
Μια καρέκλα, ένα ποτήρι νερό, ένα χάδι στην πλάτη στον άνθρωπο που ήρθε χωρίς συνοδό και μια βόλτα στον φούρνο της Κοινότητας μόλις περνούσε η τάση για εμετό ήταν το αυτονόητο. Ώσπου έγινε πράξη αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο για το κράτος.
Καλό είναι τα συνθήματα να γίνονται πράξη. Όπως στην περίπτωση του ξενώνα για τους καρκινοπαθείς και τους συνοδούς τους.
Κανείς δεν ξέρει γιατί δεν προσέγγισε το κράτος την εκκλησία
Το κράτος μιλά διαχρονικά για την ανάγκη δημιουργίας ξενώνα για τους καρκινοπαθείς και τους συνοδούς τους. Είναι γνωστό πρόβλημα, το γνωρίζουν όλοι: από τους υπουργούς και τους διοικητές ογκολογικών νοσοκομείων μέχρι τους ογκολόγους και τους νοσηλευτές.
Πολλά από τα ακίνητα στην περιοχή ανήκουν στην Εκκλησία η οποία τα θέτει προς ενοικίαση.
Το 1992 το «Ελληνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο» το οποίο διοικείται από την Αρχιεπισκοπή, παρεχώρησε στο νέο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου του νοσοκομείου «Ο Άγιος Σάββας» τη χρήση μόνον των κτιριακών και λοιπών εγκαταστάσεων της νοσοκομειακής μονάδας.
Η παραχώρηση ισχύει για όσο χρόνο υφίσταται αυτό, με την εξαίρεση ορισμένων «ιστορικών χώρων», ενώ το Ίδρυμα διατήρησε την κυριότητα αυτών καθώς και της λοιπής ακίνητης και κινητής περιουσίας του.
Εξακολουθεί δε να λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και να συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο. Πολλά επίσης από τα διαμερίσματα στην περιοχή των Αμπελοκήπων ενοικιάζονται σε βραχυχρόνια μίσθωση με υψηλές τιμές.
Δεν είναι σαφές αν κάποιος εκπρόσωπος του κράτους προσέγγισε την Εκκλησία ή ιδιοκτήτες διαμερισμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης για τη δημιουργία ξενώνων. Είναι όμως σαφές πως το αίτημα έχει εξαφανιστεί από τον δημόσιο διάλογο εδώ και χρόνια.
Το δεύτερο υπνοδωμάτιο με δύο μονά κρεβάτια, μπορεί να φιλοξενήσει δύο συνοδούς του ιδίου φύλου ή μια οικογένεια που συνοδεύει ασθενή.
Η κοινωνία των ανθρώπων εν δράσει στα Προσφυγικά
Η Κοινότητα που ζει και δρα στο «ζωντανό μνημείο» των Προσφυγικών απάντησε σε μια ανάγκη και με δικά της έξοδα, ξεκίνησε τη δημιουργία του ξενώνα, την επίπλωση και τον εξοπλισμό του.
Η Δομή Υγείας της Κοινότητας, θα αναλάβει την καθαριότητα του ξενώνα, τη συνοδεία σε νοσοκομεία για όσους δεν έχουν συνοδό και την αντιμετώπιση συχνών γραφειοκρατικών προβλημάτων, όπως η έλλειψη ΑΜΚΑ.
Η κουζίνα του ξενώνα είναι έτοιμη για όσους θέλουν ένα σπιτικό πιάτο φαγητό.
Ο ξενώνας από την θεωρία στην πράξη
Η Κοινότητα δήλωσε πως από τη στιγμή που αποφασίστηκε και δημιουργήθηκε ο ξενώνας αυτός θα λειτουργήσει «ρολόι» σε συνεννόηση με μέλη του Σωματείου Εργαζομένων «Άγιος Σάββας».
Για να καταστεί σαφές την συντήρησή του ξενώνα θα αναλάβει εξ’ ολοκλήρου η κοινότητα των Προσφυγικών χωρίς το παραμικρό έξοδο για τον φορολογούμενο.
Ο ξενώνας είναι εξοπλισμένος με όλες τις αναγκαίες ηλεκτρικές συσκευές, ανάμεσά τους πλυντήριο και κουζίνα ενώ έχει δύο δωμάτια που έχουν από δύο κρεβάτια, ικανά να φιλοξενήσουν 4 συνοδούς και άτομα που θέλουν να συνέλθουν πριν ξεκινήσουν το ταξίδι επιστροφής στο σπίτι τους μετά το πέρας της χημειοθεραπείας.
Η θερμοκρασία είναι ιδανική ακόμα και στις συνθήκες καύσωνα που έγινε η επίσκεψή μας καθώς τα δέντρα δημιουργούν σκιά και κρατούν τον ξενώνα δροσερό.
Το ένα υπνοδωμάτιο έχει μια ντουλάπα για τις βαλίτσες και τα ρούχα, ενώ στο άλλο υπάρχει μια μεγάλη συρταριέρα.
Ποιοι είναι αυτοί που χτυπούν την ανάπτυξη και τη «στεγαστική άνθιση» της χώρας;
Την ώρα που οι άνθρωποι από την επαρχία και οι συνοδοί τους, τραβούν ο καθένας τον δικό του Γολγοθά, κινήσεις αυτοοργάνωσης «ανταγωνίζονται» το κράτος δίνουν λύσεις σε προβλήματα δεκαετιών.
Τα Προσφυγικά με την προσθήκη του ξενώνα για καρκινοπαθείς και συνοδούς ήταν και είναι πιο κοντά στο πνεύμα των Μικρασιατών προσφύγων, των Παρτιζάνων του 1944 και των ανθρώπων που μένουν και οργανώνονται εκεί σήμερα. Της γειτονιάς που θα νοιαστεί ακόμα και τον περαστικό και αναλαμβάνει δράση για να καλύψει εγκληματικές ελλείψεις του κράτους, με οριζόντια αλληλεγγύη, χωρίς κορδέλες και χρυσά ψαλίδια, χωρίς τυμπανοκρουσίες μπροστά στον τηλεοπτικό φακό και εν αγνοία ενός υπουργού που τον αγαπάει. Φωτίζοντας την υποκρισία, την κωλυσιεργία και την αναλγησία του κρατικού μηχανισμού, και χωρίς καθόλου να το απαλλάσσει από τις ευθύνες του.
Τα προσφυγικά φιλοξενούν άτομα από όλο τον κόσμο. Εξ’ ου και τα πολύχρωμα γκράφιτι.
Πηγή: in.gr
