Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν ξεχνάει. Όποιος έχει μπει εμπόδιο στα σχέδιά του βρίσκεται αντιμέτωπος με τη μήνι του και σκληρά αντίποινα. Είτε πρόκειται για πολιτικό αντίπαλο, είτε για «αριστερό» πανεπιστήμιο, είτε για δικαστή, είτε άλλη χώρα. Ο Αμερικανός πρόεδρος απαντά με διώξεις, κόψιμο κρατικών επιχορηγήσεων, απόλυση ή δασμούς, κατά περίπτωση.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Economist, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποτελεί μια «μυστηριώδη εξαίρεση». Και όχι μόνο σήμερα, που προσπαθεί να δώσει τέλος στον πόλεμο στην Ουκρανία. Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους, λίγες ώρες πριν από τη σύνοδο κορυφής στην Αλάσκα.
Το 2016, όλοι ήταν υπόλογοι για παρέμβαση στις προεδρικές εκλογές εκτός από τη Μόσχα. Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, ο Βλαντιμίρ Πούτιν είχε κάνει «έξυπνη κίνηση», ενώ ο Τζο Μπάιντεν έφταιγε για τον πόλεμο γιατί ήταν «αδύναμος». Και παρά τους χλευασμούς του Κρεμλίνου, για την αδυναμία του να λήξει τον πόλεμο σε 24 ώρες, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν απάντησε ποτέ.
Πληγωμένος και απογοητευμένος
Αντίθετα, εμφανίστηκε κάπως πληγωμένος ή απογοητευμένος. Χαρακτηριστική ήταν η ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον Απρίλιο: «Βλαντιμίρ, ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!». Η χρήση του μικρού ονόματος του Ρώσου προέδρου, σύμφωνα με τον Economist, προδίδει μια οικειότητα που δεν μοιράζεται με άλλους ηγέτες κρατών.
Μάλιστα, σχεδόν παραδέχθηκε ότι Βλαντιμίρ Πούτιν τον έχει εμπαίξει. «Ίσως δεν θέλει να σταματήσει τον πόλεμο, απλώς μου χτυπάει την πλάτη», είπε στις 26 Απριλίου. Και στις 8 Ιουλίου, παραδέχτηκε αυτό που για τους περισσότερους ήταν προφανές από την αρχή: «Είναι πολύ ευγενικός όλη την ώρα, αλλά αποδεικνύεται ότι όλα αυτά δεν έχουν νόημα».
Και τελευταίο στοιχείο, ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ απείλησε με δευτερεύουσες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, μόλις ο Βλαντιμίρ Πούτιν έδειξε διάθεση να τον συναντήσει, τον «αντάμειψε» με σύνοδο κορυφής, και μάλιστα σε αμερικανικό έδαφος.
Υπάρχει «συμπαιγνία»;
Αυτό που όλοι ψάχνουν πλέον είναι γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ είναι τόσο συγκαταβατικός με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Από το 2007 τον επαινεί. Το 2013 τον προσκάλεσε στον διαγωνισμό «Μις Υφήλιος», που έγινε στη Μόσχα, και αναρωτήθηκε στο Twitter αν θα ήταν ο «νέος καλύτερός του φίλος». Ζήτησε τη βοήθειά του για να χτίσει έναν πύργο στη Μόσχα από το 2013 έως το 2016.
Μετά τις υποψίες για παρέμβαση στις προεδρικές εκλογές του 2016, συμπεριλαμβανομένης της παραβίασης των email των Δημοκρατικών για να υπονομεύσει την υποψήφια των Δημοκρατικών, Χίλαρι Κλίντον, οι υποψίες φούντωσαν. Αρκετοί δημοσιογράφοι άρχισαν να αφήνουν υπονοούμενα περί συνωμοσίας ή «συμπαγνίας». Διαδόθηκαν ισχυρισμοί ότι ο Ρώσος πρόεδρος εκβίαζε τον Αμερικανό ομόλογό του με μια άσεμνη βιντεοκασέτα. Η φήμη τελικά κατέρρευσε, διότι φαίνεται ότι διέρρευσε από υποστηρικτές της Χίλαρι Κλίντον.
Και η ιστορία για τη ρωσική παρέμβαση στις προεδρικές του 2016 συνεχίζεται με νέα επεισόδια. Όπως η έρευνα της νυν υπουργού Δικαιοσύνης Παμ Μπόντι, για την «προδοσία» του Μπαράκ Ομπάμα, υποστηρίζοντας ότι η Ρωσία βοήθησε εκείνον να εκλεγεί και όχι τον Τραμπ. Παρά το γεγονός ότι η έκθεση του ανεξάρτητου ειδικού εισαγγελέα Ρόμπερτ Μιούλερ, επιβεβαίωνε ότι «η ρωσική κυβέρνηση αντιλήφθηκε ότι θα ωφελούνταν από μια προεδρία Τραμπ και εργάστηκε για να εξασφαλίσει αυτό το αποτέλεσμα».
Ζήτημα ψυχολόγων;
Ο Economist σημειώνει ότι ο θαυμασμός του Ντόναλντ Τραμπ για τον Βλαντιμίρ Πούτιν παραμένει αίνιγμα. Από αυτά που ίσως να ανήκουν στην αρμοδιότητα των ψυχολόγων.
Ωστόσο, επισημαίνει ότι ο Ρώσος πρόεδρος, ως έμπειρος πράκτορας της KGB, ξέρει πώς να εκμεταλλεύεται τα τρωτά σημεία του Αμερικανού ομολόγου του, συμπεριλαμβανομένης της ματαιοδοξίας του. Άλλωσε, λέγεται ότι ο Τραμπ «σαφώς συγκινήθηκε» από ένα κιτς πορτρέτο που του δώρισε ο Πούτιν.
Βλαντιμίρ Πούτιν
Ωστόσο, ο Economist τονίζει ότι αυτή η συγκαταβατική εικασία μπορεί να είναι άδικη και για τον Αμερικανό πρόεδρο. Διότι σίγουρα υποτιμά τον κίνδυνο. Αλλά έχει σοβαρούς λόγους να ταυτίζεται με τον Ρώσο ομόλογό του.
Αλλαγή όρων πολιτικής
Ο Ντόναλντ Τραμπ τείνει να αλλάξει τον ακρογωνιαίο λίθο της αμερικανικής πολιτικής από το 1930. Ότι καμία χώρα δεν μπορεί να αποκτήσει εδάφη με τη βία. Αρχή που κατοχυρώνεται επίσης στον χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Ωστόσο, κατά την πρώτη του θητεία, επιδιώκοντας το όραμά του για ειρήνη στη Μέση Ανατολή, ο Ντόναλντ Τραμπ αναγνώρισε την αξίωση του Ισραήλ στα στα Υψίπεδα του Γκολάν και του Μαρόκου στη Δυτική Σαχάρα. Τώρα, φαίνεται να οραματίζεται ένα τέλος του πολέμου στην Ουκρανία που θα απένειμε επίσης στη Ρωσία νέα εδάφη.
Ίσως λοιπόν η πραγματική βάση της «συμπαιγνίας» τους να είναι αυτή: ότι πιστεύουν ότι έτσι θα έπρεπε να λειτουργεί ο κόσμος στην πραγματικότητα. Όχι σύμφωνα με κανόνες που έχουν επινοηθεί από διπλωμάτες για να διατηρήσουν τη διεθνή τάξη, αλλά με σεβασμό στην εξουσία που ασκούν σπουδαίοι, «έξυπνοι» άνδρες σαν τον Τραμπ και τον Πούτιν. Κι αυτό βάζει τον κόσμο σε κατάσταση ομηρίας.
Πηγή: in.gr
