Ο Απρίλιος είναι ο σκληρότερος μήνας, λέει ο ποιητής για να αποδώσει την προσμονή της ανοιξιάτικης αναγέννησης. Στο ελληνικό κομματικό σύστημα, όμως, πολλοί εκτιμούν ότι το φθινόπωρο θα είναι η σκληρότερη εποχή. Κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά. Γιατί τότε, στην αρχή της νέας πολιτικής σεζόν, κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ θα κληθούν να περπατήσουν ανάμεσα στις νάρκες που έχουν τοποθετηθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα στην πολιτική σκηνή. Ελάχιστοι ανάμεσά τους μπορούν να προσδοκούν ότι η πολιτική ζωή θα ξεκινήσει από την αρχή. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο, ας πούμε, θα ήταν αφελές να πιστεύουν πως η σκανδαλολογία θα ξεχαστεί. Ή ότι η γαλάζια ΚΟ θα επιστρέψει με διάθεση να τους δώσει την αμέριστη στήριξή της. Στη Χαριλάου Τρικούπη ανησυχούν, έστω κι αν δεν το παραδέχονται, για το τι θα μείνει από το κυβερνητικό αφήγημα των «διαχρονικών παθογενειών». Και κανένας στην Κουμουνδούρου δεν υποτιμά τις επιπτώσεις που θα έχει στο κόμμα του η ίδρυση ενός τσιπρικού πολιτικού φορέα.
Κυβέρνηση
Η σκανδαλολογία
Στο κυβερνητικό παρασκήνιο επικρατεί φόβος για εξελίξεις σχετικές με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπως τυχόν νέες αποκαλύψεις από την έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας ή λανθασμένοι χειρισμοί, οι οποίοι ενδέχεται να ενισχύσουν την πεποίθηση της πλειονότητας της κοινής γνώμης πως έχει επιχειρηθεί συγκάλυψη. Οι δε συνεδριάσεις της εξεταστικής επιτροπής για τη διερεύνηση της υπόθεσης δεν θα κρατήσουν το θέμα μακριά από την επικαιρότητα – σχεδόν όλα κόμματα της αντιπολίτευσης, άλλωστε, είναι αποφασισμένα να το διατηρήσουν στον αφρό της.
Η συνοχή της γαλάζιας ΚΟ
Ακόμη κι εκείνοι που βρίσκουν την ανδρουλακική κατηγοριοποίηση της ΚΟ της ΝΔ σε «αυτοφωράκηδες», «ημιελεγχόμενους» και «ανεξέλεγκτους» κάπως υπερβολική εκφράζουν – μετά την ψηφοφορία για τη σύσταση Προανακριτικής για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ – αμφιβολίες για τη συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Η εκτίμηση πως ο Πρωθυπουργός δεν εμπιστεύεται τους βουλευτές του έχει επικρατήσει. Τα δε παράπονα των νεοδημοκρατών, οι οποίοι νιώθουν ότι εκτέθηκαν από τη «στρατηγική» του κόμματος σε εκείνη τη συνεδρίαση, ακούστηκαν περισσότερο απ΄ό,τι συνήθως, ωθώντας αρκετούς να υποθέσουν πως όσο χειροτερεύει το κλίμα για την κυβέρνηση, τόσο δυνατότερα θα φωνάζουν οι διαφωνούντες.
ΠΑΣΟΚ
Οι «διαχρονικές παθογένειες»
Μαξίμου και Πειραιώς δεν αφήνουν καμία ευκαιρία να μιλήσουν για «πράσινους φραπέδες»
και «διαχρονικές παθογένειες» ανεκμετάλλευτη. Η γαλάζια γραμμή άμυνας έχει χτιστεί πάνω στη διάχυση των ευθυνών για την κατασπατάληση των ευρωπαϊκών πόρων. Τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης απορρίπτουν κατηγορηματικά τις μομφές που τους απευθύνουν. Ομως, δεν αγνοούν τον κίνδυνο ο οποίος ελλοχεύει για τα νούμερα του ΠΑΣΟΚ στον συμψηφισμό που επιχειρούν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι – η μιάμιση μονάδα που έχασε το κόμμα στην ιουλιανή μέτρηση της GPO δείχνει ότι είναι πραγματικός. Ξέρουν πως αν επικρατήσει η άποψη «όλοι ίδιοι είναι», μια πολιτική δύναμη σαν τη δική τους δεν θα καρπωθεί την κυβερνητική φθορά.
Το κόμμα Τσίπρα
Τον Ιούνιο, μετά τη 2η Διεθνή Διάσκεψη του Ινστιτούτου Τσίπρα, όταν είχε αρχίσει να κυκλοφορεί έντονα το σενάριο πως ο πρώην πρωθυπουργός ζυγίζει τα δεδομένα για να κάνει κόμμα, ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε ερωτηθεί για το ενδεχόμενο. Είχε απαντήσει «αν νομίζουν κάποιοι ότι το αντίδοτο σε αυτούς που είναι σήμερα στην κυβέρνηση, είναι κάποιοι άλλοι, οι οποίοι έκαναν ό,τι έκαναν και αυτοί σε μια άλλη περίοδο, όπως με την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, νομίζω δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα». Τότε, οι πράσινες πηγές επέμεναν πως το ζήτημα δεν τους αφορά ιδιαίτερα. Το πρόβλημα θα είναι κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, πίστευαν. Πάντως, όσο συχνότερα τίθεται στις έρευνες η ερώτηση «πόσο πιθανόν είναι να ψηφίσετε ένα κόμμα Τσίπρα;», τόσο πιο εμφανές γίνεται ότι θα επηρεαστούν οι συσχετισμοί δυνάμεων σε ολόκληρο τον χώρο, από τα κεντροαριστερά μέχρι τ’ αριστερά.
ΣΥΡΙΖΑ
Το πολιτικό μέλλον του Τσίπρα
Φυσικά, το πρώτο θύμα ενός κόμματος Τσίπρα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Στους διαδρόμους της Κουμουνδούρου είναι κοινό μυστικό πως αρκετά στελέχη – όλων των βαθμίδων – περιμένουν ένα νεύμα του πρώην αρχηγού τους για να τον ακολουθήσουν. Για την ακρίβεια, οι γνώστες των κομματικών παρασκηνίων ισχυρίζονται ότι περίπου τα 2/3 είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το κόμμα για χάρη του.
Η Ζωή
Το κόμμα της Κωνσταντοπούλου χάνει στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Δεν ξεφουσκώνει, όμως. Σημαντικό μέρος της δύναμης της Πλεύσης Ελευθερίας οφείλεται στην προσέλκυση ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τους δημοσκόπους. Αυτές οι μετακινήσεις δεν έχουν σταματήσει. Για ορισμένους η Ζωή αποτελεί απειλή και για τον πρώτο αριστερό πρωθυπουργό γιατί όσο παραμένει δυνατή, η προσπάθειά του να επανέλθει, δυσκολεύει.
Η «συμβίωση» με τη Νέα Αριστερα
Κουμουνδούρου και Πατησίων έχουν σίγουρα έρθει πιο κοντά. Οι κοινές κοινοβουλευτικές τους πρωτοβουλίες το αποδεικνύουν – όπως και το συριζαϊκό κόπι πέιστ της νεοαριστερής ανακοίνωσης τη Δευτέρα. Πολλοί στα δύο κόμματα κατανοούν πως οι εχθροί τους είναι οι ίδιοι. Καταλαβαίνουν επίσης ότι η υπόσχεση ενός μέλλοντος με καλύτερα ποσοστά υπάρχει μόνο στο ενδεχόμενο μιας συμμαχίας τους. Οποιουδήποτε είδους συνεργασία δεν προμηνύεται ανέφελη, βέβαια. Οι πρώην σύντροφοι έχουν και πολιτικές και προσωπικές διαφωνίες πια. Οι μικρές τους διαφορές έχουν μεγαλώσει την απόσταση μεταξύ τους.
Πηγή: tanea.gr
