Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έκρυψε ποτέ τη δυσφορία που του προκαλούν όλοι όσοι τολμούν να αμφισβητούν τις ικανότητές του, την ισχύ των Ηνωμένων Πολιτειών ή και τα δύο μαζί. Ολοένα πιο συχνά δε, ειδικά από τη στιγμή που τα «γάντια» έχουν βγει στις διεθνείς οικονομικές και γεωπολιτικές σχέσεις και έχει έρθει η στιγμή του ξεκαθαρίσματος των εκκρεμών λογαριασμών, η δυσαρέσκεια αυτή μετατρέπεται σε οργή.
Από το συγκεκριμένο «κάδρο» δεν θα μπορούσαν, φυσικά, να εξαιρεθούν τα κράτη-μέλη της BRICS. Κυρίως οι πέντε που ουσιαστικά έδωσαν σάρκα και οστά στην ομάδα – Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική – η οποία έχει χαρακτηριστεί από αρκετούς το αντίπαλο δέος στην ηγεμονία των ΗΠΑ και συνολικά της Δύσης. Παρά δε το γεγονός ότι, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της δεν έχουν επιτρέψει στα 10 πλέον μέλη της να συγκροτήσουν έναν πόλο με ενιαία έκφραση σε όλα τα επίπεδα, ο Τραμπ έχει κάθε λόγο να επιδιώξει να… πνίξει εν τη γενέσει της κάθε τέτοια φιλοδοξία, έτσι ώστε να μη βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Από αυτή την άποψη, προφανώς και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο αμερικανός πρόεδρος επέλεξε να χρησιμοποιήσει κατά της BRICS το όπλο των δασμών. Η σχετική λίστα αποδεικνύει του λόγου το αληθές, καθώς τα ποσοστά που έχουν επιβληθεί ή πρόκειται να επιβληθούν σε βάρος των «5» είναι από τα υψηλότερα: 50% για τη Βραζιλία και την Ινδία (για τη δεύτερη μετά το επιπλέον 25% που ανακοινώθηκε χθες), 30% για την Κίνα και τη Νότια Αφρική (με τους Κινέζους να απειλούνται μάλιστα με 145%). Για την ώρα λοιπόν μόνο η Ρωσία μοιάζει να την έχει βγάλει σχετικά καθαρή, με ένα ποσοστό της τάξης του 10%, κάτι όμως που μπορεί να αλλάξει πολύ εύκολα και γρήγορα, όπως και η διάθεση του Τραμπ απέναντι στον Βλαντίμιρ Πούτιν.
Τα δύο σενάρια
Δεν αποτελούν όμως μόνο οι δασμοί μέρος της δύσκολης εξίσωσης που έχει βάλει ο Τραμπ στους εταίρους των BRICS. Αυτή περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, τελεσίγραφα, εκβιασμούς και διλήμματα σε μια σειρά άλλα θέματα, που περιλαμβάνουν ακόμη και στενούς φίλους του προέδρου των ΗΠΑ, συνθέτοντας έναν γόρδιο δεσμό τον οποίο ο ίδιος θεωρεί σχεδόν δεδομένο πως δεν θα καταφέρουν να τον λύσουν. Και γι’ αυτό πιστεύει πως αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν – τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς – να ανακρούσουν πρύμναν και να αναζητήσουν εκ νέου και ταπεινά «προστασία» στη μεγάλη αγκαλιά των ΗΠΑ και της Δύσης.
Υπάρχει ωστόσο και αντίλογος, ο οποίος αποκαλύπτει την άλλη πλευρά του νομίσματος. Αυτός που λέει, δηλαδή, ότι η τακτική του «σκληρού ροκ» την οποία έχει υιοθετήσει ο Τραμπ θα αναγκάσει τα κράτη-μέλη της ομάδας να αφήσουν κατά μέρος τις διαφορές τους και να ενωθούν απέναντι στον κοινό εχθρό που τα απειλεί. Πρόκειται για ένα σενάριο που αναμφίβολα ενισχύεται μετά την αναγγελία της επίσκεψης του πρωθυπουργού της Ινδίας στην Κίνα στο τέλος Αυγούστου, η οποία θα είναι η πρώτη ύστερα από επτά ολόκληρα χρόνια.
Μένει λοιπόν να αποδειχθεί τι από τα δύο θα επιβεβαιωθεί στην πράξη ή εάν υπάρχει κάποιο τρίτο – και ποιο.
Πηγή: tanea.gr
