Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, όπου το χρήμα υπερτερεί του πάθους και η τακτική εξουδετερώνει το ένστικτο, οι παραδόσεις σπάνια επιβιώνουν. Υπάρχουν όμως κάποιες που σφυρηλατούνται με τον ιδρώτα και την πίστη μιας ολόκληρης κοινότητας – που δεν γράφονται μόνο στα στατιστικά, αλλά χαράσσονται στις καρδιές.
Μία τέτοια ήταν, και ίσως για λίγο ακόμη είναι, η αδιάλειπτη παρουσία παικτών από την ακαδημία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε κάθε αποστολή της πρώτης ομάδας από το 1937 μέχρι σήμερα. Ο χρόνος όμως δεν περιμένει κανέναν – και ίσως ήρθε η στιγμή που ακόμη και αυτή η υπερήφανη συνέχεια θα σιγήσει.
Από τον Οκτώβριο του 1937 μέχρι σήμερα, σε κάθε έναν από τους 4.321 αγώνες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, υπήρχε τουλάχιστον ένας παίκτης από τα σπλάχνα του συλλόγου. Μια παρουσία που δεν ήταν τυπική ή εθιμοτυπική, αλλά καρπός μιας βαθιά ριζωμένης φιλοσοφίας: ότι το μέλλον ενός συλλόγου χτίζεται μέσα από την επένδυση στους δικούς του ανθρώπους.
Κι όμως, η σεζόν 2025-26 ξεκινά με αυτό το ιερό ρεκόρ να μοιάζει περισσότερο εύθραυστο από ποτέ.
Η αποχώρηση του Μάρκους Ράσφορντ για τη Μπαρτσελόνα, η παραγκώνιση του Αλεχάντρο Γκαρνάτσο από τα πλάνα του Ρούμπεν Αμορίμ, η απόσυρση του Τζόνι Έβανς, και η πώληση ή απομάκρυνση παικτών όπως οι Σκοτ ΜακΤόμινεϊ, Μέισον Γκρίνγουντ και Μπράντον Γουίλιαμς, έχουν συρρικνώσει δραματικά το “διαβολικό» αίμα στην ομάδα.
Μοναδική σανίδα σωτηρίας, ο 20χρονος Κόμπι Μέινού. Ένα λαμπρό ταλέντο, αλλά επιρρεπής σε τραυματισμούς. Αν κι εκείνος απουσιάσει, η συνέχεια της πιο ιστορικής παραδόσης του συλλόγου βρίσκεται σε κίνδυνο.
«Δεν είναι διαφημιστικό τρικ, ούτε υποχρέωση. Είναι η καρδιά του συλλόγου», δηλώνει στο «Αθλέτικ» ο Νικ Κοξ, διευθυντής της ακαδημίας. Και δεν έχει άδικο. Από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την τραγωδία του Μονάχου, μέχρι τη χρυσή εποχή του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, το νεανικό πνεύμα ήταν πάντα εκεί – όχι απλώς για να συμπληρώνει ρόστερ, αλλά για να κατακτά τίτλους.
Ο ιστορικός του συλλόγου, Τόνι Παρκ, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: «Η διοίκηση φαίνεται να μην κατανοεί τη σημασία αυτής της κληρονομιάς. Παλαιότερα, ακόμη και με έναν παίκτη στον πάγκο, κρατούσαμε τη φλόγα αναμμένη. Τώρα, οι αριθμοί μειώνονται επικίνδυνα. Κάτι έχει στραβώσει στη διαδικασία». Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι μόνο αν ο Αμορίμ θα επιλέξει να στηριχθεί σε νέους. Είναι αν θα θελήσει – ή αν θα του ζητηθεί – να σεβαστεί την ιστορία. Ορισμένοι οπαδοί προτείνουν να θεσμοθετηθεί η συμμετοχή παικτών της ακαδημίας. Άλλοι προειδοποιούν: «Αν οι νέοι δεν είναι αρκετά καλοί, τότε το πρόβλημα είναι βαθύτερο».
Όμως σε ένα ποδόσφαιρο που αλλάζει πρόσωπο καθημερινά, η Γιουνάιτεντ έχει μπροστά της ένα δίλημμα πιο ουσιαστικό από μια απλή επιλογή ρόστερ: θα παραμείνει πιστή στις ρίζες της ή θα τις απαρνηθεί στο όνομα της σύγχρονης αποστειρωμένης αποδοτικότητας;
Γιατί, όπως είπε κάποτε ο Σερ Άλεξ: «Η Γιουνάιτεντ δεν είναι απλώς ένας σύλλογος. Είναι μια παράδοση.» Και αυτή η παράδοση σήμερα κρέμεται από μία λεπτή, ακαδημαϊκή κλωστή.
Πηγή: in.gr
