«Οσοι περιμένουν τυφώνα, είναι ευτυχείς με την καταιγίδα» δήλωσε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Χημικών Βιομηχανιών της Γερμανίας, σχολιάζοντας την εμπορική συμφωνία ΗΠΑ και ΕΕ. Ο Ντόναλντ Τραμπ απέδειξε δε ότι γνωρίζει πολύ καλά την αξία της παραπάνω συνθήκης. Γι’ αυτό και φρόντισε να δημιουργήσει την εικόνα ενός επερχόμενου «τυφώνα», ο οποίος θα συνοδευόταν από καταστροφικούς δασμούς, ύψους τουλάχιστον 30%, ώστε να αναγκάσει την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να δηλώνει ικανοποιημένη και ανακουφισμένη με την «καταιγίδα» του 15% που θα επιβαρύνει εφεξής τα ευρωπαϊκά προϊόντα που εξάγονται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ακόμη κι έτσι, όμως, είναι φανερό ότι ουδείς (σχεδόν) στην Ευρώπη αισθάνεται ευτυχής με το πλαίσιο των συμφωνηθέντων – που, εκτός των άλλων, οδήγησαν την ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου να υποχωρήσει κατά περίπου 1% χθες. Ειδικά δε στο Παρίσι, το οποίο είχε ταχθεί υπέρ μιας πιο σκληρής στάσης έναντι της Ουάσιγκτον, μοιάζει να κυριαρχεί η απογοήτευση και η οργή. Αυτό ακριβώς ήταν που οδήγησε τον γάλλο πρωθυπουργό Φρανσουά Μπαϊρού (ο οποίος προφανώς μίλησε και εξ ονόματος του Εμανουέλ Μακρόν) να κάνει λόγο για μια «ζοφερή ημέρα» – τη στιγμή που ο ούγγρος ομόλογός του Βίκτορ Ορμπάν δήλωνε ότι ο Τραμπ «έφαγε για πρωινό» τη Φον ντερ Λάιεν…
Εκδηλη δυσαρέσκεια
Η έκδηλη δυσαρέσκεια πρέπει να αποδοθεί σε δύο, κυρίως, λόγους: αφενός στο γεγονός ότι, όπως σημειώνει στην ανάλυσή της η ισπανική “el Pais”, «ο διακανονισμός είναι σαφώς εις βάρος των ευρωπαϊκών συμφερόντων». Είναι κάτι που «σίγουρα δεν θα βοηθήσει την οικονομία της ηπείρου» τονίζει και το σχόλιο των “New York Times”. Και αφετέρου στη διαπίστωση, την οποία έκαναν εξαρχής πολλοί, ότι οι όροι δείχνουν να είναι δυσμενέστεροι σε σύγκριση με εκείνους που περιλαμβάνουν οι αντίστοιχες συμφωνίες που υπέγραψαν πρόσφατα οι ΗΠΑ με την Ιαπωνία και, ακόμη περισσότερο, με το Ηνωμένο Βασίλειο.
Και οι δύο λόγοι, πάντως, οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα, όπως εύστοχα το διατύπωσε η γαλλική “le Monde”: «Η ΕΕ πρόσφερε στον Ντόναλντ Τραμπ μια πολιτική νίκη προκειμένου να αποφύγει το εμπορικό χάος». Η σχετική ανάλυση στο Reuters είναι ακόμη πιο αιχμηρή: «Η ευρισκόμενη σε μειονεκτική θέση Ευρώπη αποδέχθηκε τη λιγότερο κακή συμφωνία με τις ΗΠΑ» τονίζει – και προσθέτει: «Τελικά, η Ευρώπη διαπίστωσε πως δεν διέθετε την ισχύ ώστε να αναγκάσει την Αμερική του Τραμπ να υπογράψει μια εμπορική συμφωνία στη βάση των δικών της όρων και έτσι οδηγήθηκε σε μια άλλη συμφωνία την οποία μόλις που μπορεί να αντέξει – ενώ είναι διαμορφωμένη σαφώς υπέρ των ΗΠΑ».
«Είμαι 100% σίγουρος ότι αυτή η συμφωνία είναι καλύτερη από έναν εμπορικό πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες» είπε ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ Μάρος Σέφκοβιτς, επιχειρώντας να αιτιολογήσει το αποτέλεσμα. «Είναι σαφώς η καλύτερη συμφωνία που θα μπορούσαμε να επιτύχουμε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες» πρόσθεσε – και κατέληξε στο… ζουμί: «Ο κόσμος που ξέραμε πριν από τις 2 Απριλίου (όταν ο Τραμπ ανακοίνωσε τους αρχικούς δασμούς) δεν υπάρχει πια».
Το σίγουρο είναι ότι πλέον η προσοχή στρέφεται στο έτσι κι αλλιώς βασικό μέτωπο, ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα. Για την ώρα, η νυν και η ανερχόμενη υπερδύναμη δείχνουν να οδηγούνται σε νέα παράταση (το τελεσίγραφο Τραμπ λήγει στις 12 Αυγούστου), όμως η Ουάσιγκτον γνωρίζει καλά ότι το Πεκίνο δεν είναι Βρυξέλλες…
Και τώρα, τι;
Εκτός των επικρίσεων για έλλειμμα στρατηγικής που δέχεται, πάντως, η πρόεδρος της Κομισιόν έχει έναν ακόμη πονοκέφαλο να διαχειριστεί. Κι αυτός δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι είναι αναγκασμένη να πουλήσει τη συμφωνία της με τον Τραμπ στα 27 κράτη – μέλη και την Ευρωβουλή, που ναι μεν της έδωσαν την εξουσιοδότηση να διαπραγματευτεί εκ μέρους τους με τον Τραμπ, σε καμία όμως περίπτωση δεν της πρόσφεραν λευκή επιταγή.
Οι αρχηγοί των κρατών και κυβερνήσεων και οι ευρωβουλευτές είναι, εξάλλου, αυτοί που έχουν τον τελικό λόγο για την έγκριση ή μη της συμφωνίας. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι για τα περισσότερα ζητήματα που αφορούν το εμπόριο, η ΕΕ αποφασίζει με βάση την αρχή της «ενισχυμένης πλειοψηφίας», που μεταφράζεται στις ψήφους τουλάχιστον των 15 από τους 27, οι οποίοι ταυτόχρονα πρέπει να εκπροσωπούν πάνω από το 65% του συνολικού πληθυσμού της Ενωσης.
Αναμφίβολα, λοιπόν, οι πάντες θα περιμένουν εναγωνίως τις λεπτομέρειες της συμφωνίας – στις οποίες, ως γνωστό, συχνά κρύβεται ο διάβολος – προκειμένου να καθορίσουν την τελική τους στάση. Κάτι που σημαίνει, με τη σειρά του, ότι η Φον ντερ Λάιεν έχει ακόμη αρκετή δουλειά μπροστά της, καθώς καμία από τις δύο πλευρές δεν έχει δημοσιοποιήσει το ακριβές περιεχόμενό της, παρά μόνο το γενικό πλαίσιο, αφήνοντας ανοιχτά σημαντικά ζητήματα.
Ανάμεσα σε αυτά είναι και το εύρος των ευρωπαϊκών προϊόντων που τελικώς θα υπόκεινται στο καθεστώς της εξαίρεσης και των μηδενικών δασμών. Στην περίπτωση που οι Βρυξέλλες κατορθώσουν η λίστα να συμπεριλάβει αρκετά από όσα απαιτούν οι εταίροι (ανάμεσά τους και η Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι), ίσως ο δρόμος αποδειχθεί πιο βατός. Διαφορετικά, όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά και το παζάρι για τη διασφάλιση των αναγκαίων ψήφων στην τελική φάση θα αποδειχθεί ιδιαιτέρως σκληρό.
Πηγή: tanea.gr
