Σε δήλωσή του στο X την Πέμπτη, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε ότι η Γαλλία θα αναγνωρίσει επίσημα το κράτος της Παλαιστίνης, κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.
«Σύμφωνα με την ιστορική δέσμευσή της για μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη στη Μέση Ανατολή, αποφάσισα ότι η Γαλλία θα αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης», δήλωσε ο Μακρόν.
Η απόφαση της Γαλλίας να αναγνωρίσει την Παλαιστίνη έρχεται εν μέσω της ευρωπαϊκής οργής για τον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Γάζα και για τις ενέργειες του Ισραήλ.
Η κίνηση αυτή έρχεται επίσης μετά την έκδοση κοινής δήλωσης από τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, τον Καναδά και άλλους βασικούς συμμάχους του Ισραήλ, στην οποία καταδικάζουν τους περιορισμούς στην παροχή βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας.
Consistent with its historic commitment to a just and lasting peace in the Middle East, I have decided that France will recognize the State of Palestine.
I will make this solemn announcement before the United Nations General Assembly this coming September.… pic.twitter.com/VTSVGVH41I
— Emmanuel Macron (@EmmanuelMacron) July 24, 2025
Η Γαλλία θα γίνει επίσης το πρώτο μέλος της G7 – μιας ομάδας των επτά μεγαλύτερων ανεπτυγμένων οικονομιών του κόσμου – που αναγνωρίζει το παλαιστινιακό κράτος.
Η G7 περιλαμβάνει τον Καναδά, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.
H ιστορία της αναγνώρισης της Παλαιστίνης
Στις 15 Νοεμβρίου 1988, στην αρχή της πρώτης Ιντιφάντα, ο Γιάσερ Αραφάτ, πρόεδρος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ανακήρυξε την Παλαιστίνη ως ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσά της την Ιερουσαλήμ.
Η Παλαιστινιακή Απελευθερωτική Οργάνωση (PLO) στη δεκαετία του 1970 Ο Καμάλ Νάσερ, εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Απελευθερωτικής Οργάνωσης (PLO), και ο Γιάσερ Αραφάτ, πρόεδρος της PLO, μιλούν σε συνέντευξη Τύπου στην Αμμάν το 1970.
Μετά την ανακοίνωση, περισσότερες από 80 χώρες αναγνώρισαν την Παλαιστίνη ως ανεξάρτητο κράτος, με ισχυρή υποστήριξη από τον Παγκόσμιο Νότο, συμπεριλαμβανομένων εθνών στην Αφρική, την Ασία, τη Λατινική Αμερική και τον αραβικό κόσμο.
Οι περισσότερες από τις ευρωπαϊκές χώρες που αναγνώρισαν την Παλαιστίνη εκείνη την περίοδο το έπραξαν ως μέλη του πρώην σοβιετικού μπλοκ.
Η Ρωσία αναγνώρισε επίσημα την Παλαιστίνη ως ανεξάρτητο κράτος το 1988 και η αναγνώριση αυτή επιβεβαιώθηκε από τον Ρώσο πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ το 2011.
Λίγα χρόνια αργότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου 1993, οι πρώτες άμεσες συνομιλίες μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών οδήγησαν στην υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο, οι οποίες θα έφερναν την παλαιστινιακή αυτοδιάθεση με τη μορφή ενός κράτους που θα υπήρχε παράλληλα με το Ισραήλ.
Αυτό όμως δεν επιτεύχθηκε ποτέ.
Μπαίνοντας στον 21ο αιώνα
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, σχεδόν 20 χώρες αναγνώρισαν την Παλαιστίνη, ακολουθούμενες από 12 ακόμη χώρες μεταξύ 2000 και 2010 – κυρίως από όλη την Αφρική και τη Νότια Αμερική.
Μέχρι το 2011, όλες οι αφρικανικές χώρες, εκτός από την Ερυθραία και το Καμερούν, είχαν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη.
Το 2012, η Γενική Συνέλευση ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία (138 υπέρ, 9 κατά, 41 αποχές) την αλλαγή του καθεστώτος της Παλαιστίνης σε «κράτος-παρατηρητή μη μέλους» και το 2014, η Σουηδία έγινε η πρώτη χώρα στη Δυτική Ευρώπη που αναγνώρισε την Παλαιστίνη.
Ο Πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα αναγνώρισε επίσημα το Κράτος της Παλαιστίνης τον Δεκέμβριο του 2010.
Η (μη) υπόσταση της Παλαιστίνης
Επί του παρόντος, δεν υπάρχει παλαιστινιακό κράτος.
Αντ’ αυτού, υπάρχουν τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, τα οποία περιλαμβάνουν τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Υπάρχει μόνο το εβραϊκό κράτος, το Ισραήλ.
Ορισμένοι Παλαιστίνιοι ζουν στο Ισραήλ ως πολίτες. Άλλοι ζουν ως πρόσφυγες στο Λίβανο, τη Συρία και την Αίγυπτο.
Ποια κράτη αναγνωρίζουν την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση
Από τον Μάρτιο του 2025, το κράτος της Παλαιστίνης έχει αναγνωριστεί ως κυρίαρχο έθνος από 147 από τα 193 κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών, δηλαδή περίπου το 75 %.
Το 2024, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ κάλεσε όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών να αναγνωρίσουν το κράτος της Παλαιστίνης, προκειμένου να επιτευχθεί άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα εν μέσω του πολέμου μεταξύ Ισραήλ και Γάζας.
Έκτοτε, εννέα χώρες — η Αρμενία, η Σλοβενία, η Ιρλανδία, η Νορβηγία, η Ισπανία, οι Μπαχάμες, το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, η Τζαμάικα και οι Μπαρμπάντος — αναγνώρισαν επίσημα το κράτος της Παλαιστίνης.
Το μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και της Ασίας αναγνωρίζει την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση.
Η Ελλάδα, η Αυστραλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα δεν το έχουν κάνει.
Χάρτης που δείχνει ποιες χώρες έχουν αναγνωρίσει και πρόκειται να αναγνωρίσουν το Κράτος της Παλαιστίνης έως τον Φεβρουάριο του 2024 (Εικονογράφηση: Jaimee Haddad / L’Orient Today)
Η αναγνώριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση
Μέχρι το 2025 περίπου το 41 % των κρατών‑μελών της Ε.Ε. (11 από τα 27) έχουν αναγνωρίσει επίσημα το κράτος της Παλαιστίνης.
Οκτώ κράτη της Ε.Ε. είχαν ήδη αναγνωρίσει την Παλαιστίνη πριν από το 2024: Βουλγαρία, Κύπρος, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία, Τσεχία (ωστόσο η Τσεχία αποχώρησε από αυτήν την αναγνώριση), και Σουηδία.
Στις 22 Μαΐου 2024, η Νορβηγία, η Ιρλανδία και η Ισπανία ανακοίνωσαν διαδοχικά ότι αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη σύμφωνα με τα σύνορα πριν από το 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Στις 4 Ιουνίου, η Σλοβενία έγινε η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που αναγνώρισε ένα παλαιστινιακό κράτος.
Άλλα ευρωπαϊκά έθνη, όπως η Μάλτα και το Βέλγιο, συζητούν εάν και πότε θα αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό κράτος.
Σημαίες της Παλαιστίνης και της Ιρλανδίας κυματίζουν η μία δίπλα στην άλλη πάνω από το Διεθνές Τείχος σε ένδειξη υποστήριξης προς τη Γάζα, εν μέσω της συνεχιζόμενης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της παλαιστινιακής ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς, στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, στις 29 Μαρτίου 2024.
Πώς θα μοιάζει το παλαιστινιακό κράτος;
Το Κράτος της Παλαιστίνης ανακηρύχθηκε επίσημα από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) στις 15 Νοεμβρίου 1988.
Διακηρύσσει την κυριαρχία του στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, και στη Λωρίδα της Γάζας.
Σύμφωνα με την ανώτερη λέκτορα νομικής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας, Juliette McIntyre, ένα κράτος έχει ορισμένα καθοριστικά χαρακτηριστικά σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν μόνιμο πληθυσμό, καθορισμένο έδαφος, «αποτελεσματική» κυβέρνηση και την ικανότητα να συνάπτει σχέσεις με άλλα κράτη.
«Κατά κάποιον τρόπο, το πιο σημαντικό είναι η αναγνώριση από άλλα κράτη — αυτό επιτρέπει τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων και την ένταξη σε διεθνείς οργανισμούς», δήλωσε η Δρ McIntyre.
Πρόσθεσε ότι η διακυβέρνηση ενός παλαιστινιακού κράτους θα μπορούσε να μοιάζει με «ελεύθερες και δίκαιες εκλογές για όλους τους Παλαιστινίους που ασκούν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης».
«Εναπόκειται στον παλαιστινιακό λαό να εκλέξει τους εκπροσώπους του και να αποφασίσει για τη μορφή διακυβέρνησης», δήλωσε.
Η λύση των δύο κρατών
Η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους θα μπορούσε να σημαίνει την αρχή μιας «λύσης δύο κρατών», όπου θα συνυπάρχουν ένα εβραϊκό κράτος και ένα αραβικό κράτος.
«Μια λύση δύο κρατών απαιτεί δύο κράτη. Η κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ έχει κριθεί παράνομη.
Η αναγνώριση της Παλαιστίνης δεν είναι εχθρική προς το Ισραήλ, το Ισραήλ είναι ένα καθιερωμένο κράτος και η αναγνώριση της Παλαιστίνης δεν έχει καμία επίδραση σε αυτό», δήλωσε η Δρ McIntyre.
Η λύση των δύο κρατών εξακολουθεί να θεωρείται ευρέως από τους ηγέτες του κόσμου ως ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί η σύγκρουση, αλλά δεν είναι τόσο δημοφιλής στο Ισραήλ και σε τμήματα των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών.
«Η εδαφική ακεραιότητα και των δύο κρατών πρέπει να γίνει σεβαστή και τα νέα σύνορα μπορούν να καθοριστούν μόνο με συνθήκη μεταξύ των δύο κρατών», δήλωσε η Δρ McIntyre.
Πηγή: in.gr
