Βρέθηκε τελικά η απάντηση σε ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά μυστήρια της Βρετανίας: πώς μεταφέρθηκαν οι διάσημοι «μπλε λίθοι» του Στόουνχετζ από την Ουαλία στην πεδιάδα του Σάλσμπερι. Μια νέα μελέτη από τον καθηγητή Ρίτσαρντ Μπέβινς του Πανεπιστημίου του Άμπεριστουιθ επιβεβαιώνει με γεωχημικές και μικροσκοπικές αναλύσεις πως τουλάχιστον ένας από αυτούς τους λίθους – ο αποκαλούμενος «ογκόλιθος του Νιούαλ» – μεταφέρθηκε από ανθρώπους και όχι από παγετώνες, όπως είχαν ισχυριστεί ορισμένοι γεωλόγοι στο παρελθόν.
Όπως αναφέρει η DailyMail, o ογκόλιθος του Νιούαλ, που είχε ανασκαφεί πριν από περίπου 100 χρόνια και είναι περίπου στο μέγεθος μιας μπάλας ποδοσφαίρου, αντιστοιχεί απόλυτα στα γεωλογικά χαρακτηριστικά των βράχων της περιοχής Craig Rhos-y-Felin στη Βόρεια Πέμπροκσαϊρ της Ουαλίας. Ανιχνεύθηκαν ταυτόσημα επίπεδα θορίου και ζιρκονίου, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι μεταφέρθηκε σκόπιμα από ανθρώπους πριν από περίπου 5.000 χρόνια, κατά τη Νεολιθική περίοδο. Επιπλέον, η επιφανειακή στρώση ανθρακικού ασβεστίου του λίθου, από την παρατεταμένη παραμονή του στα κιμωλιώδη εδάφη του Στόουνχετζ, ενισχύει την άποψη ότι θάφτηκε εκεί και δεν μεταφέρθηκε φυσικά.
Η νέα μελέτη καταρρίπτει την αντίθετη θεωρία του γεωλόγου Μπράιαν Τζον, που υποστήριζε ότι οι λίθοι αυτοί έφτασαν εκεί λόγω παγετώνων. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, αν οι πέτρες είχαν μεταφερθεί με αυτόν τον τρόπο, θα υπήρχε διασπορά παρόμοιων λίθων σε ολόκληρη την περιοχή, κάτι που δεν παρατηρείται.
Το εύρημα αφορά όχι μόνο τον ογκόλιθο του Νιούαλ αλλά και άλλους λίθους, όπως ο Stone 32D, που επίσης αναγνωρίστηκε ως ριόλιθος με φύλλωση – δηλαδή έχει την ίδια γεωλογική σύσταση με πέτρες από την Ουαλία. Αυτό αποδεικνύει ότι τουλάχιστον 80 τέτοιοι λίθοι του Στόουνχετζ πιθανότατα μεταφέρθηκαν από ανθρώπους σε απόσταση άνω των 200 χιλιομέτρων.
Η μεταφορά τέτοιων λίθων, βάρους έως 3,5 τόνων, θεωρείται πλέον τεχνικά εφικτή από νεολιθικούς ανθρώπους με τη χρήση ξύλινων ελκήθρων, σχοινιών και διαδρομών από κυλίνδρους. Μάλιστα, το γεγονός ότι οι ακόμα μεγαλύτεροι σαρσένιοι λίθοι (άνω των 20 τόνων) μεταφέρθηκαν από απόσταση 32 χιλιομέτρων, δείχνει πως οι πρόγονοί μας διέθεταν ικανότητες και οργάνωση για τέτοια εγχειρήματα.
Ενδιαφέρον έχει και η πρόσφατη αποκάλυψη ότι ο περίφημος «Λίθος του Βωμού» (Altar Stone) δεν προήλθε από την Ουαλία, αλλά από τη βόρεια Σκωτία – πιθανόν από περιοχές όπως το Ινβερνές, τα νησιά Όρκνεϊ ή τα Σέτλαντ – απόσταση έως και 1.000 χιλιόμετρα.
Το Στόουνχετζ κατασκευάστηκε σε τέσσερις φάσεις μεταξύ 3100 π.Χ. και 1500 π.Χ., με την τελική μορφή του να περιλαμβάνει τον χαρακτηριστικό κύκλο από σαρσένιους λίθους και το εσωτερικό πέταλο από μπλε λίθους. Η αρχική χρήση του μνημείου παραμένει μυστήριο – πιθανόν να είχε θρησκευτικό, αστρονομικό ή ενοποιητικό χαρακτήρα για τις κοινωνίες της εποχής.
Οι ερευνητές συνοψίζουν: «Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για παγετώδη μεταφορά των μπλε λίθων. Αντιθέτως, όλα τα γεωλογικά και τοπογραφικά δεδομένα δείχνουν καθαρά ανθρώπινη μεταφορά και εγκατάσταση – ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα από τους Νεολιθικούς προγόνους μας». Μεταφορική εταιρεία 5.000 ετών…
Πηγή: tanea.gr
