Ο Σφυγμός Ιουλίου 2025, η τακτική έρευνα πολιτικών και κοινωνικών στάσεων της Prorata που δημοσιεύει το Newsbomb.gr διενεργήθηκε κατά το διάστημα μεταξύ 11 και 16 Ιουλίου σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 1000 ατόμων άνω των 17 ετών, καλύπτοντας το σύνολο της επικράτειας, επιχειρώντας να αποτυπώσει τον κοινωνικό συναισθηματικό καμβά, όπως αυτός διαμορφώνεται στη βάση των προσλήψεων που επικρατούν σε σχέση με την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας.
Τα αποτελέσματα αναδεικνύουν ως τα επικρατέστερα αυτή την περίοδο συναισθήματα την απογοήτευση (49%), τον θυμό (43%), και δευτερευόντως, την απελπισία (24%) και την αποστροφή (22%).
Ως προς τα ζητήματα που αναδεικνύονται από τους πολίτες ως σημαντικότερες προκλήσεις, η ακρίβεια συνεχίζει και σε αυτή τη μέτρηση να αξιολογείται με διαφορά ως το κορυφαίο ζήτημα που αντιμετωπίζει η χώρα (74%). Στη δεύτερη θέση ανιχνεύονται τα ζητήματα δικαιοσύνης, διαφθοράς και διαφάνειας (49%), ενώ ακολουθούν τα ζητήματα που αφορούν στο μεταναστευτικό-προσφυγικό (25%), τα θέματα που αφορούν στο σύστημα Υγείας (23%), τα μισθολογικά και εργασιακά ζητήματα (20%) και τα εθνικά θέματα και η εξωτερική πολιτική της χώρας (20%).
Πόσο ανέχονται τα σκάνδαλα οι Έλληνες
Στο τμήμα της τακτικής έρευνας της Prorata που αφορά την επικαιρότητα, διερευνήθηκαν ζητήματα που σχετίζονται ευρύτερα ή ειδικότερα με φαινόμενα διαφθοράς. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας (49%) όταν ακούει για ένα νέο σκάνδαλο διαφθοράς είναι πιθανότερο να εκφράσει συναισθήματα απογοήτευσης, απάθειας και απαισιοδοξίας, θεωρώντας πως “πάλι συμβαίνουν τα ίδια, τίποτα δεν αλλάζει!”, ενώ το 33% συναισθήματα θυμού και αγανάκτησης, σκεπτόμενο πως “αυτή τη φορά πρέπει να τιμωρηθούν όσοι φταίνε”, τηρώντας στάση μηδενικής ανοχής.
Άλλες σκέψεις, που σχετίζονται, είτε με συγκρατημένη αισιοδοξία αλλαγής τηςλλες σκέψεις, που σχετίζονται, είτε με συγκρατημένη αισιοδοξία αλλαγής της κατάστασης (“ίσως αυτή τη φορά κάτι να διορθωθεί και να αλλάξει”), είτε με συναισθήματα άγχους και φόβου (“πάλι θα υπάρξει ένταση και τοξικότητα”) αγκαλιάζουν πολύ μικρότερες μερίδες του πληθυσμού, περιοριζόμενες στο 7% και 10%, αντίστοιχα.
Παράλληλα, εξετάστηκαν και οι στάσεις της κοινωνίας απέναντι σε μια σχετικά διευρυμένη κοινωνικά άποψη, ότι δηλαδή “το σύστημα στην Ελλάδα πάντοτε έτσι δούλευε και έτσι θα συνεχίσει να δουλεύει”, με την πλειοψηφία (55%) να ισχυρίζεται ότι η συγκεκριμένη άποψη λειτουργεί ως “δικαιολογία που περισσότερο καθηλώνει στην απραξία”, το 34% ότι αποτελεί μια “κυνική αλλά πάντως σε μεγάλο βαθμό ρεαλιστική διαπίστωση” και μια μικρότερη μερίδα (10%), ότι αποτελεί μια “γενίκευση που αδικεί και υποβαθμίζει το γεγονός ότι γίνονται ορισμένα βήματα” για να αλλάξουν τα πράγματα.
Πως, όμως, θεωρεί η κοινωνία ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα η διαφθορά; Το 50% θεωρεί ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί κυρίως μέσω της ισχυροποίησης του θεσμού της Δικαιοσύνης και της ενίσχυσης των Ανεξάρτητων Αρχών, το 18% μέσω της ψήφου, το 16% μέσω της κοινωνικής διαμαρτυρίας, ενώ το 12% εκτιμά πως δεν υπάρχει τρόπος να καταπολεμηθεί η διαφθορά.
Σε σχέση με την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, ως προς τον καταμερισμό των ευθυνών που αφορούν στον τρόπο με τον οποίο φέρεται ότι λειτουργούσε ο τελευταίος, το 91% αποδίδει μεγάλες ευθύνες στα στελέχη του οργανισμού, το 87%, αντίστοιχα, μεγάλες ευθύνες στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, καθώς και στους εμπλεκόμενους αγρότες και ιδιώτες, ενώ ακολουθούν με υψηλά, αλλά πάντως σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά, ο πρωθυπουργός (72%) και οι προηγούμενες κυβερνήσεις (68%).
Αντιπολίτευση και πολιτικά πρόσωπα
Η Πλεύση Ελευθερίας συνεχίζει και λαμβάνει τις περισσότερες θετικές κρίσεις ως προς τις αντιπολιτευτικές της επιδόσεις, με το 21% των πολιτών να την αναδεικνύουν ως το κόμμα που ασκεί την πιεστικότερη αντιπολίτευση στη κυβέρνηση. Ακολουθούν η Ελληνική Λύση με 14%, το ΠΑΣΟΚ με 11%, και εν συνεχεία το ΚΚΕ (6%) και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ (4%), αντίστοιχα. Τέλος, η μεγαλύτερη μερίδα (35%) εκτιμά ότι κανένα από τα κόμματα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν ασκεί πιεστική αντιπολίτευση προς την κυβέρνηση.
Ως προς τις εντυπώσεις των πολιτών απέναντι σε πολιτικά πρόσωπα που ηγούνται κομμάτων, τα οποία εκπροσωπούνται στο ελληνικό ή στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, προηγείται ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, συγκεντρώνοντας θετικές απόψεις από το 25% της κοινωνίας, ακολουθούν ο Δημήτρης Κουτσούμπας και η Ζωή Κωνσταντοπούλου με 21%, ο Κυριάκος Βελόπουλος με 16%, ο Αλέξης Χαρίτσης με 14%, ο Σωκράτης Φάμελλος με 13%, ο Νίκος Ανδρουλάκης και η Αφροδίτη Λατινοπούλου με 12%, ενώ στο τέλος της σχετικής λίστας βρίσκονται ο Στέφανος Κασσελάκης (8%) και ο Δημήτρης Νατσιός (7%).
Σε ό,τι αφορά την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο των πολιτικών αρχηγών για τη θέση του πρωθυπουργού της χώρας, πρώτος αναδεικνύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης με ποσοστό 23%, ενώ ακολουθεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Κυριάκος Βελόπουλος με 8%, ο Νίκος Ανδρουλάκης με 7% και ο Σωκράτης Φάμελλος, καθώς και ο Δημήτρης Κουτσούμπας με 5%. Στη σχετική λίστα πολιτικών ηγετών κομμάτων με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ακολουθούν o Στέφανος Κασσελάκης, ο Αλέξης Χαρίτσης και η Αφροδίτη Λατινοπούλου με 2%, ενώ τελευταίος στην κατάταξη ανιχνεύεται ο Δημήτρης Νατσιός (1%). Τέλος, και σε αυτόν τον Σφυγμό, δεν επιλέγει κάποιο πρόσωπο ως καταλληλότερο για την πρωθυπουργία της χώρας, το 37%.
Αναφορικά με την αποτύπωση των τάσεων που αφορούν στην εκλογική συμπεριφορά (απλή πρόθεση ψήφου επί των έγκυρων, με συμπερίληψη των αναποφάσιστων εκλογέων), η Νέα Δημοκρατία παραμένει πρώτη δύναμη με ποσοστό 23%, ενώ τη δεύτερη θέση καταλαμβάνει εκ νέου το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 11,5%. Το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου Πλεύση Ελευθερίας παρουσιάζει σχετική κάμψη, συγκρατούμενο, ωστόσο, σε διψήφια ποσοστά (10%), ενώ ακολουθούν η Ελληνική Λύση με 9%, το ΚΚΕ με 8% και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με 7%. Το ΜεΡΑ25 εξασφαλίζει το 3,5% των προτιμήσεων, η Φωνή Λογικής το 3%, το κόμμα Νίκη το 2,5% ενώ σε χαμηλότερα επίπεδα κινούνται η Νέα Αριστερά (2%) και το Κίνημα Δημοκρατίας (2%). Τέλος, καταγράφεται σημαντική αύξηση των αναποφάσιστων εκλογέων, οι οποίοι ανέρχονται πλέον στο 14,5%.
Με αυτά τα δεδομένα, εκτιμάται ότι, αν διεξάγονταν εκλογές την επόμενη Κυριακή, κανένα κόμμα δεν θα μπορούσε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, επτά κόμματα θα εξασφάλιζαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ελληνική Λύση, Πλεύση Ελευθερίας και ΜεΡΑ25), ενώ ακόμα τέσσερα θα κινούνταν πέριξ του ορίου της εισόδου στην ελληνική βουλή (Φωνή Λογικής, Νίκη, Νέα Αριστερά, Κίνημα Δημοκρατίας).
Πηγή: capital.gr
