Ήταν το 2012 όταν το «Girls» της Lena Dunham έκανε το ντεμπούτο του στη μικρή οθόνη για να αναδειχθεί στην τηλεοπτική φωνή των τότε εικοσάρηδων. Κάποιοι το συνέκριναν με το «Sex and the City», αλλά οποιαδήποτε σύγκριση θα ήταν μάλλον υποτιμητική: αποτελούσε μια κατηγορία από μόνο του. Η Lena Dunham χαιρετίστηκε τότε ως μια νέα, πολλά υποσχόμενη δημιουργός. (Μόνο και μόνο που έκανε ευρύτερα γνωστό τον Adam Driver, της αξίζουν τα εύσημα.)
Το νέο της εγχείρημα, «Too Much» (Netflix), δεν αποτελεί συνέχεια του «Girls», κάποιοι μάλιστα το θεωρούν υποδεέστερό του, αλλά έφερε το όνομα της δημιουργού του ξανά στους τίτλους των ειδήσεων.
Αυτή τη φορά η Dunham μάς συστήνει την Jess (Megan Stalter), η οποία μετά από έναν επώδυνο χωρισμό μετακομίζει από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο, όπου αρχίζει με έναν μουσικό της indie rock, τον Felix, μια σχέση που από τα «Girls» και τη γενιά του Facebook θα χαρακτηριζόταν σε ένα στάτους σαν «complicated».
Η Dunham μάς συστήνει την Jess (Megan Stalter), η οποία μετά από έναν επώδυνο χωρισμό μετακομίζει από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο, όπου αρχίζει με έναν μουσικό της indie rock, τον Felix, μια σχέση που από τα «Girls» και τη γενιά του Facebook θα χαρακτηριζόταν σε ένα στάτους σαν «complicated».
Όπως η Dunham στο «Girls» προκαλούσε το skinny πρότυπο ομορφιάς εκθέτοντας απενοχοποιημένα το plus-sized σώμα της στις σκηνές σεξ, το ίδιο κάνει και η Stalter στο «Too Much». Κι αυτό σήμερα είναι ίσως ακόμα πιο τολμηρό, καθώς το κίνημα του body positivity χάνει τα εδάφη που είχε κατακτήσει με κόπο ενώ το Ozempic επιβάλλει ξανά την κυριαρχία της κοκαλιάρικης σιλουέτας.
Σε αντίθεση όμως με το «Girls», το σεξ στο «Too Much» είναι γεμάτο οικειότητα και παιχνιδιάρικη διάθεση: το ζευγάρι συχνά γελάει και κάνει αστεία ακόμα και στη διάρκεια της πράξης. Αυτή η χημεία μας εμπνέει να ταυτιστούμε με ό,τι παρακολουθούμε.
Η Lena Dunham ανήκει στις -μάλλον λίγες- επώνυμες που δεν ενέδωσαν στη μεταμορφωτική δράση του Ozempic, που υπόσχεται να χωρέσει όλες τις γυναίκες στο ίδιο καλούπι. Το ίδιο ισχύει και για την πρωταγωνίστριά της, Megan Stalter. Αλλά η πιο δυνατή δήλωση που κάνει το «Too Much» είναι ότι τα κιλά της Jess δεν παίζουν κανέναν ρόλο στον κεντρικό χαρακτήρα και τις περιπέτειες του.
H πιο δυνατή δήλωση που κάνει το «Too Much» είναι ότι τα κιλά της Jess δεν παίζουν κανέναν ρόλο στον κεντρικό χαρακτήρα και τις περιπέτειες του.
Ακόμα και σε μια στιγμή που η Jess εκφράζει ανασφάλεια για τη σεξουαλικότητά της, ο Felix την καθησυχάζει λέγοντάς της, ορθά κοφτά, πως «μου αρέσουν τα πάντα στο σώμα σου». Όπως θα έκανε ένας άντρας με ενσυναίσθηση απέναντι σε μια γυναίκα με οποιονδήποτε σωματότυπο. Γιατί όλες μας έχουμε νιώσει ανασφαλείς σε κάποια φάση της ζωής μας. Είτε γιατί δεν έχουμε σώμα «μοντέλου» είτε γιατί θεωρούμε ότι η μύτη μας είναι μεγάλη ή πως η ακμή καταστρέφει την εικόνα του προσώπου μας.
Η Jess δεν ανταποκρίνεται σε κανένα από τα στερεότυπα στα οποία έχουμε συνηθίσει τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ηρωίδες με καμπύλες, όπως του «χοντρού και ανασφαλούς» κοριτσιού ή του «χοντρού και αστείου» κοριτσιού (που επίσης έχει ανασφάλειες, αλλά τουλάχιστον τις καμουφλάρει με το χιούμορ του). Δεν είναι η κολλητή, η καταπιεστική μάνα ή η stalker της πρωταγωνίστριας. Είναι η πρωταγωνίστρια, και μάλιστα σε μια ιστορία έρωτα. Είναι αυτή που είναι και ζει τη ζωή της όπως της αρέσει ανεξάρτητα από το τι δείχνει η ζυγαριά της. Η μεγαλύτερη νίκη της νέας τηλεοπτικής σειράς της Lena Dunham κατά της χονδροφοβίας είναι ότι δεν μιλάει για τη χονδροφοβία.
The post «Too Much»: Το τέλος του «χοντρού, αστείου κοριτσιού» appeared first on | Ό,τι έχει σημασία για τις γυναίκες.
Πηγή: marieclaire.gr
