Στην καρδιά μιας πολύπλευρης κρίσης βρίσκεται πλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της Metlen, Ευάγγελο Μυτιληναίο, ο οποίος με μια ηχηρή δημόσια παρέμβαση αναδεικνύει τους γεωπολιτικούς και οικονομικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.
Σε ανάρτησή του που φέρει τον τίτλο “Η υπαρξιακή κρίση στην Ευρώπη είναι εδώ!”, ο επικεφαλής της ελληνικής βιομηχανίας περιγράφει με δραματικούς τόνους την απώλεια δυναμικής της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και καταγγέλλει τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα της Ε.Ε.
Ο κ. Μυτιληναίος προειδοποιεί ότι η πιο επιτυχημένη ιστορική περίοδος της Ενωμένης Ευρώπης, αυτή που ξεκίνησε με το Σχέδιο Μάρσαλ και την ενοποίηση της δεκαετίας του ’50, βρίσκεται πλέον στο τέλος της. Οι απειλές από τις Ηνωμένες Πολιτείες με επιβολή 30% δασμών σε ευρωπαϊκά προϊόντα, η απότομη ανατίμηση του ευρώ και το συγκριτικά πανάκριβο ενεργειακό κόστος – που υπολογίζεται στο τριπλάσιο σε σχέση με τις ΗΠΑ – διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό μείγμα που υπονομεύει τη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας.
Απέναντι σε όλα αυτά, η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι, όπως τονίζει ο ίδιος, όχι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της καινοτομίας, αλλά η επιβολή νέων φόρων: ένας οριζόντιος φόρος στις επιχειρήσεις και επιπλέον 14 δισ. ευρώ σε φόρους στα καπνικά προϊόντα.
Ο επικεφαλής της Metlen, γνωστός για τις ευθείες τοποθετήσεις του στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων, δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά του για την αδυναμία των ευρωπαϊκών θεσμών να διαπραγματευτούν αποτελεσματικά με τις ΗΠΑ ή να χαράξουν μια ουσιαστική στρατηγική ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή, επισημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μοιάζει να έχει επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στη ραγδαία αύξηση των αμυντικών δαπανών – χωρίς παράλληλα να λαμβάνονται αναπτυξιακά μέτρα, με κίνδυνο να θυσιαστεί το κοινωνικό κράτος.
Αυτούσια η ανάρτηση του Ευάγγελου Μυτιληναίου:
“Ο πιο επιτυχημένος ιστορικός κύκλος της Ευρώπης που ξεκίνησε με το σχέδιο Μάρσαλ το 1947 και την έναρξη της Ευρωπαϊκής ενοποίησης την δεκαετία του 1950, βρίσκεται πλέον στο πιο κρίσιμο σημείο του. Όλα δείχνουν ότι ο κύκλος αυτός βαδίζει γρήγορα προς το τέλος του και το πιο μεγάλο ερώτημα είναι, πού βαδίζει η Ενωμένη Ευρώπη.
Σήμερα, βιώνουμε απειλή για οριζόντιους δασμούς 30% από τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα ανατίμηση σχεδόν 15% του ευρώ έναντι του δολαρίου σε σχέση με την αρχή του έτους. Την ίδια ώρα η ευρωπαϊκή βιομηχανία καλείται να γίνει πιο “ανταγωνιστική”, όταν επιβαρύνεται με τριπλάσια τιμή ενέργειας (φυσικό αέριο και ρεύμα), σε σύγκριση με την Αμερική.
Πώς αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα συνδυαστικά προβλήματα, που απειλούν να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη στην οικονομία γενικώς και στον υπερ-πολύτιμο εξαγώγιμο τομέα ειδικώς;
Με σχέδιο επιβολής οριζόντιου φόρου (με άγνωστο ύψος) στις επιχειρήσεις και η επιβάρυνση με 14 δισ. ευρώ επιπλέον φόρου, στα καπνικά προϊόντα, προκειμένου να ενισχυθεί ο προϋπολογισμός της!
Δυστυχώς, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι οι τιμονιέρηδες της ευρωπαϊκής πολιτικής μοιάζουν να μην αναγνωρίζουν πλέον την πραγματικότητα.
Σήμερα ο πόλεμος των δασμών που ανακοίνωσε ο Πρόεδρος Τραμπ απέναντι στην Ε.Ε συμπίπτει με τον συνολικό επα-νεξοπλισμό των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ μια επιλογή που έχει ως κύριο στόχο την οριστική εγκατάλειψη της μόνιμης δημοσιονομικής λιτότητας, όπως την ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Οι αντιδράσεις ή μάλλον η απουσία τους στο επιθετικό μπαράζ του Τραμπ με δασμούς που ανακοινώνονται πολλαπλασιάζονται και στην συνέχεια μειώνονται αποτελούν από μόνα τους υποθήκες αποσταθεροποίησης.
Αφοσιωμένη σχεδόν αποκλειστικά πλέον στη γιγάντωση των αμυντικών δαπανών – που ή θα μείνει σχέδιο επί χάρτου, ή θα υποβαθμίσει δραματικά το κοινωνικό κράτος, εάν δεν συνοδευτεί από ευρύτερη αναπτυξιακή δράση – η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εμφανίζεται να “διαπραγματεύεται” επί μήνες με τις ΗΠΑ μια αμοιβαία επωφελή εμπορική συμφωνία. Χωρίς όμως οποιοδήποτε απτό αποτέλεσμα, πέρα από την οργή που προκαλεί η καθυστέρηση στην άλλη πλευρά.
Στο μεταξύ, βαρύγδουπες δηλώσεις και συχνά επιθετικές “διαρροές”, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, προσπαθούν να διασκεδάσουν την σκληρή πραγματικότητα.
Μέσα από τις κρίσεις η Ε.Ε προχωρούσε πάντα προς τα εμπρός, ήταν η συμπύκνωση του βολονταρισμού της Ευρώπης. Ωστόσο, σήμερα η ενοποίηση έχει χάσει την προωθητική της δυναμική. Η εντεινόμενη γεωπολιτική ανυπαρξία της Ευρώπης, κινδυνεύει να γίνει ζευγάρι με την οικονομική και επιχειρηματική αποσάθρωση. Όχι γιατί δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές δυνατότητες, αλλά επειδή καταπνίγονται από ανεδαφικές γραφειοκρατικές πολιτικές και μονοδιάστατες ιδεοληπτικές εμμονές.
Που τελικά φανερώνουν ένα πράγμα: Αδυναμία κατανόησης των πραγματικών γεωπολιτικών και οικονομικών συνθηκών στην Ευρώπη, σε σχέση με τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο, παρότι σημειώνονται συνεχώς σοβαρά γεγονότα, αποκαλύπτοντας τις ανατροπές που συντελούνται.
Το πρώτο που πρέπει να κάνει άμεσα η Ευρώπη, είναι να διαπραγματευτεί επειγόντως και αποτελεσματικά μια νέα εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ, με τις οποίες διατηρεί σοβαρό εμπορικό πλεόνασμα, αποφεύγοντας την κλιμάκωση και τις κούφιες απειλές.
Το δεύτερο, να υιοθετήσει τις προτάσεις Ντράγκι-Λέτα, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την εγκαθίδρυση μιας πραγματικά κοινής αποτελεσματικής αγοράς, αντί να εφευρίσκει νέους τρόπους για να επιβαρύνει τις επιχειρήσεις.
Ας μην γελιόμαστε, η από πολλού χρόνου αναμενόμενη υπαρξιακή κρίση της Ενωμένης Ευρώπης είναι ήδη εδώ. Είναι κρίση πολυεπίπεδη, που αφορά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, την γεωπολιτική επιδραστικότητα, την κοινωνική συνοχή, επιφέροντας σημαντικά πολιτικά αποτελέσματα, επικίνδυνα για το μέλλον της.
Δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί με ευχολόγια, ούτε με σπασμωδικές αντιδράσεις.”
Πηγή: capital.gr
