της Νίκης Ζορμπά
Η κυβέρνηση οπωσδήποτε δεν βρίσκεται στην καλύτερη φάση της. Μόνο που εξακολουθεί δημοσκοπικά να μην έχει αντίπαλο και να “παίζει” μόνη.
Εκτιμά σύμπασα η κεντροαριστερά, όλες οι εκφάνσεις της δηλαδή, πως το Μαξίμου έχει βρεθεί στο σημείο καμπής εκείνο όπου δεν υπάρχει επιστροφή. Εδώ εμφιλοχωρεί ο παράγοντας “τι σημαίνει” χωρίς επιστροφή; Επιστροφή πού;
Εν αρχή είναι η εκτίμηση –οριζόντια εν πολλοίς στα αριστερά του Κ. Μητσοτάκη– ότι ακόμη και αν οι μετρήσεις κοινής γνώμης καταδεικνύουν ότι η κυβέρνησή του “αντέχει” και εξακολουθεί να είναι κυρίαρχη δύναμη στο πολίτικο σκηνικό χωρίς άμεσο ανταγωνισμό, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ο πρόεδρός της έχει δυνατότητα για διεκδίκηση και τρίτης αυτοδύναμης θητείας.
Κοινώς, συνομολογείται, σε κατ’ ιδίαν (προφανώς) συζητήσεις του ευρύτερου χώρου, ότι η Ν.Δ. πρώτη θα κόψει το εκλογικό νήμα –εκτός εξαιρετικά συγκλονιστικού απροόπτου– μεν, αλλά χωρίς σύμμαχο κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να συγκροτήσει. Δεν πείθεται ο χώρος από το κυβερνητικό αφήγημα (το επανέλαβε και τις προάλλες ο Κυριάκος Μητσοτάκης) ότι μπορεί η Ν.Δ. συν τω χρόνω να βγει από το σπιράλ της φθοράς και να κερδίσει την ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας, συγκροτώντας για τρίτη φορά μονοκομματική κυβέρνηση.
Σχεδιασμοί
Αυτό είναι ο κοινός τόπος της κεντροαριστεράς, αλλά ο μόνος εν προκειμένω. Οι ερμηνείες των συνεπειών για τις πρωθυπουργικές αποφάσεις ποικίλλουν:
1. Το ΠΑΣΟΚ, φερειπείν, ουδόλως αποκλείει να δρομολογηθούν ταχύτατες πολιτικές εξελίξεις το φθινόπωρο. Τέτοιες που να υπαγορεύουν στον πρωθυπουργό προσφυγή στις κάλπες. Είναι εκτίμηση που εδράζεται κυριότατα στην πεποίθηση ότι οι αποκαλύψεις για νέα σκάνδαλα (ή και άλλες πτυχές των ήδη υπαρχόντων) θα στερήσουν από το Μαξίμου τη διατήρηση του ελέγχου των εξελίξεων. A propos, ήδη η Χαριλάου Τρικούπη σηκώνει μεσούσης της θύελλας για τον ΟΠΕΚΕΠΕ ζήτημα ατασθαλιών, ζητώντας με τροπολογία να μπει φρένο στις απευθείας αναθέσεις. Συνεπικουρούν φυσικά και τα σενάρια, πληροφορίες κ.λπ., ότι από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία καταφθάνουν οσονούπω και άλλες υποθέσεις κακοδιαχείρισης.
Δεν έχει κάτι άλλο να επιδείξει το ΠΑΣΟΚ ει μη μόνον το σταθερό (καίτοι μικρό για εναλλακτική δύναμη εξουσίας) ποσοστό των ψηφοφόρων του και την ευχή, οι ματαιώσεις των κεντρώων ψηφοφόρων του Κ. Μητσοτάκη να λειτουργήσουν σε (πολιτικό) όφελος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Σε ό,τι αφορά την επόμενη ημέρα, Ανδρουλάκης αλλά και κορυφαία στελέχη επιμένουν στη γραμμή ότι δεν πρόκειται να συγκυβερνήσουν με τη Ν.Δ. “όσο και αν πιεστούν”. Ομνύουν μάλιστα ότι δεν πρόκειται για απόφαση που θα έχει κόστος στην ενότητά του. Ισχυρίζονται ότι τόσο το κλίμα στην Κ.Ο., στα στελέχη του όσο και στη βάση του κόμματος “έχει αλλάξει” αναφανδόν, σε σχέση με το τι ίσχυε λ.χ. έναν χρόνο πριν.
“Έχει εμπεδωθεί πια σε όλους, στελέχη και βάση, ότι ο “μεταρρυθμιστής κεντρώος Μητσοτάκης” δεν είναι ούτε μεταρρυθμιστής ούτε κεντρώος”, ανέφερε σχετικώς στο “Κ” πηγή από τα ενδότερα της Χαριλάου Τρικούπη, όπου το κλίμα θερμομετράται επισταμένως. Σύμφωνα με αυτή την ανάγνωση, δεν υπάρχει περίπτωση μετεκλογικής σύμπραξης του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Και αν στο ΠΑΣΟΚ οι μελλοντικές ασκήσεις επί κυβερνητικού χάρτου, όσο απομακρύνεται κατά αυτούς από το Κέντρο ο πρωθυπουργός, δεν προκαλούν κανένα ιδιαίτερο άγχος για τη διαχείρισή τους, καθόλου δεν ισχύει το ίδιο για τα σενάρια που φέρουν τον Αλέξη Τσίπρα να βρίσκεται στην τελική ευθεία για την ολική επαναφορά του. Επ’ αυτού, επικρατεί και προβληματισμός και αμηχανία και εκνευρισμός. Φάνηκε και στην αντίδραση της Χαριλάου Τρικούπη με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα με πρακτικά του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, μετά το δημοψήφισμα του Αλέξη Τσίπρα. Όσο και αν το ΠΑΣΟΚ χαράσσει στρατηγική “σοσιαλδημοκρατική”, το γεγονός ότι έως σήμερα δεν έχει καταφέρει να απειλήσει τη Ν.Δ. παρά την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργεί συνθήκες για… φυγόκεντρες δυνάμεις όταν ο πρώην πρωθυπουργός αποφασίσει να σαλπίσει νέα αρχή. Πολύ περισσότερο εφόσον πόρρω απέχει από τον στόχο του δημοσκοπικού 20%. Έχουσι γνώσιν οι “φύλακες” της ηγεσίας.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αναπόφευκτα σε άλλη τροχιά, όπου εκτιμήσεις για τις πολιτικές εξελίξεις τον αφορούν πρωτίστως σε σχέση με το δικό του μέλλον. Δεν θεωρούν επικρατέστερο το σενάριο της προσφυγής Μητσοτάκη σε πρόωρες εκλογές, αλλά πορεύονται με στρατηγική βραχυπρόθεσμη: Να διαφύγουν καταρχάς τον κίνδυνο του “αφανισμού”. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τον εντοπίζουν πολύ χαμηλά μεν (περίπου στο 6%), αλλά τουλάχιστον… εντός Βουλής.
Ολική επαναφορά
Η Κουμουνδούρου άλλωστε έχει μπροστά της άλλες προκλήσεις προς διαχείριση: Την επάνοδο του Αλέξη Τσίπρα σε ρόλο αρχηγικό και με αξιώσεις ολικής επαναφοράς στο “πολιτικό παιχνίδι”.
Πλέον είναι εμφανές ότι το ερώτημα δεν είναι “εάν θα κάνει κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας”, αλλά “πότε θα το κάνει” και με… ποιους. Ο πρώην πρωθυπουργός βρίσκεται σε αυξημένη κινητοποίηση με σχεδόν τουλάχιστον εβδομαδιαία παρουσία και παρεμβάσεις. Το “rebranding”, κοινώς, ανεβάζει ταχύτητες, πιθανότατα και υπό τον φόβο “ραγδαίων” πολιτικών εξελίξεων που για την ώρα, συνομιλητές του τουλάχιστον, δεν διαβλέπουν.
Πρόκειται ωστόσο για τους ίδιους συνομιλητές που αφήνουν ανοιχτά όλα τα πολιτικά ενδεχόμενα, δεδομένου ότι εκτιμούν πως η πολιτική κατάσταση είναι απολύτως ρευστή, εντός και εκτός Ελλάδας και πως η κυβέρνηση κινείται πλέον στο φάσμα του “απροόπτου” και δεν είναι σε θέση να ορίσει απολύτως τις εξελίξεις – μολονότι δεν θέλει να προσφύγει σε πρόωρες. Παρά τις φήμες ότι άρχισε ήδη η αντίστροφη μέτρηση για ανακοινώσεις από τον πρώην πρωθυπουργό, δεν υπάρχει σχεδιασμός τέτοιος στην Αμαλίας. Λήξη συναγερμού, προσώρας.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Κεφάλαιο”
Πηγή: capital.gr
