Καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει ένα από τα πιο καυτά καλοκαίρια της, τα παραδοσιακά δροσιστικά ροφήματα και γεύματα κάθε χώρας αναδεικνύονται όχι μόνο ως μέσο ανακούφισης από τη ζέστη, αλλά και ως φορείς πολιτιστικής ταυτότητας.
Από την παγωμένη σούπα της Πολωνίας μέχρι το τα γλυκά βότανα της Γερμανίας, και από την ιταλική grattachecca έως τον ελληνικό φραπέ, η γαστρονομία γίνεται ο καλύτερος τρόπος να «παλέψει» κανείς τον καύσωνα, σύμφωνα με τον Guardian.
Ιταλία: Grattachecca και Granita
Στη Ρώμη, η grattachecca αποτελεί εδώ και πάνω από έναν αιώνα την απάντηση των κατοίκων της Αιώνιας Πόλης στην αποπνικτική ζέστη.
Παρασκευάζεται με ξυσμένο πάγο, αρωματισμένο με φρουτένια σιρόπια και γαρνιρισμένο με φρέσκα φρούτα ή καρύδα.
Το ποτό έχει ιστορία που φτάνει στη ρωμαϊκή εποχή, ενώ σήμερα παραμένει «ιερό» για τους Ρωμαίους, με παραδοσιακά περίπτερα όπως το Alla Fonte D’Oro να κρατούν ζωντανή την παράδοση.
Στον ιταλικό νότο, τη θέση της grattachecca παίρνει η granita – ένα πιο πυκνό ημιπαγωμένο επιδόρπιο, κυρίως λεμονιού ή αμυγδάλου, που συχνά σερβίρεται με φρεσκοψημένα brioche.
Αν και παραπλήσιες στην όψη, οι δύο δημιουργίες διαφέρουν αισθητά στην υφή και στον τρόπο παρασκευής.
Γερμανία: Spaghettieis και Waldmeister
Η Γερμανία, αν και φημίζεται για τις βαριές χειμωνιάτικες κουζίνες της, το καλοκαίρι στρέφεται σε γαστρονομικές απολαύσεις με δόσεις χιούμορ και φαντασίας.
Το Spaghettieis είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα: παγωτό βανίλιας περασμένο από πρέσα ώστε να μοιάζει με μακαρόνια, με κομπόστα φράουλας αντί για σάλτσα ντομάτας και τριμμένο αμύγδαλο στη θέση του παρμεζάνα.
Το καλοκαίρι στη Γερμανία έχει επίσης τη γεύση του Waldmeister – ενός ταπεινού βοτάνου, γνωστού και ως γλυκό ξυλόχορτο.
Το άρωμά του θυμίζει άχυρο και το σιρόπι του δίνει γεύση σε μπύρες, κρασιά, λεμονάδες και παγωτά.
Η γαστρονομική του χρήση ανθίζει ιδιαίτερα τον Μάιο, όταν το φυτό βρίσκεται στην εποχή του.
Πολωνία: Chłodnik και ζυμαρικά με φράουλες
Η πολωνική κουζίνα, αν και κυρίως χειμερινή στη φήμη της, προσφέρει δύο μοναδικές καλοκαιρινές εμπειρίες.
chłodnik
Πρώτη είναι το chłodnik – μια παγωμένη σούπα από παντζάρι, κεφίρ, αγγούρι και μυρωδικά, που σερβίρεται με αυγό και, φυσικά, άνηθο.
Πρόκειται για δροσερό πιάτο με έντονο χρώμα και παραδοσιακές ρίζες, ιδανικό για τις ζεστές μέρες.
Το δεύτερο εμβληματικό καλοκαιρινό πιάτο είναι το makaron z truskawkami, δηλαδή ζυμαρικά με φράουλες.
Μπορεί να ξενίζει, όμως για τους Πολωνούς είναι κλασική γεύση παιδικής ηλικίας: μακαρόνια κοχύλια με φράουλες λιωμένες ή πολτοποιημένες, γιαούρτι ή κρέμα, τριμμένο τυρί cottage και ζάχαρη.
Μια απλή, νοσταλγική συνταγή που έχει μείνει σταθερή επί δεκαετίες.
Ισπανία: Horchata και gazpacho
Η Ισπανία, χώρα συνηθισμένη στους καύσωνες, διαθέτει ίσως τη μεγαλύτερη γκάμα δροσιστικών επιλογών.
Γκασπάτσο
Από το παγωμένο gazpacho της Ανδαλουσίας έως το granizado de limón, οι Ισπανοί γνωρίζουν πώς να μετατρέψουν τις υψηλές θερμοκρασίες σε γαστρονομική πρόκληση.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην horchata de chufa, παραδοσιακό ποτό της Βαλένθια που παρασκευάζεται από τον κόνδυλο chufa (tiger nut).
Η horchata είναι γλυκιά, θρεπτική, φυσικά απαλλαγμένη από γλουτένη και καφεΐνη και αποτελεί σύμβολο τοπικής υπερηφάνειας.
Η κατανάλωσή της, είτε σε horchaterías είτε σε παντοπωλεία, παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι της καλοκαιρινής κουλτούρας.
Ελλάδα: Ο φραπές, σύμβολο καλοκαιρινής ανεμελιάς
Και φυσικά, στην Ελλάδα, η ζέστη συνοδεύεται αναπόφευκτα από τον χαρακτηριστικό ήχο του φραπέ που ανακινείται σε σέικερ.
Το ρόφημα από στιγμιαίο καφέ, νερό και πάγο (και προαιρετική ζάχαρη ή γάλα), δημιουργήθηκε τυχαία το 1957 στη Θεσσαλονίκη.
Το γεγονός ότι ο φραπές μπορεί να δημιουργήθηκε από μια σύμπτωση της τύχης, αυξάνει την γοητεία του.
Οι ιστορίες για την προέλευσή του, αν και ποικίλλουν, συμφωνούν ότι αν δεν ήταν ο Δημήτρης Βακόνδιος, ένας πωλητής της Nescafé που παρευρέθηκε στην Έκθεση Παγκόσμιας Εμπορικής Έκθεσης στη Θεσσαλονίκη το 1957, το ποτό μπορεί να μην είχε δημιουργηθεί ποτέ.
Ο μύθος λέει ότι ο Βακόνδιος τον δημιούργησε κατά λάθος όταν, μη βρίσκοντας σκεύος για να ζεστάνει το Nescafé του, πήρε ένα σέικερ που μέχρι τότε χρησιμοποιούσε για να φτιάχνει σοκολατούχα ροφήματα Nesquik. Η ιστορία λέει ότι πρόσθεσε στιγμιαίο καφέ σε κόκκους, νερό και πάγο και το ανακίνησε έντονα πριν ρίξει το αφρώδες περιεχόμενο σε ένα ποτήρι. Το αν πρόσθεσε ζάχαρη παραμένει θέμα συζήτησης. Μέχρι σήμερα, η προσθήκη της είναι προαιρετική, αλλά αν με ρωτήσετε, το αυθεντικό και δυνατό φραπέ είναι μακράν το καλύτερο.
Από τότε έγινε σύμβολο της αστικής καθημερινότητας και της αργής, καλοκαιρινής ραστώνης.
Ο φραπές δεν είναι μόνο ένα ρόφημα – είναι κοινωνική εμπειρία, μέρος του πολιτιστικού DNA της Ελλάδας.
Σε καφετέριες, παραλίες, πλατείες και γραφεία, το αφρώδες ρόφημα παραμένει το πιο προσιτό και αναγνωρίσιμο «καύσιμο» του καλοκαιριού.
Πηγή: in.gr
