Για σημαντικά λάθη και απερίσκεπτη στρατηγική αναφορικά με τη στάση τους απέναντι στη μεταλλουργία, και ειδικότερα στο αλουμίνιου, επικρίνει τις Βρυξέλλες ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Metlen Energy and Metals. Σε ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο LinkedΙn, o κ. Μυτιληναίος με αφορμή ένα δημοσίευμα του Bloomberg στηλιτεύει την ευρωπαϊκή πολιτική, τονίζοντας ότι οι τακτικές που ακολουθούν οδηγούν την παραγωγή μετάλλων εκτός της ηπείρου.
Ο κ. Μυτιληναίος τονίζει ότι η Ευρώπη μέσω του συστήματος εμπορίας εκπομπών (ETS) τιμωρεί την ίδια την αλυσίδα αξίας αλουμινίου της ηπείρου, υπογραμμίζοντας ότι «φορολογούμε τους πιο καθαρούς παραγωγούς στον κόσμο, δίνοντας παράλληλα ελεύθερη πρόσβαση στην επέκταση της παραγωγής ενέργειας από άνθρακα στο εξωτερικό».
Αναλυτικά η ανάρτηση του κ. Μυτιληναίου στο LinkedIn
Η Ευρώπη τιμωρεί το καθαρό αλουμίνιο ενώ οι γίγαντες του άνθρακα ανεβαίνουν — Η διόρθωση του ETS δεν μπορεί να περιμένει.
Το τελευταίο άρθρο του Bloomberg («Κινέζοι μεγιστάνες μετατρέπουν την Ινδονησία σε γίγαντα αλουμινίου», 9 Ιουλίου 2025) αποκαλύπτει μια ωμή αλήθεια: «Η Ινδονησία αντιπροσώπευε περίπου το 7% της παγκόσμιας παραγωγής ορυχείων νικελίου πριν από μια δεκαετία – τώρα αντιπροσωπεύει σχεδόν το 60%, χάρη στην φθηνή ενέργεια από άνθρακα και τα κινεζικά χυτήρια». Τώρα, το ίδιο συμβαίνει και με το αλουμίνιο: «Τα αποθέματα βωξίτη της Ινδονησίας επαρκούν για να υποστηρίξουν μια σημαντική βιομηχανία τήξης, υποστηριζόμενη από φθηνό εργατικό δυναμικό και ενέργεια από άνθρακα». Αυτή είναι μια ανάπτυξη με βάση τα ορυκτά καύσιμα με μηδενικό κόστος άνθρακα: ακριβώς αυτό από το οποίο η Ευρώπη ισχυρίζεται ότι απομακρύνεται.
Κι όμως, η ίδια η αλυσίδα αξίας αλουμινίου της Ευρώπης – στην περίπτωση αυτή, η διύλιση και η ανακύκλωση αλουμίνας, και οι δύο με πολύ χαμηλότερες εκπομπές – τιμωρείται στο πλαίσιο του EU ETS, το οποίο εντάσσει την παραγωγή σε ένα γενικό και μη επιστημονικό εφεδρικό σημείο αναφοράς. Αυτό σημαίνει ότι οι διαδικασίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα της Ευρώπης τιμολογούνται εκτός της παγκόσμιας αγοράς.
Όπως προειδοποίησε η European Aluminium σε πρόσφατη επιστολή της, αυτό δεν είναι απλώς άδικο, είναι και στρατηγικά απερίσκεπτο. Φορολογούμε τους πιο καθαρούς παραγωγούς στον κόσμο, δίνοντας παράλληλα ελεύθερη πρόσβαση στην επέκταση της παραγωγής ενέργειας από άνθρακα στο εξωτερικό.
🔧 Τι χρειάζεται διόρθωση:
Ένα ρεαλιστικό σημείο αναφοράς προϊόντος ETS για την εξευγενισμό αλουμίνας, αναγνωρίζοντας τον χαρακτήρα της ως κρίσιμης και στρατηγικής πρώτης ύλης.
Ένα ειδικό σημείο αναφοράς για την ανακύκλωση, όπου οι εκπομπές είναι συχνά 90-95% χαμηλότερες από την πρωτογενή τήξη.
Μια άμεση παρέμβαση για την αποτροπή καταστροφικού και παράλογου επιπλέον κόστους παραγωγής για τους παραγωγούς CRM στην ΕΕ. Η μη ανάληψη δράσης σημαίνει συνέχιση της μετατόπισης της παγκόσμιας παραγωγής αλουμινίου σε μια περιοχή όπου ο άνθρακας είναι ο βασιλιάς και ο άνθρακας είναι απαλλαγμένος — και απώλεια της βιομηχανικής ραχοκοκαλιάς της Ευρώπης στη διαδικασία αυτή.
Το δημοσίευμα του Bloomberg
Το δημοσίευμα του Bloomberg το οποίο επικαλείται ο κ. Μυτιληναίος στην ανάρτησή του αναφέρει ότι κινέζοι μεγιστάνες ενισχύουν τη βιομηχανία αλουμινίου της Ινδονησίας με έργα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που ανταγωνίζονται τα τεράστια στοιχήματα που είχαν τεθεί για τον πλούτο της χώρας σε νικέλιο πριν από περίπου μια δεκαετία και απειλούν να ανατρέψουν την παγκόσμια αγορά για το μέταλλο.
Αντιμέτωπες με τους περιορισμούς στην παραγωγή στην πατρίδα τους, εταιρείες όπως η Tsingshan Holding Group Co. του δισεκατομμυριούχου Xiang Guangda, η China Hongqiao Group Ltd. και η Shandong Nanshan Aluminum Co. του Song Jianbo στρέφονται προς τη μεγαλύτερη οικονομία της Νοτιοανατολικής Ασίας, επενδύοντας χρήματα σε νέα χυτήρια και διυλιστήρια. Η Goldman Sachs Group Inc. εκτιμά ότι η παραγωγή αλουμινίου στην Ινδονησία θα μπορούσε να πενταπλασιαστεί μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Το ερώτημα που θέτουν τώρα οι traders μετάλλων είναι εάν τα κινεζικά κεφάλαια μπορούν να συνεχίσουν να επενδύουν στη χώρα χωρίς τελικά να αμαυρώσουν τις προοπτικές για το ενεργοβόρο μέταλλο που απαιτείται για τα πάντα, από τα κουτιά αναψυκτικών μέχρι τη ρομποτική και τα ηλεκτρικά οχήματα.
Προειδοποιητική ιστορία
Το νικέλιο αποτελεί μια προειδοποιητική ιστορία. Η Ινδονησία αντιπροσώπευε περίπου το 7% της παγκόσμιας παραγωγής ορυχείων πριν από μια δεκαετία – τώρα αντιπροσωπεύει σχεδόν το 60%, χάρη στην φθηνή ενέργεια από άνθρακα και τα κινεζικά χυτήρια. Έχοντας υποτιμήσει αυτή την ραγδαία άνοδο, γίγαντες της μεταλλουργίας όπως η BHP Group Ltd. έχουν αναγκαστεί να κλείσουν τις δραστηριότητές τους στην Αυστραλία και αλλού. Ακόμη και η ινδονησιακή βιομηχανία υποφέρει τώρα υπό το βάρος της δικής της επιτυχίας.
«Κατά τα επόμενα πέντε χρόνια, η Ινδονησία θα γίνει το επίκεντρο της παγκόσμιας βιομηχανίας αλουμινίου», δήλωσε ο Άλαν Κλαρκ, διευθυντής της εταιρείας συμβούλων μετάλλων CM Group. «Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να δούμε τι έχει συμβεί στον παγκόσμιο τομέα του νικελίου και να το συγκρίνουμε».
Ομολογουμένως, τα αποθέματα βωξίτη της Ινδονησίας — της πρώτης ύλης που χρησιμοποιείται για την παραγωγή αλουμινίου — δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο μεγάλα όσο τα πλούτη σε νικέλιο χαμηλής περιεκτικότητας που κατέκλυσαν τη βιομηχανία χάρη στην τεχνολογική καινοτομία. Εξακολουθούν να είναι αρκετά για να υποστηρίξουν μια αξιοσημείωτη βιομηχανία τήξης, υποστηριζόμενη από φθηνό εργατικό δυναμικό και ενέργεια από άνθρακα.
Για τους ηγέτες της Ινδονησίας, οι οποίοι επιθυμούν να αναπτύξουν έναν μεταποιητικό τομέα που μπορεί να προσφέρει απασχόληση και οικονομική ανάπτυξη, η προοπτική μιας επανάληψης της επιτυχίας είναι δελεαστική και ώθησε τον τότε πρόεδρο Τζόκο Γουιντόντο να απαγορεύσει την εξαγωγή βωξίτη το 2023. Ο διάδοχός του, Πραμπόβο Σουμπιάντο, έχει τηρήσει σταθερά μια λεγόμενη πολιτική «downstreaming» που ελπίζει ότι θα βοηθήσει στη χρηματοδότηση ευρύτερων φιλοδοξιών, όπως τα δωρεάν σχολικά γεύματα και η δημιουργία ενός τεράστιου κρατικού επενδυτικού ταμείου.
Ένα διυλιστήριο κοστίζει συνήθως περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια για την κατασκευή του — ένα βαρύ στοίχημα — αλλά είναι ένα τίμημα που αξίζει να πληρώσουν πολλές κινεζικές εταιρείες που επιθυμούν να εξασφαλίσουν πρώτες ύλες.
Μόνο φέτος, τρία νέα διυλιστήρια αλουμίνας, ένα βασικό μέρος της διαδικασίας παραγωγής αλουμινίου, θα ξεκινήσουν να λειτουργούν. Τουλάχιστον άλλα τρία αναμένονται μέχρι το τέλος του 2027, βοηθώντας την Ινδονησία να υπερπενταπλασιαστεί και να εκτοξεύσει τη χώρα στις κορυφαίες τάξεις των παγκόσμιων παραγωγών, σύμφωνα με την εταιρεία συμβούλων CRU Group.
Και στον τομέα της τήξης, η Ινδονησία σημειώνει επίσης μεγάλη πρόοδο. Δύο εργοστάσια λειτουργούν ήδη στη χώρα και άλλα τέσσερα θα πρέπει να είναι σε λειτουργία μέχρι το τέλος της δεκαετίας, σύμφωνα με την Goldman Sachs.
Πηγή: ot.gr
