Χρειάστηκε ένα πασοκικό «παρών» σε κοινοβουλευτική διαδικασία για να πέσει λάδι στη φωτιά της αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το Μαξίμου σηκώνει τους τόνους, θεωρώντας ότι βρήκε καλή ευκαιρία για να επιχειρήσει ξανά να ταυτίσει τη Χαριλάου Τρικούπη με «δυνάμεις του λαϊκισμού» και το ΠΑΣΟΚ σηκώνει το γάντι, βρίσκοντας πάτημα για να χρεώσει εκ νέου στους γαλάζιους «αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις».
Όλα έγιναν στη συνεδρίαση της Επιτροπής Δεοντολογίας της Βουλής, που γνωμοδότησε για την άρση ασυλίας 14 βουλευτών της ΝΔ – εκείνων δηλαδή που ήταν μέλη της Προανακριτικής Επιτροπής για τον Χρήστο Τριαντόπουλο στην υπόθεση των Τεμπών. Είχε προηγηθεί μήνυση εκ μέρους της Μαρίας Καρυστιανού σε βάρος των γαλάζιων βουλευτών, οι οποίοι είχαν προωθήσει το «μοντέλο Τριαντόπουλου» (υπέρ της άμεσης παραπομπής του στο Δικαστικό Συμβούλιο), για εσχάτη προδοσία, παράβαση καθήκοντος και κατάχρησης εξουσίας σχετικά με τις θέσεις και την ψήφο τους στην λειτουργία του έργου της Επιτροπής.
Το ΠΑΣΟΚ μαζί με ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Νέα Αριστερά ψήφισαν «παρών» στη συνεδρίαση, ενώ η Ελληνική Λύση, η Νίκη και η Πλεύση Ελευθερίας υπερψήφισαν το αίτημα άρσης της ασυλίας 14 βουλευτών της ΝΔ. Το θέμα θα βρεθεί στην Ολομέλεια την ερχόμενη εβδομάδα για ονομαστική ψηφοφορία.
Πόλεμος δηλώσεων
«Η ψήφος του ΠΑΣΟΚ συνιστά μέγιστο κοινοβουλευτικό ατόπημα, το οποίο στοιβάζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για ακόμη μία φορά τους τελευταίους μήνες, με τις δυνάμεις του πιο ακραίου λαϊκισμού» είπε ο κυβερνητικός πορτ παρόλ Παύλος Μαρινάκης, καλώντας τον Νίκο Ανδρουλάκη να αναθεωρήσει τη στάση του κόμματός του, «έστω και την τελευταία στιγμή, να σώσει τα προσχήματα». Η κυβέρνηση φέρνει στο προσκήνιο το άρθρο 61 του Συντάγματος –πως ο βουλευτής δεν διώκεται για την γνώμη και την ψήφο του -, αν και η πλευρά Καρυστιανού έχει τονίσει πως δεν μηνύει την ομάδα των 14 γαλάζιων ως βουλευτές, αλλά ως «ανακριτές» οι οποίοι τελικά δεν έκαναν τη δουλειά τους στην Προανακριτική.
Στην αντεπίθεση πέρασε εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Τσουκαλάς, ζητώντας από την κυβέρνηση, «που έχει καταστήσει τις συνταγματικές διαδικασίες “κουρελόχαρτο”», να μην κουνάει το δάχτυλο «της προάσπισης του Συντάγματος και της δήθεν προστασίας των θεσμών», διευκρινίζοντας ότι το «παρών» δηλώνει ότι «η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής με όρους εσχάτης προδοσίας δεν μας εκφράζει» αλλά και επιμένοντας ότι «η καταπάτηση συνταγματικών διατάξεων δεν είναι καθήκον του βουλευτή».
Που κοιτάζουν
Οι αντιδράσεις από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αγωνιούν το ίδιο για την εικόνα τους στα ίδια κοινά: τους «ενδιάμεσους» ψηφοφόρους που διεκδικούν και οι δύο πλευρές. Εξ ου και από τη μία πλευρά η κυβέρνηση έσπευσε να μιλήσει για κόμματα που υιοθέτησαν τη στάση «που ακολούθησε στο παρελθόν η Χρυσή Αυγή για τη ψήφο των βουλευτών στα μνημόνια και μετέπειτα η Ελληνική Λύση για τη Συμφωνία των Πρεσπών». Και από την άλλη πλευρά η Χαριλάου Τρικούπη ένιωσε την ανάγκη να ξεκαθαρίσει τις αποστάσεις της από τη βαριά κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Οι αλληλοκατηγορίες γύρω από ένα «παρών» επιβεβαιώνουν ότι η «μάχη» του Κέντρου, αλλιώς της διεκδίκησης των ίδιων μετριοπαθών ακροατηρίων, ζωηρεύει. Και υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό: το Μαξίμου βλέπει ήδη στις κυλιόμενες μετρήσεις να γεμίζει η δεξαμενή των αναποφάσιστων και το ΠΑΣΟΚ ψάχνει οφέλη από τον (νέο) κύκλο φθοράς της κυβέρνησης λόγω της νέας περιδίνησης με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Μετακινούμενοι
Το Μαξίμου δείχνει ότι κρατά σταθερά στη στρατηγική της τις επιθέσεις στο «ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη». Από τη στιγμή που η κυβέρνηση είχε πετύχει τη μερική ανάκαμψή της (ύστερα από ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τα Τέμπη, προ μηνών) έβλεπε τις πολιτικές στοχεύσεις της και τον στόχο για περαιτέρω ενίσχυση έως – σε πρώτη φάση – το φθινόπωρο να περνούν κυρίως μέσα από το ΠΑΣΟΚ.
Εξ ου και τότε είχαν αρχίσει οι πρώτες στοχευμένες βολές προς τη Χαριλάου Τρικούπη και προσωπικά στον πρόεδρό της: «συνυπέγραψε πρόταση δυσπιστίας μαζί με τα κόμματα του παραλογισμού» (το Μαξίμου μιλούσε συνεχώς για «σύμπραξη» του ΠΑΣΟΚ με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου), «το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη» (υπόνοιες ότι το σημερινό κόμμα είναι διαφορετικό από το παλιό ΠΑΣΟΚ) και «προπονητής της εξέδρας» (εκείνος που βλέπει άλλους να παίζουν και θεωρεί ότι θα τα έκανε όλα καλύτερα).
Στη νέα κρίσιμη καμπή, η κυβέρνηση αγωνιά για τυχόν νέες απώλειες, είτε προς τη δεξαμενή των αναποφάσιστων είτε απευθείας στο ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου στους μήνες της πολιτικής αναταραχής και κοινωνικής πίεσης λόγω Τεμπών η λεγόμενη μάχη της κυριαρχίας στους μετριοπαθείς κεντρώους έβγαζε τον Μητσοτάκη δεύτερο, σύμφωνα με αναλυτές.
Και αυτά ενόσω οι τελευταίοι εξακολουθούν να καταγράφουν ένα επίμονα ρευστό σκηνικό, με τις μετακινήσεις ψηφοφόρων ανάμεσα σε κόμματα να γίνονται εδώ και μήνες – σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις – χωρίς στεγανά. Συνεπώς είναι δύσκολα προβλέψιμες.
Πηγή: tanea.gr
