Του Τάσου Δασόπουλου
Παρά την αισιόδοξη ερμηνεία που δόθηκε για την αύξηση της ισοτιμίας του ευρώ κατά 14% έναντι του δολαρίου, ότι το κοινό νόμισμα της Ευρώπης μπορεί να ανατρέψει τις σημερινές ισορροπίες, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι πέρα από κάποιο όριο η “σκλήρυνση” του ευρώ μπορεί να προκαλέσει προβλήματα.
Η πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Κριστίν Λαγκάρντ, έσπευσε από τους πρώτους να ερμηνεύσει την ενίσχυση του ευρώ, ως ευκαιρία το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα να παραγκωνίσει το δολάριο και να κερδίσει τη θέση του ως αποθετικό νόμισμα.
Είναι έτσι όμως; Η απάντηση βρίσκεται στις πραγματικές συνθήκες. Στο βασικό ερώτημα αν αυτό που παρακολουθούμε είναι όντως η ενίσχυση του ευρώ ή απλώς η διολίσθηση του δολαρίου λόγω συγκυρίας. Η απάντηση βρίσκεται αν ξεπεράσει κανείς την άμεση σύγκριση της ισοτιμίας των δύο νομισμάτων. Στη σύγκριση με τον πρωταθλητή των αποδόσεων, το χρυσό, που καταγράφει αύξηση 28,28% από την αρχή του χρόνου, το ευρώ βρίσκεται αρκετά χαμηλότερα.
Παρόλα αυτά ένα πιο “σκληρό” ευρώ, μπορεί σε κάθε περίπτωση να λειτουργήσει ως “μαξιλάρι” σε μια απότομη άνοδο των τιμών ενέργειας, όπως αυτή που απειλήθηκε πρόσφατα με την ανάφλεξη των σχέσεων του Ισραήλ με το Ιράκ. Από την άλλη όμως, δυσκολεύει σημαντικά τις ευρωπαϊκές εξαγωγές και μάλιστα, πριν οριστικοποιηθεί το καθεστώς των δασμών της ΕΕ με τις ΗΠΑ. Στο – πιθανό – ενδεχόμενο της αύξησης των αμερικανικών δασμών τα πράγματα θα χειροτερέψουν.
Το σκληρό ευρώ, λειτουργώντας “αθροιστικά” με τους δασμούς, θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη μείωση των εξαγωγών από την αναμενόμενη και άρα και μεγαλύτερη οικονομική επιβράδυνση.
Το θέμα της διολίσθησης του δολαρίου, συζητήθηκε στη σύνοδο των Τραπεζιτών στη Σίντρα της Πορτογαλίας, όπου οι Κεντρικοί Τραπεζίτες φαίνεται να προσανατολίζονται στο συμπέρασμα ότι η επιβράδυνση της ΕΕ, μπορεί να αντέξει μια ισοτιμία ευρώ – δολαρίου έως 1,2 ενώ σήμερα βρίσκεται στο 1, 17.
Δύσκολη και η συνέχεια
Το κακό είναι, ότι η διολίσθηση του δολαρίου, έχει πολλούς λόγους για να συνεχιστεί εκτός από τον πόλεμο των δασμών. Ένας από αυτούς είναι το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο πέρασε οριακά η κυβέρνηση Τράμπ. Το νέο νομοθέτημα, δίνει ένα μήνυμα στις αγορές, ότι οι ΗΠΑ θα επιδεινώσουμε τη δημοσιονομική τους θέση και αυτό, θα έχει τις συνέπειες του και στο δολάριο. Με άλλα λόγια, το “μη βιώσιμο” έλλειμμα των ΗΠΑ, θα γίνει περισσότερο μη βιώσιμο.
Πιο σημαντικό όμως από τις μειώσεις φόρων, θα είναι η προσπάθεια του Προέδρου ΤρμΑπ, να ελέγξει την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ η οποία υπό τη σημερινή της διοίκηση, αυτή του Τζερόμ Πάουελ, διατήρησε ακέραιη την ανεξαρτησία της από την Κυβέρνηση της Ουάσιγκτον.
Ακόμη και αν ο Πρόεδρος Τραμπ βρει τον κατάλληλο διάδοχο, ο κ. Πάουελ μπορεί να παραμείνει στο ΔΣ της FED αν το επιθυμεί αν και προς το παρόν, τηρεί σιγή ισχύος για τις προθέσεις του.
Ο πρόεδρος Τράμπ, αναζητεί έναν υποψήφιο, ο οποίος θα πρέπει να υπηρετήσει την οικονομική ατζέντα του. Δηλαδή να κάνει πρόθυμα διαδοχικές μειώσεις επιτοκίων ώστε να ανακάμψει η οικονομία, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις σ τον πληθωρισμό. Κάτι τέτοιο όμως, ακόμη και ως φήμη, θα στείλει το δολάριο ακόμη χαμηλότερα στην ισοτιμία του σχέση με το ευρώ δημιουργώντας πρόβλημα και όχι ευκαιρίες σ την ΕΕ.
Πηγή: capital.gr
