Δεν ήταν απλώς ένα event. Δεν ήταν ούτε μια τυπική δημόσια εμφάνιση, ούτε καν μια ακόμη ιστορία αθλητική επιτυχίας.
Το «Bigger than Basketball», η εκδήλωση που φιλοξενήθηκε το βράδυ της Τρίτης στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ήταν πάνω απ’ όλα μια συναισθηματική επιστροφή στις ρίζες. Μια βραδιά γεμάτη χιούμορ, αλλά και τρυφερότητα, μνήμη — και μια δυνατή υπενθύμιση πως οι πραγματικές νίκες δεν είναι στο παρκέ, αλλά έξω από αυτό.
Οι τέσσερις αδερφοί Αντετοκούνμπο —ο Γιάννης, ο Θανάσης, ο Κώστας και ο Άλεξ— ανέβηκαν για πρώτη φορά μαζί στη σκηνή και μοιράστηκαν μαζί μας ιστορίες από τη ζωή τους. Τόσο τα καλά, όσο και τα άσχημα.
Με αφορμή το Charles Antetokounmpo Family Foundation, μίλησαν για τη σημασία του να δίνεις πίσω στην κοινότητα. Για τη δύναμη του να μεγαλώνεις με λιγοστά (ή και τίποτα), αλλά να κρατάς σταθερές αξίες. Για τον σεβασμό, τη στήριξη, τη δύναμη της οικογένειας — έννοιες που, όπως λένε οι ίδιοι, τους έφεραν στο σημείο που βρίσκονται σήμερα.
Το CAFF είναι ένας οργανισμός που ίδρυσαν για να τιμήσουν τον πατέρα τους, Charles Antetokounmpo, και μέσω αυτού θέλουν -εκτός από το να βοηθήσουν οικονομικά- να προσπαθήσουν να μεταλαμπαδεύσουν στις νεότερες γενιές τις αξίες και τα ήθη, με τα οποία τους μεγάλωσαν οι δικοί τους γονείς.
Ένα ίδρυμα που δεν αποτελεί για εκείνους μια «υποχρέωση» επιτυχημένων ανθρώπων να «επιστρέψουν» κάτι στη χώρα τους, αλλά τη φυσική τους συνέχεια, την ανάγκη τους να βοηθήσουν ουσιαστικά.
Όπως είπαν και οι ίδιοι, το CAFF είναι η καρδιά τους. Μέσα από αυτό προσφέρουν σε κοινότητες που ζουν στο περιθώριο – όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά. Νέοι και νέες που χρειάζονται στήριξη στην εκπαίδευση, στην καθημερινότητα, στο να πιστέψουν στον εαυτό τους. Όπως τότε, πριν σχεδόν 15 χρόνια, όταν κάποιος πίστεψε σε εκείνους και τους έδωσε δικαίωμα στο όνειρο. Κι εκείνοι ξεκίνησαν να ονειρεύονται. Και σήμερα, το 2025, μαζί τους μπορούν να ονειρεύονται πολλά παιδιά.
Και δεν είναι μόνο τα παιδιά που ονειρεύονται, είναι ένα ολόκληρο έθνος!
Άλλωστε, όπως είπε ο Κώστας Αντετοκούνμπο -μιλώντας για λογαριασμό όλων- «έχουμε ανάγκη να δώσουμε στους Έλληνες τη χαρά που τους έδωσε η Εθνική του 1987».
Η ανάγκη του Γιάννη να επιστρέψει στην Ελλάδα και το όνειρο του Θανάση
Ο Γιάννης μίλησε με πάθος για την ανάγκη να επιστρέψει στην Αθήνα όταν αποσυρθεί από την ενεργό δράση— όχι απλώς για να ζήσει, αλλά για να συνεχίσει να προσφέρει. Μίλησε για τα Σεπόλια, για τους ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτόν, για την ευθύνη που νιώθει απέναντι στα παιδιά που σήμερα βαδίζουν στα ίδια βήματα. «Κάθε φορά που σκέφτομαι πώς μπορούμε να βοηθήσουμε, η σκέψη μου πηγαίνει εκεί» είπε αναφερόμενος στη γειτονιά που μεγάλωσε. «Είμαι περήφανος που έχουμε καταφέρει να βοηθήσουμε κι εμείς σε αυτό» είπε χαρακτηριστικά και καταχειροκροτήθηκε.
Ο Θανάσης ονειρεύεται, όπως είπε, μια μέρα που το όνομα του πατέρα του, το όνομα του Charles Antetokounmpo, θα σημαίνει κάτι για πολλούς ανθρώπους. Όχι επειδή ήταν δικός τους πατέρας — αλλά επειδή ενέπνευσε μια ολόκληρη κουλτούρα αλληλεγγύης. Ένα δίκτυο ευκαιριών. Μια αλυσίδα καλού που φέρνει κι άλλο καλό. Κι αυτό με τη σειρά του κι άλλο, κι άλλο και πάει λέγοντας…
Η ταινία για τη ζωή τους
Σε μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της βραδιάς, ο Θανάσης αποκάλυψε ότι όταν είδε για πρώτη φορά την ταινία για τη ζωή τους, δεν μπορούσε να κοιμηθεί για δύο βράδια. «Ήταν σαν ένα flash back της ζωής μου», είπε, με φωνή που έσπαγε.
Όσο κι αν οι ίδιοι αυτοσαρκάζονταν ή πείραζαν ο ένας τον άλλον, η αναδρομή στο παρελθόν τους ήταν έντονη. Ενώ γινόταν ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι τίποτα δεν τους έχει απομακρύνει από εκείνη την ταπεινή αφετηρία.
Ενδεικτική ήταν και η αναφορά στον Φιλαθλητικό, την ομάδα στην οποία ξεκίνησαν την καριέρα τους και στην αοποία θέλουν να επιστρέψουν προκειμένου να τον ανεβάσουν κατηγορία!
Η εμφάνιση έκπληξη του Νίκου Γκάλη
Και κάπου εκεί, ανάμεσα στις προσωπικές αποκαλύψεις, τα αστεία για τη σπεσιαλιτέ καρμπονάρα του Γιάννη και… την ενόχληση του Κώστα και του Άλεξ για τις φιλοσοφικές του απαντήσεις, ήρθε και η μεγάλη έκπληξη: Η εμφάνιση του σπουδαίου Νίκου Γκάλη.
Μόλις ανέβηκε στη σκηνή, με το κοινό να τον χειροκροτά όρθιο, ο Γιάννης σηκώθηκε, και τον αγκάλιασε σαν παιδί που συναντά από κοντά το ίνδαλμά του. Ο μύθος του χθες είχε μόλις συναντήσει τον αστέρα του σήμερα και στο κοινό μια ολόκληρη γενιά νέων παιδιών με φανέλες μπάσκετ και μπάλες στα χέρια να ζητωκραυγάζει και -ποιος ξέρει- κάποιο από αυτά μπορεί να αποτελέσει το «αύριο».
«Bigger than Basketball»
Φεύγοντας, από την εκδήλωση δεν είχες δει απλώς τέσσερις σούπερ σταρ. Είχες δει τέσσερις ανθρώπους με βαθιά συναίσθηση. Είχες δει τη δύναμη μιας οικογένειας, η οποία μπορεί να έχει περάσει πολλά, όμως έχει μείνει ενωμένη.
Τα αδέρφια Αντετοκούνμπο είναι πολλά: αθλητές, πρότυπα, σύμβολα. Κι ακόμα κι αν υπάρχουν διαφωνίες για το ταλέντο τους στο μπάσκετ, είναι κάτι που όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε: είναι κάτι πολύ περισσότερο από το μπάσκετ.
Πηγή: in.gr
