Της Νίκης Ζορμπά
Η αναιμική εικόνα της αντιπολίτευσης δεν είναι άσχετη ούτε με τις επιδιώξεις του Αλέξη Τσίπρα ούτε με τις αποφάσεις που καλείται να λάβει οσονούπω για τον ρόλο του στο πολιτικό σκηνικό.
Ανισορροπία
Αυτό είναι βέβαιον. Η αναιμική εικόνα της αντιπολίτευσης, ωστόσο, όπου το ΠΑΣΟΚ έχει πτωτική πορεία σε ποσοστά, αλλά ανεβαίνει σε σειρά κατάταξης γιατί πέφτει ραγδαία η Ζωή Κωνσταντοπούλου –και όλοι οι άλλοι κινούνται σε μονοψήφια ποσοστά–, δεν αποκαλύπτει μόνον τη γύμνια των αντιπολιτευόμενων κομμάτων.
Τη ματαιότητα της προσδοκίας για αναστήλωση του δικομματισμού αποκαλύπτει. Αυτήν που το –όχι και τόσο μακρινό–2019 φαινόταν να πατάει σε γερό έδαφος και να προμηνύει εν τοις πράγμασι το τέλος της κρίσης.
Η επαναφορά στην προ Μνημονίων “τραμπάλα” των κομμάτων εξουσίας, που διαλύθηκε με τα Μνημόνια, διασάλευσε απολύτως την ισορροπία του πολιτικού σκηνικού.
Και ναι μεν κέρδισε η Ν.Δ., που κατάφερε να κρατήσει το κεφάλι της έξω από το νερό και να κερδίσει –με εντυπωσιακές– επιδόσεις σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά στη γενική πολιτική θεώρηση των πραγμάτων –και όχι τη μικρόνοη στενά κομματική– διόλου ωφέλησε την πραγματική αποκατάσταση της ισορροπίας του πολιτικού σκηνικού. Κυρίως η τελευταία νίκη της και οι συσχετισμοί δύναμης που διαμορφώθηκαν στο πολιτικό σύστημα. Ούτε τους πολίτες και, με μια διασταλτική έννοια, ούτε και το ίδιο το κόμμα της κυβερνητικής παράταξης ωφέλησαν.
Αυτή τη στιγμή –για την ακρίβεια τα τελευταία δυο χρόνια– τα κόμματα “εξουσίας” της αντιπολίτευσης όχι απλώς δεν διαγράφουν τροχιά επανόδου διεκδικώντας να γίνουν εναλλακτική δύναμη εξουσίας, αλλά, ακόμα και στις χειρότερες δημοσκοπικές της ώρες και στις ουκ ολίγες περιπτώσεις όπου αμφισβητήθηκε σοβαρά η κυβέρνηση, η δημοσκοπική επωδός ήταν μία και αδιατάρακτη: Είναι μονόδρομος η επικράτηση της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τόσο με τον ίδιο τον πρωθυπουργό όσο και με το κόμμα του χωρίζει χάος τα υπόλοιπα κόμματα και τους αρχηγούς τους.
Τα ευχολόγια, του ΠΑΣΟΚ εν προκειμένω, πως όπου να ‘ναι οι πολίτες θα πειστούν από τις θέσεις και τις επεξεργασίες του και θα το αναδείξουν σε νέα κυβερνητική δύναμη, προκαλούν από θλίψη (σε πολιτικούς φίλους) έως και θυμηδία. Απογοήτευση πάντως αναμφισβήτητα και αδιακρίτως.
Οι δημοσκοπήσεις έχουν βοηθήσει να εμπεδωθεί πλέον ότι η κυβέρνηση δεν απειλείται, ει μη μόνον από τον εαυτό της, και αντίπαλο αξιόμαχο δέος –ζωτικό στοιχείο της δημοκρατίας– δεν υπάρχει. Και ας παλεύει να ανακτήσει τα ποσοστά των ευρωεκλογών.
Η πολιτική ανισορροπία βαθαίνει και τα αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται. Πολύ περισσότερο τη στιγμή που αυτοδυναμία η Ν.Δ. σε πρώτες κάλπες δεν διαφαίνεται να εξασφαλίζει και στην αντίπερα όχθη δεν υπάρχει τίποτε παρά ασκήσεις επί χάρτου.
Σε αυτό το τοπίο, γιγαντώνονται τα σενάρια για την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ευνοήτως, συνεπικουρούνται και από το διαφαινόμενο τέλος του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο ανέλυσε σε εκτενές ρεπορτάζ του το “Κ” στο περασμένο φύλλο του.
Και να θέλει πάντως κανείς να αγιάσει… δεν τον αφήνει ο Αλέξης Τσίπρας και το περιβάλλον του. Εμφανίζεται διαρκώς στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, πυκνώνει τις παρεμβάσεις του, αγνοεί εκκλήσεις έως και… αγριάδες πρώην συντρόφων του να ξεκόψει τη συζήτηση για ίδρυση νέου κόμματος και, κυριότατα, τραβά αταλάντευτα στον δικό του δρόμο, αυτόν του rebranding.
Προσεχώς, θα εκδώσει και το βιβλίο του, όπου εκεί θα αναφέρεται μεταξύ άλλων και στη δική του εκδοχή για την παρουσίαση ιστορικών, αμφίσημων γεγονότων από την ταραχώδη περίοδο της διακυβέρνησής του.
Οι δημοσκοπήσεις ούτε ενθαρρύνουν ούτε αποθαρρύνουν τον πρώην πρωθυπουργό. Αντιθέτως, φαίνεται – από σκόρπιες συζητήσεις με συνομιλητές του– να ικανοποιείται, αν όχι να διασκεδάζει, με τις επιθέσεις που δέχεται. Κυρίως από κυβερνητικά στελέχη, αλλά και από το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του.
Τα πρακτικά του Τσίπρα
Όπου ξάφνου χθες (Παρασκευή) ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με την οποία τον καλεί να δημοσιεύσει τα πρακτικά του ιστορικού Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών που πραγματοποιήθηκε την επομένη του Δημοψηφίσματος. Είναι και επετειακή η “πρόσκληση” σε δημοσιοποίησή τους: Συμπληρώνεται εφέτος μία δεκαετία και το “τραύμα” έχει παγώσει.
Η ξαφνική πρωτοβουλία Τσίπρα, πάντως, έχει αναμφίβολα έναν επιθετικό τόνο στην ουσία της. Προκύπτει από αποσπάσματα της ίδιας της επιστολής του:
1. “Επιτακτική η ανάγκη να ριχτεί άπλετο φως σε όλες τις πτυχές των γεγονότων εκείνης της περιόδου” (μετάφραση: να σταματήσει η προπαγάνδα σε βάρος του).
2. “Στα πρακτικά περιέχονται οι απόψεις όλων των κομμάτων, οι εκτιμήσεις τους για το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του, αλλά και για τη στρατηγική που θα έπρεπε να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση για την έξοδο της πατρίδας από το τέλμα της χρεοκοπίας” (μετάφραση: να αποκαλυφθεί ποιος έλεγε τι κατά τη διάρκεια του Συμβουλίου).
3. “Το αποτέλεσμα της ελεύθερα εκφρασμένης βούλησης του ελληνικού λαού όσο και η δυνατότητα διαμόρφωσης μιας ενιαίας εθνικής γραμμής από τους πολιτικούς αρχηγούς αποτέλεσαν, εκείνες τις ιστορικές στιγμές για τον τόπο μας, κρίσιμο παράγοντα για την τελική έκβαση των δύσκολων διαπραγματεύσεων και τη συμφωνία με τους δανειστές μας” (μετάφραση: όλοι μαζί τα συμφωνήσαμε).
Έχει σχέση με τη διαδικασία του rebranding στην οποία βρίσκεται ο πρώην πρωθυπουργός η νέα πρωτοβουλία Τσίπρα; Αναντίρρητα. Τι θα γίνει εάν δεν ανταποκριθούν τα κόμματα και ο κ. Τασούλας; Τίποτε. Δεν προτίθεται, βάσει πληροφοριών από το επιτελείο του, να τα βγάλει ο ίδιος στη φόρα.
Μέχρι την ώρα που η εφημερίδα συγκέντρωνε την ύλη της, πάντως, πρώτο συναίνεσε το ΚΚΕ. Με ένα σχόλιό του μάλιστα, προς επίρρωση των ισχυρισμών Τσίπρα: Να δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά του Συμβουλίου “που οδήγησε στο κοινό ανακοινωθέν των κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι – ΑΝΕΛ και τελικά στην από κοινού στήριξη των παραπάνω κομμάτων του 3ου μνημονίου”, ζήτησε ο Περισσός.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Πηγή: capital.gr
