Μπορεί τα 32 κράτη μέλη του NATO να συμφώνησαν στη Σύνοδο Κορυφής στη Χάγη να αυξήσουν στο δυσθεώρητο 5% του ΑΕΠ τις αμυντικές δαπάνες, ωστόσο απέφυγαν να ασχοληθούν με κάποια ιδιαιτέρως σημαντικά ζητήματα.
Σύμφωνα με ανώτατους αξιωματούχους του ΝΑΤΟ, η σύνοδος είχε έναν βασικό στόχο: να συμφωνήσει στην αύξηση των αμυντικών δαπανών, και να το κάνει χωρίς να δώσει στον Τραμπ την ευκαιρία να προκαλέσει αναταράξεις.
Όπως αναφέρει το περιοδικό Foreign Policy, από τις συζητήσεις απουσίαζαν η περαιτέρω βοήθεια προς το Κίεβο ή για το πότε και πώς η Ουκρανία ή η Γεωργία θα ενταχθούν στο NATO.
Επίσης, δεν υπήρχαν ουσιαστικές συζητήσεις για την επιβολή κόστους στη Ρωσία — πιθανόν μια παραχώρηση προς τον Τραμπ, δεδομένης της άρνησής του να κατηγορήσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν για την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Θα αντέξουν;
Επιπλέον, σύμφωνα με το δημοσίευμα, μένει ακόμα ανοικτό το ερώτημα αν οι ηγέτες που συμμετείχαν στη φετινή σύνοδο θα αντέξουν τις επόμενες εκλογικές τους δοκιμασίες — ειδικά αν αυξήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες και διαπιστώσουν ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν.
Το αμερικανικό δημοσίευμα σημειώνει ότι μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ είχαν αναλάβει την άμυνα της Ευρώπης, επιτρέποντάς της να επενδύσει σε κοινωνικές πολιτικές.
Πλέον, όμως για την Ευρώπη, αυτή η γεωπολιτική ευκολία έλαβε τέλος, και αυτό πιθανότατα θα έχει πολιτικές συνέπειες. Όταν οι ευρωπαϊκές χώρες αρχίσουν να αυξάνουν τις αμυντικές δαπάνες, θα είναι ο λαός τους διατεθειμένος να θυσιάσει τα κοινωνικά αγαθά που έχουν συνηθίσει;
«Είναι ένα δύσκολο ερώτημα,» είπε ο Ντέιβιντ Βαν Βιλ, υπουργός Δικαιοσύνης και Ασφάλειας της Ολλανδίας. «Αλλά μπορούμε να το κάνουμε θέμα ανακατασκευής των υποδομών μας: Δεν υπάρχει γέφυρα στην Ολλανδία που να μπορεί να αντέξει ένα τανκ.»
Σημαντικό είναι ότι η κυβέρνησή του Βαν Βιλ κατέρρευσε στις αρχές αυτού του μήνα, όταν ο ακροδεξιός λαϊκιστής Γκερτ Βίλντερς αποχώρησε από τον κυβερνητικό συνασπισμό.
«Δεν μπορώ να πω ότι έχουμε πετύχει, γιατί η κυβέρνησή μας όντως έπεσε,» παραδέχτηκε ο Βαν Βιλ.
Το δίλημμα
Έτσι, από που θα αντλήσουν τα μέλη του ΝΑΤΟ τα χρήματα για να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους για αύξηση των αμυντικών δαπανών;, επισημαίνει το περιοδικό.
«Υπάρχει μια αρκετά ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μείωσης των δαπανών για κοινωνικές υπηρεσίες και της αύξησης της υποστήριξης προς λαϊκιστικά κόμματα,» είπε η Άρμιντα Βαν Ρι, ειδικός σε θέματα Ευρώπης στη βρετανική δεξαμενή σκέψης Chatham House, αναφερόμενη στην εμπειρία της Ιταλίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Μια εναλλακτική λύση στην πολιτική αυτοκτονία της μείωσης παροχών ή της αύξησης φόρων θα μπορούσε να είναι η ανάληψη επιπλέον χρέους για τη χρηματοδότηση των αμυντικών δαπανών. Αλλά και εκεί, οι νέοι ψηφοφόροι πιθανώς θα διαμαρτυρηθούν.
Διαφορετικές ανησυχίες
Στη συνέχεια, το Foreign Policy επισημαίνει πόσο διαφορετικά διαφορετικά βλέπουν τους κινδύνους οι Ευρωπαίοι. Χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, που υστερούν στην επίτευξη των στόχων του ΝΑΤΟ για τις αμυντικές δαπάνες, τείνουν να στρέφουν το βλέμμα τους προς τον νότο, λόγω μεταναστευτκού. Αντίθετα, οι χώρες της Βαλτικής κοιτούν επιφυλακτικά προς τα ανατολικά, προς το Κρεμλίνο.
«Ο λαός μας καταλαβαίνει καλά ότι δεν θα υπάρχει κανένα κοινωνικό ή ιατρικό σύστημα αν η Ρωσία εισβάλει και εμείς δεν είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό,» δήλωσε στο Foreign Policy ο υπουργός Εξωτερικών της Εσθονίας Μάργκους Τσάκνα. «Αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση από ό,τι βλέπει κανείς στην Ισπανία.»
Έχουν τη στήριξη των κοινωνιών;
«Πρέπει να εξηγήσουμε στις ευρωπαϊκές κοινότητες γιατί η αύξηση των αμυντικών δαπανών είναι απαραίτητη για να ανταποκριθούμε στην αντίληψη της απειλής μας,» είπε η Μπενεντέτα Μπέρτι, διευθύντρια σχεδιασμού πολιτικής στο ΝΑΤΟ. «Αλλά πρέπει επίσης να δείξουμε πώς υπάρχει ένα «διπλό όφελος» από τις επενδύσεις στην άμυνα, με εφαρμογές που μπορούν πραγματικά να φέρουν ευημερία στην κοινωνία στο σύνολό της. Αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε.»
Η Βαν Ρι τόνισε ότι οι ευρωπαϊκοί ηγέτες πρέπει να πάρουν το κοινό μαζί τους, όχι μόνο επειδή θα χρειαστούν την έγκρισή τους για να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες, αλλά και επειδή θα χρειαστούν κυριολεκτικά ανθρώπους — στρατιώτες για να πολεμήσουν σε περίπτωση σύρραξης.
Η ιδέα της επιστράτευσης δημιουργεί μια γενιά διαχωρισμού που θα μπορούσε να διχάσει περαιτέρω την Ευρώπη. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, ενώ η πλειοψηφία των ατόμων ηλικίας 30 ετών και άνω στη Γερμανία και την Πορτογαλία υποστηρίζει την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, οι νέοι ηλικίας 18 έως 29 ετών την απορρίπτουν έντονα.
«Νομίζω ότι το κομμάτι της επικοινωνίας είναι αυτό που λείπει μέχρι τώρα από τη συζήτηση για τις αμυντικές δαπάνες,» είπε η Βαν Ρι. «Να έχουμε μια ειλικρινή συζήτηση και να φέρουμε τον κόσμο μαζί μας είναι πολύ σημαντικό. Τελικά, αυτό μας διαχωρίζει από τη Ρωσία και την Κίνα».
Πηγή: in.gr
