Την τελευταία τριετία παρατηρείται σημαντική ανάπτυξη της αγοράς εργασίας στον τομέα της άμυνας σε ολόκληρη την Ευρώπη, με τις προσφορές εργασίας να έχουν αυξηθεί κατά περίπου 45% σε σύγκριση με το 2021, σύμφωνα με στοιχεία της πλατφόρμας Indeed. Αν και πρόκειται για έναν εξειδικευμένο και παραδοσιακά «κλειστό» τομέα, οι γεωπολιτικές εξελίξεις —όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία και η γενικότερη αστάθεια στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή— έχουν λειτουργήσει ως καταλύτες για μια νέα εποχή ενίσχυσης της ευρωπαϊκής αμυντικής ικανότητας.
Η ζήτηση για ειδικευμένο προσωπικό είναι αυξημένη, ιδιαίτερα για μηχανικούς, πληροφορικούς, ειδικούς ρομποτικής, κυβερνοασφάλειας και data analysts. Η αμυντική τεχνολογία γίνεται ολοένα πιο σύνθετη και ψηφιοποιημένη, γεγονός που ωθεί τις εταιρείες να αναζητούν ανθρώπινο δυναμικό με υψηλό επίπεδο κατάρτισης. Οι μηχανικοί (π.χ. αεροναυπηγοί, μηχανολόγοι, ηλεκτρονικοί) και οι ειδικοί πληροφορικής (κυβερνοασφάλεια, embedded systems, software για αμυντικά συστήματα) είναι οι πιο περιζήτητοι.
Για παράδειγμα στην Ιταλία, οι αγγελίες για θέσεις στον αμυντικό τομέα αυξήθηκαν κατά 3,6 φορές μεταξύ Ιανουαρίου 2022 και Μαΐου 2025 (Η Ιταλία παίζει ενεργό ρόλο στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής ικανότητας – με εταιρείες όπως η Leonardo και η Fincantieri).
Η Ελλάδα συμμετέχει σε αυτή τη γενικότερη δυναμική με πολλαπλούς τρόπους. Καταρχάς, οι αμυντικές δαπάνες της χώρας αυξάνονται σταθερά, ξεπερνώντας το 2% του ΑΕΠ —ποσοστό που την κατατάσσει στις πρώτες θέσεις των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ. Παράλληλα, η χώρα επενδύει σε εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων και ανανέωση του οπλοστασίου της, τόσο μέσω διακρατικών συμφωνιών (όπως η αγορά Rafale και φρεγατών Belharra από τη Γαλλία), όσο και μέσω συμμετοχής σε ευρωπαϊκά προγράμματα όπως το PESCO (Permanent Structured Cooperation).
Στο βιομηχανικό επίπεδο, η Ελλάδα διαθέτει ικανή αμυντική βιομηχανία με εταιρείες που ήδη εξάγουν τεχνογνωσία και προϊόντα στο εξωτερικό. Η ένταξη σε ευρωπαϊκές εφοδιαστικές αλυσίδες θα μπορούσε να δώσει νέα ώθηση, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει συνέπεια στις επενδύσεις και στο θεσμικό πλαίσιο.
Οι αλλαγές αυτές επηρεάζουν άμεσα και την ελληνική αγορά εργασίας, ειδικά για νέους επιστήμονες. Οι πτυχιούχοι σχολών Μηχανικών, Πληροφορικής, Φυσικής και Μαθηματικών που έχουν εξειδίκευση σε αμυντικές εφαρμογές (π.χ. ηλεκτρονικά συστήματα, αισθητήρες, τεχνητή νοημοσύνη, ασφάλεια συστημάτων) αποκτούν πρόσβαση σε νέες επαγγελματικές διεξόδους —τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Ήδη κάποιες ελληνικές εταιρείες προχωρούν σε προσλήψεις καινοτόμων ρόλων, σε συνεργασία με πολυεθνικούς ομίλους και αμυντικά κέντρα έρευνας στην Ευρώπη. Παράλληλα, ελληνικά πανεπιστήμια
όπως το ΕΜΠ, το ΑΠΘ και το Πανεπιστήμιο Πατρών αναπτύσσουν εργαστήρια με ερευνητικά έργα στον τομέα της αεροδιαστημικής και των drones.
Παρότι ο αμυντικός τομέας προσφέρει σταθερότητα και επαγγελματικές ευκαιρίες, δεν είναι ένας «ουδέτερος» χώρος. Ηθικά ζητήματα σχετικά με την παραγωγή όπλων, τις εξαγωγές προς εμπόλεμες περιοχές, αλλά και την εξάρτηση από κρατικές δαπάνες, παραμένουν ενεργά. Η σύνδεση της τεχνολογίας με στρατιωτικές εφαρμογές θέτει ερωτήματα που πρέπει να συζητηθούν τόσο στην κοινωνία όσο και στα πανεπιστήμια.
Η αμυντική βιομηχανία αναδεικνύεται σε έναν στρατηγικό και δυναμικά αναπτυσσόμενο τομέα στην Ευρώπη, με θετικές επιπτώσεις για την εργασία και την καινοτομία. Να δούμε αν η Ελλάδα θα μπορέσει να αξιοποιήσει την ευκαιρία (που μπορεί να) έρχεται…
Πηγή: tanea.gr
