Υπάρχει μια θεωρία που υποστηρίζει πως όταν ένας άντρας νιώσει έτοιμος να δεσμευτεί, απλώς το κάνει. Όχι απαραίτητα με την πιο ταιριαστή για εκείνον σύντροφο, αλλά με εκείνη που έτυχε να είναι δίπλα του εκείνη τη στιγμή.
Σκέψου το σαν το ταξί που ανάβει το φωτάκι, σταματάει στο πρώτο πεζοδρόμιο και παίρνει τον επόμενο επιβάτη.
Η θεωρία αυτή υπονοεί πως όλα εξαρτώνται μόνο από εκείνον και το πότε ο ίδιος θέλει να το πάρει σοβαρά.
Σαν να μην έχεις εσύ φωνή ή επιλογή. Σαν να μην παίζει ρόλο η χημεία, η σχέση, η αγάπη, το timing και οι ανάγκες σου.
«Μήπως ήμουν καλή, αλλά όχι στο κατάλληλο timing;». Η απάντηση εδώ είναι περίπλοκη.
Ναι, η χρονική στιγμή παίζει ρόλο. Όμως η δέσμευση δεν είναι αυτόματη, σαν διακόπτης.
Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του παραμέτρους για να προχωρήσει: την ωριμότητα, τις εμπειρίες, τις φοβίες, τις επιθυμίες.
Δεν είναι όλοι ταξί που απλώς περιμένουν να ανάψουν ένα λαμπάκι.
Μπορεί αυτή η θεωρία να ακούγεται χαριτωμένη, αλλά δεν είναι οδηγός ζωής.
Οι σχέσεις δεν είναι συγκυρία, είναι επιλογή. Δεν χτίζονται στην τύχη, αλλά στην πρόθεση και τη συναισθηματική διαθεσιμότητα.
Μη σε ρίχνει το timing και μην κυνηγάς το φως του πρώτου διαθέσιμου ταξί.
Κάποιες φορές, το καλύτερο όχημα για να πας εκεί που θέλεις είναι να περπατήσεις μόνη σου λίγο ακόμα.
Πηγή: govastileto.gr
