Οσοι παρακολουθούν το ζήτημα της μετανάστευσης στις ΗΠΑ γνωρίζουν ότι οι περισσότερες απελάσεις λαθρομεταναστών έγιναν επί προεδρίας Ομπάμα και όχι επί πρώτης τετραετίας Τραμπ, καθώς τότε είχαν ήδη μειωθεί δραστικά οι εισροές. Το γενικό αμερικανικό κοινό ωστόσο δεν το γνωρίζει αυτό, επειδή ο Ομπάμα δεν καυχιόταν για τις απελάσεις. Ο Τραμπ αντίθετα έχει αναγάγει το Μεταναστευτικό στο πιο αποδοτικό ζήτημα του δεξιού λαϊκισμού του.
Εχοντας υποσχεθεί προεκλογικά να απελάσει κατά τον πρώτο χρόνο της δεύτερης τετραετίας του ένα εκατομμύριο λαθρομετανάστες, έχει δώσει τώρα εντολή να γίνονται τρεις χιλιάδες απελάσεις την ημέρα. Το αποτέλεσμα είναι επιχειρήσεις – σκούπα, με τις οποίες οι Αρχές δεν κάνουν καμία προσπάθεια να επικεντρωθούν σε εγκληματικά στοιχεία και μαζεύουν ακόμα και οικογένειες που έχουν ριζώσει στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία.
Ηταν επόμενο να ξεσηκωθούν οι μετανάστες ενάντια σε τέτοιους ξεριζωμούς. Επίτηδες ο Τραμπ στρατιωτικοποίησε την αντιμετώπιση των διαδηλωτών εθνικοποιώντας την πολιτοφυλακή της Καλιφόρνιας ερήμην του κυβερνήτη Γκάβιν Νιούσομ, ο οποίος του έκανε μήνυση επ’ αυτού (έχει προεδρικές φιλοδοξίες). Ο Τραμπ χρησιμοποιεί εμπρηστική ορολογία μιλώντας για «εισβολή» στο Λος Αντζελες που πρέπει να αποκρουστεί με στρατιωτικά μέσα.
Οπως έχει τονίσει ο ίδιος ο Νιούσομ και άλλοι ηγετικοί Δημοκρατικοί, όταν οι διαδηλωτές βάζουν φωτιά σε αυτοκίνητα, συγκρούονται βίαια με την αστυνομία και την πολιτοφυλακή και κρατούν σημαίες του Μεξικού, κάνουν ακριβώς αυτά που θέλει ο Τραμπ. Οι τηλεθεατές στην αμερικανική ενδοχώρα εύλογα θα αναρωτιούνται γιατί οι διαδηλωτές με τις μεξικανικές σημαίες να εναντιώνονται στις απελάσεις τους στο Μεξικό.
Προς το παρόν κερδισμένοι από τη «μάχη» του Λος Αντζελες είναι ο Τραμπ, ο Νιούσομ – όταν συγκρούεσαι με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ανεβαίνεις στο επίπεδό του – και οι Ρεπουμπλικανοί. Χαμένοι είναι οι υπόλοιποι Δημοκρατικοί, που δεν έχουν βρει τρόπο να αντιμετωπίσουν τον δεξιό λαϊκισμό στο Μεταναστευτικό.
Υπάρχει όμως ένα ενδιαφέρον προηγούμενο. Μέχρι τη δεκαετία του 1990 η Καλιφόρνια έκλινε προς τα δεξιά – μας έδωσε τρεις προέδρους, τους Χέρμπερτ Χούβερ, Ρίτσαρντ Νίξον και Ρόναλντ Ρίγκαν. Κατά τη δεκαετία του 1990 όμως o Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης Πιτ Ουίλσον ασπάστηκε τον δεξιό λαϊκισμό στο Μεταναστευτικό και έκτοτε η Καλιφόρνια έγινε σταθερά Δημοκρατική πολιτεία σε όλες τις εκλογές για την προεδρία των ΗΠΑ και για τους δύο γερουσιαστές της. Δεν αποκλείεται να γίνει κάποτε κάτι ανάλογο σε εθνικό επίπεδο.
Το θλιβερό με την επιτυχία του δεξιού λαϊκισμού του Τραμπ στο Μεταναστευτικό είναι ότι πηγαίνει ενάντια σε βαθιές αμερικανικές παραδόσεις στρατηγικής αξιοποίησης μεταναστευτικών εισροών για να γίνουν οι ΗΠΑ χώρα ηπειρωτικών διαστάσεων, μεγάλη δύναμη και μεταπολεμικά η αναμφισβήτητη επιστημονική και τεχνολογική υπερδύναμη.
Ενας πρόεδρος της Σιγκαπούρης δήλωσε ότι ενώ η Κίνα αξιοποιεί τα καλύτερα ταλέντα από τα 1,3 δισεκατομμύρια του πληθυσμού της, οι ΗΠΑ αξιοποιούν τα καλύτερα ταλέντα από τα 8 δισεκατομμύρια του πληθυσμού του πλανήτη. Με τις επιθέσεις του Τραμπ στα πανεπιστήμια, στο θέμα των ξένων φοιτητών ενδέχεται να χάσουν οι ΗΠΑ αυτό το τρομερό πλεονέκτημα.
Μόνο σε δύο περιόδους της αμερικανικής ιστορίας κυριάρχησε αντιμεταναστευτικό κλίμα, στον Μεσοπόλεμο και κατά τον 21ο αιώνα. Ο τελευταίος πρόεδρος που νομιμοποίησε πολλά εκατομμύρια λαθρομετανάστες ήταν ο Ρόναλντ Ρίγκαν το 1986. Ο νεότερος Μπους ήθελε να το επαναλάβει το 2005, το κόμμα του όμως που ήλεγχε το Κογκρέσο ήταν εναντίον.
Στο δεύτερο μισό της Διακήρυξης της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, που πλέον σχεδόν κανείς δεν διαβάζει, παρατίθεται λίστα παραπόνων των Αμερικανών ενάντια στον βασιλέα Γεώργιο Γ’ της Βρετανίας. Ενα παράπονο ήταν ότι «επεδίωξε να εμποδίσει την κατοίκηση αυτών των πολιτειών». Οι ιδρυτές των ΗΠΑ δεν ήθελαν εμπόδια στις μεταναστευτικές εισροές.
Ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών Χαράλαμπος Παπασωτηρίου είναι πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων
Πηγή: tanea.gr
