Αν υπάρχει ένα κοινός τόπος σε όλες τις αναλύσεις που γίνονται στον εκκλησιαστικό χώρο για την υπόθεση της μονής Αγίας Αικατερίνης στο θεοβάδιστο Ορος Σινά είναι ότι το Σιναϊτικό πρόβλημα δεν είναι σημερινό, ενώ επισημάνσεις για τους εγκυμονούντες κινδύνους γινόντουσαν εδώ και αρκετές δεκαετίες τόσο από την Εκκλησία της Ελλάδος, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία σε Αλεξάνδρεια και Ιεροσόλυμα. Εις ώτα μη ακουόντων; Ισως…
Ολες οι αναλύσεις συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι η υποεκτίμηση του ρόλου της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο διεθνές γίγνεσθαι έχει προκαλέσει τη διαχρονική υποβάθμιση της θρησκευτικής διπλωματίας, παρά τις φωτεινές εξαιρέσεις ικανών υφυπουργών Εξωτερικών θρησκευτικών ζητημάτων ή επικεφαλής διπλωματών της Ε4 Διευθύνσεως Θρησκευτικών και Εκκλησιαστικών Ζητημάτων του υπουργείου Εξωτερικών. Ωστόσο η πικρία ξεχειλίζει: αντί η διεθνής παρουσία της Ορθοδοξίας να είναι διπλωματικό πλεονέκτημα, καθίσταται – προϊόντος του χρόνου – μέρος των προβλημάτων εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας.
Στο Σινά, εδώ και μισό αιώνα, μια ολιγομελής αδελφότητα μοναχών υπό τον ακάματο ζήλο του Σεπτού Ποιμενάρχου της Σιναϊτικής Εκκλησίας, Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, Δαμιανού Σαμαρτζή, βίωσε και βιώνει πρωτοφανείς προκλήσεις, συνεπεία των ραγδαίων διεθνών εξελίξεων στην περιοχή από την εποχή του Γκαμάλ Αμντέλ Νάσερ, του Ανουάρ Σαντάτ, του Χόσνι Μουμπάρακ ως την Αραβική Ανοιξη, την Αδελφότητα των Μουσουλμάνων και σήμερα την κυβέρνηση του προέδρου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι.
Πέραν της δημιουργίας μιας τριπλής νομικής προσωπικότητας για τη μονή (αιγυπτιακή, διεθνή και ελληνική) σε εκκλησιαστικούς κύκλους του εθνικού κέντρου, της Εκκλησίας της Ελλάδος, του Φαναρίου, αλλά και της φωτοδότου Αθωνικής Πολιτείας ωριμάζει η σκέψη εξεύρεσης τρόπων ενίσχυσης της Σιναϊτικής αδελφότητας. Υπάρχει ένα πετυχημένο ιστορικό με τις μεγάλες μετακινήσεις και εγκαταστάσεις νέων αδελφοτήτων που έγιναν τις δεκαετίες 1980-1990 σε πλείστες όσες μονές του Αγίου Ορους και οδήγησαν στην εντυπωσιακή άνθηση του μοναχισμού στο Περιβόλι της Παναγίας.
Με σεβασμό λοιπόν στους μοναχούς της παλαιάς αδελφότητας και υπό την ανίστακτη παρουσία του κ. Δαμιανού, μπορεί να υπάρξει μια μεθοδική, σταθερή επανεκκίνηση για το λίκνο του Μεσογειακού μονοθεϊσμού. Δεν θα έπρεπε ποτέ να διαφεύγει από το εθνικό κέντρο του Ελληνισμού, την Αθήνα, πως από το Σινά εκκινούν οι τρεις μεγάλες Αβραμικές παραδόσεις του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Γι’ αυτό και ο Προφήτης Μωάμεθ παραχώρησε τον περίφημο Αχτμανέ, τη διαθήκη του με τα απαράβατα ιερά προνόμια για τη μονή Σινά. Γεγονός μοναδικό, που δεν έχει ούτε προηγούμενο ούτε επόμενο στη διάρκεια δεκάδων αιώνων. Αγραυλούντες λοιπόν και γαρ υπάρχουμε…
Πηγή: tanea.gr
