Η ομορφιά πάνω απ’ όλα πηγάζει από την αυτοπεποίθηση να είσαι ο εαυτός σου
Σε έναν κόσμο που μας κατακλύζει συνεχώς με εικόνες άψογων προσώπων και τέλεια κατασκευασμένων σωμάτων, η εύρεση ομορφιάς στις ατέλειές μας μπορεί να μοιάζει με μια ανυπέρβλητη πρόκληση. Η περιήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μοιάζει με το ξεφύλλισμα σελίδων περιοδικού όπου κάθε εικόνα είναι σχολαστικά επεξεργασμένη, κάθε πόζα εφαρμοσμένη στην εντέλεια. Είναι εύκολο να «μαγευτούμε» από τα πρότυπα που λανσάρονται κάθε σεζόν και να αναπτύξουμε την πεποίθηση (και την αυτοπεποίθηση) ότι η ομορφιά είναι συνώνυμη με κάτι το αψεγάδιαστο. Ωστόσο, τι θα γινόταν αν αλλάζαμε την οπτική μας και αγκαλιάζαμε τις ατέλειές μας ως αναπόσπαστα μέρη της μοναδικής ιστορίας ομορφιάς μας;
Ένα ταξίδι προς την αυτοαποδοχή και την αυτοπεποίθηση
Μεγαλώνοντας, δεν μου ήταν κάτι άγνωστο το να δέχομαι κριτική για την εμφάνισή μου. Τα σχόλια για τις φακίδες μου ή το κενό ανάμεσα στα δόντια μου συχνά παρέμεναν στο μυαλό μου περισσότερο από τα λόγια επαίνου. Όπως πολλοί, πίστευα ότι η προσκόλληση σε ένα κατασκευασμένο ιδανικό ήταν το εισιτήριό μου για αποδοχή και αγάπη. Πέρασα χρόνια προσπαθώντας να καλύψω εκείνες τις πτυχές του εαυτού μου που φαινόντουσαν εκτός τόπου σε έναν κόσμο που είχε εμμονή με την τελειότητα.
Τότε, συνέβη κάτι αξιοσημείωτο. Έπεσα πάνω σε μια σειρά φωτογραφιών που παρουσίαζε γυναίκες που επιδείκνυαν με υπερηφάνεια τα λεγόμενα «ελαττώματά» τους: ουλές, φακίδες, ραγάδες – τα φορούσαν σαν παράσημα τιμής. Κάθε γυναίκα είχε την αυτοπεποίθηση να διηγηθεί την ιστορία της και, κάνοντάς το, απέπνεε μια ακατέργαστη ομορφιά που ήταν ταυτόχρονα ενδυναμωτική και σαγηνευτική. Αυτή ήταν η ομορφιά στην πιο αυθεντική της μορφή και συνειδητοποίησα πόσο πολύ από τη ζωή μου είχε χάσει στην επιδίωξη της τελειότητας.
Η μεταμορφωτική δύναμη της αποδοχής
Το σημείο καμπής ήρθε σε μια ιδιαίτερα ταραχώδη περίοδο της ζωής μου. Πρόσφατα είχα βιώσει το τέλος μιας μακροχρόνιας σχέσης, η οποία με άφησε να νιώθω ευάλωτη και εκτεθειμένη. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που αποφάσισα να ξεκινήσω ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοπεποίθησης, ένα ταξίδι που περιελάμβανε την αντιμετώπιση των ατελειών μου κατά μέτωπο αντί να τις αποφεύγω.
Ξεκίνησα με μικρά βήματα. Σταμάτησα να φοράω μακιγιάζ για λίγο – μια τολμηρή κίνηση για κάποια που δεν έβγαινε ποτέ από το σπίτι χωρίς αυτό. Οι πρώτες μέρες ήταν τρομακτικές. Ένιωθα γυμνή, σχεδόν αόρατη. Ωστόσο, αργά αλλά σταθερά, άρχισα να παρατηρώ μια αλλαγή. Οι άνθρωποι άρχισαν να μου κάνουν περισσότερα κομπλιμέντα για το χαμόγελό μου, αναφέροντας το φως που φαινόταν να προέρχεται από μέσα μου. Αφαιρώντας τα στρώματα που είχα κρύψει για τόσο καιρό, επέτρεπα στον εαυτό μου να λάμψει.
Αγκαλιάζοντας την ευαλωτότητα
Η αποδοχή των ατελειών μου δεν ήρθε χωρίς προκλήσεις. Υπήρχαν μέρες που η αυτοαμφισβήτηση εισχωρούσε και πάλευα με την επιθυμία να επιστρέψω στην ασφάλεια του μακιγιάζ και της αυτο-επεξεργασίας, νιώθοντας ελάχιστη αυτοπεποίθηση. Αλλά με κάθε μέρα που περνούσε, η αποφασιστικότητά μου δυνάμωνε. Έμαθα να αγαπώ τον φυσικό μου εαυτό – την καμπύλη της μύτης μου, τις γραμμές στο πρόσωπό μου που αντανακλούσαν τα γέλια και τα δάκρυα, τις φακίδες που τόνιζαν τη μοναδικότητά μου αντί να την μειώνουν.
Αυτή η προσωπική εξέλιξη δεν πέρασε απαρατήρητη. Φίλοι και οικογένεια σχολίασαν τη νεοαποκτηθείσα αυτοπεποίθηση που είχα. Επειδή αποδεχόμουν πλήρως τον εαυτό μου, ήταν σαν έδινα στους άλλους την άδεια να κάνουν το ίδιο. Αυτή η συνειδητοποίηση ήταν ισχυρή, γιατί αγκαλιάζοντας την αυθεντικότητά μου, ενέπνευσα άθελά μου και άλλους να αγκαλιάσουν τη δική τους.
Οι ατέλειες αφηγούνται την ιστορία σου
Καθώς αναλογίζομαι αυτό το ταξίδι, καταλαβαίνω ότι η ομορφιά δεν έχει να κάνει με την επίτευξη μιας τελειότητας – έχει να κάνει με το να αγκαλιάσουμε αυτό που μας κάνει μοναδικούς. Οι ατέλειες αφηγούνται τις ιστορίες μας. Είναι καταγραφές των εμπειριών μας, των μαθημάτων που πήραμε και των ζωών που ζήσαμε.
Σε μια κοινωνία που συχνά υπαγορεύει ποιοι πρέπει να είμαστε, η επιλογή να είμαστε ο εαυτός μας χωρίς να ζητάμε συγγνώμη είναι μια επαναστατική πράξη. Σας προτρέπω να κοιτάξετε στον καθρέφτη και όχι μόνο να δείτε τη φυσική σας εμφάνιση, αλλά να τιμήσετε τις ιστορίες που αφηγούνται αυτά τα χαρακτηριστικά. Αφήστε πίσω σας την παρόρμηση να συμμορφώνεστε με τα πρότυπα ομορφιάς που δεν αναγνωρίζουν την έμφυτη ομορφιά σας.
Να ξέρετε ότι η αποδοχή των ατελειών σας δεν είναι απλώς μια αποδοχή του εαυτού σας, αλλά ένας εορτασμός της ποικιλομορφίας και της ατομικότητας που μας ορίζει όλους. Με αυτόν τον τρόπο, καλλιεργούμε την αυτοπεποίθηση και μια βαθύτερη σύνδεση με τον εαυτό μας και ενδυναμώνουμε τους άλλους γύρω μας να κάνουν το ίδιο. Αυτή είναι η ουσία της αυθεντικής ομορφιάς – όχι στα μάτια των άλλων, αλλά στα μάτια με τα οποία βλέπουμε τον εαυτό μας.
Πηγή: allyou.gr
