Ένας γιος και ο πατέρας του για να ξεφύγουν από την αστυνομία βρίσκουν καταφύγιο σε μια κατασκήνωση για νέους ενήλικες με αναπηρίες, προσποιούμενοι ότι είναι ένας κατασκηνωτής και ο εκπαιδευτής του. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του γνωστού Γάλλου stand-up κωμικού Άρτυς, «Ένα μικρό κόλπο και κάτι ακόμα», ξεχώρισε και για την εμπορική επιτυχία του (έκανε το δεύτερο καλύτερο άνοιγμα στην ιστορία της Γαλλίας αγγίζοντας τα 11 εκ. εισιτήρια) και επειδή κάνει πράξη το αίτημα της συμπερίληψης: τους πρωταγωνιστές, Άρτυς και Κλοβίς Κορνιγιάκ (Brice de Nice), που συναντάμε στους ρόλους του γιου και του πατέρα αντίστοιχα, πλαισιώνουν άτομα με αναπηρία.
Δεν είναι η πρώτη φορά, ωστόσο, που το θέμα απασχολεί τον Άρτυς. Έχει γνωρίσει επιτυχία και στη σκηνή και στα social media με τον χαρακτήρα του Σιλβέν, ενός αστείου τύπου με νοητική αναπηρία. Είναι υποστηρικτής των Παραολυμπιακών Αγώνων και της Handicap International. «Από μικρός ένιωθα μια έλξη προς τον ιδιαίτερο κόσμο των ανθρώπων με νοητικές αναπηρίες – με μάγευε η φαντασία τους, η ικανότητά τους να σε μεταφέρουν αλλού. Κι αυτό το αλλού είναι ένα μέρος όμορφο, απελευθερωτικό» σχολιάζει και προσθέτει: «Έχουν επίσης μια μοναδική ικανότητα να εκφράζουν τα συναισθήματά τους χωρίς φίλτρα. Εμείς οι υπόλοιποι έχουμε τόσο εκπαιδευτεί να τα συγκρατούμε, που σπάνια λέμε απλά: “Σ’ αγαπώ”, “Ευχαριστώ”, “Χαίρομαι που είμαι μαζί σου”. Κι όμως, το έχουμε ανάγκη. Εκείνοι ξέρουν πώς να το κάνουν».
Ο Άρτυς θυμάται ήδη από την παιδική ηλικία του την ιδιαίτερη σχέση με άτομα με αναπηρία: «Ο μεγαλύτερος αδελφός ενός φίλου μου είχε σύνδρομο Down. Θυμάμαι όταν παίζαμε ποδόσφαιρο και έβαζε γκολ – ξέσπαγε σε μια τρελή χαρά που τη μετέδιδε σε όλους. Και μετά γνώρισα τον Βίκτωρ, ήμουν έντεκα ή δώδεκα χρονών. Ήταν στην τάξη μου, αυτιστικός, λάτρης των τρένων, με έκανε να γελάω… Τον κάλεσα στο πάρτι των γενεθλίων μου. Η μητέρα του τηλεφώνησε στο σπίτι για να μου μιλήσει και μου είπε: “Γιατί θέλεις να καλέσεις τον Βίκτωρ;” Της απάντησα: “Επειδή τον συμπαθώ”. Κατάλαβα πως συγκινήθηκε. Συνέχισε: “Είσαι σίγουρος; Δεν τον καλείς για να τον κοροϊδέψετε;” Έμεινα άφωνος. Ήταν η πρώτη φορά που ο Βίκτωρ είχε προσκληθεί σε πάρτι γενεθλίων. Εκείνη τη μέρα συνειδητοποίησα ότι για κάποιους η αναπηρία μπορεί να είναι πρόβλημα. Εγώ μέχρι τότε ούτε που το είχα σκεφτεί».
«Ήταν στην τάξη μου, αυτιστικός, λάτρης των τρένων, με έκανε να γελάω… Τον κάλεσα στο πάρτι των γενεθλίων μου. Η μητέρα του τηλεφώνησε στο σπίτι για να μου μιλήσει και μου είπε: “Γιατί θέλεις να καλέσεις τον Βίκτωρ;” Της απάντησα: “Επειδή τον συμπαθώ”. Κατάλαβα πως συγκινήθηκε. Συνέχισε: “Είσαι σίγουρος; Δεν τον καλείς για να τον κοροϊδέψετε;”».
Ανάμεσα στις επιδιώξεις του για τη νέα ταινία, μεταξύ άλλων, είναι να σπάσει τα στερεότυπα της αναπηρίας.
«Είχα τη βασική δομή του σεναρίου, με τους αρχικούς διαλόγους και μια κατεύθυνση που είχαμε δουλέψει με τον Κλεμάν Μαρσάν και τον Μιλάν Μοζέ [τους συν-σεναριογράφους]. Αλλά πολύ γρήγορα εξήγησα στους παραγωγούς μου ότι δεν μπορούσα να προχωρήσω άλλο χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το καστ. Δεν ήθελα “ηθοποιούς” με την κλασική έννοια – δεν ήθελα να υποκρίνονται. Ήθελα να παραμείνουμε πιστοί στην αλήθεια τους και η γραφή να προσαρμοστεί όσο το δυνατόν περισσότερο στους ίδιους.
»Ο Αρνό, για παράδειγμα, είναι τόσο μεγάλος φαν της Δαλιδά, που έχει τατουάζ με το όνομά της. Ο Μπορίς κυκλοφορεί όντως μεταμφιεσμένος – αυτά είναι τα δικά του κοστούμια. Αν τα είχα επινοήσει, θα μου έλεγαν ότι είναι υπερβολικά. Ήθελα απλώς να τους αφήσω να είναι ο εαυτός τους – από σεβασμό. Και να σας πω την αλήθεια, πλέον δεν βλέπω καν τις μεταμφιέσεις του Μπορίς. Έτσι είναι απλώς… ο Μπορίς».
Η εικόνα επίσης έπαιξε σημαντικό ρόλο σε μια χωρίς κλισέ προσέγγιση της ιστορίας:
«Ήθελα να φτιάξω μια υπέροχη κωμωδία, μια φωτεινή, καλοκαιρινή ταινία – και ήξερα ότι ο Ζαν-Μαρί Ντεουζού [διευθυντής Φωτογραφίας] θα μπορούσε να το πετύχει. Ήθελα ήλιο, ήθελα χαρά και καμία δόση μελοδράματος. Κάθε φορά που κινηματογραφούνται άνθρωποι με νοητική αναπηρία, είναι πάντα κάπου στον Βορρά, με βροχή και γκρι ουρανό – λες και πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει και κακός καιρός… Εγώ ήθελα να είναι στιλάτοι.
»Ήθελα να διαλέξουν τα ρούχα τους, όπως και η Μαϊάν επέλεξε μόνη της το μακιγιάζ της. Ενημέρωσα την ομάδα των ενδυματολόγων, και το χάρηκαν πολύ. Το ίδιο και οι σκηνογράφοι: ξεκινήσαμε από τους χαρακτήρες, ώστε ο καθένας να έχει τον δικό του κόσμο. Ήθελα τα υπνοδωμάτιά τους να έχουν ζεστό φως, να είναι όμορφο όλο το σκηνικό, να είναι όμορφα τα κάδρα… ώστε να θέλεις να βρεθείς μαζί τους».
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας:
Info
Από τις 12 Ιουνίου στους κινηματογράφους σε διανομή της TFG.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Άρτυς. Σενάριο: Άρτυς, Κλεμάν Μαρσάν, Μιλάν Μοζέ. Παραγωγή: Πιερ Φορέτ, Τιερί Γονγκ. Ηθοποιοί: Θεοφίλ Λερουά, Λυντοβίκ Μπουλ, Στανισλάς Καρμόν. Μοντάζ: Ζαν-Φρανσουά Ελί. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ζαν-Μαρί Ντεουζού (AFC-ASC). Μουσική: Τόμας Μπεσόν, Φρανσουά Ντε Μοράν, Ματιέ Φισέ, Νικολά Νταμπρουάζ. Διάρκεια: 99’. Διανομή: THE FILM GROUP. Είδος: Κωμωδία. Γλώσσα: Γαλλικά. Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
The post «Ένα μικρό κόλπο και κάτι ακόμα»: Μια φωτεινή γαλλική κωμωδία-μεγάλη εισπρακτική επιτυχία με πρωταγωνιστές άτομα με αναπηρίες appeared first on | Ό,τι έχει σημασία για τις γυναίκες.
Πηγή: marieclaire.gr
