Το Λος Άντζελες, η λαμπερή μητρόπολη της δυτικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι πεδίο μάχης -ξανά.
Καθώς το χάος επικρατεί για τρίτη συνεχόμενη μέρα στους δρόμους του Λος Άντζελες, όπου διαδηλωτές διαμαρτύρονται έντονα κατά των μαζικών συλλήψεων παράτυπων μεταναστών από την κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ και ο πρόεδρος ανέπτυξε στρατεύματα της Εθνοφρουράς προκαλώντας σοκ στις ΗΠΑ, η Πόλη των Αγγέλων προσθέτει ακόμη ένα κεφάλαιο στην ταραχώδη ιστορία της.
Γιατί κάτω από το γκλίτερ του Χόλιγουντ και το ενοχλητικά εκθαμβωτικό lifestyle, το Λος Άντζελες είναι μια πόλη πολυπολιτισμική, ετερόκλητη, με ακραίες αντιθέσεις και δυνατό παλμό. Είναι μια μητρόπολη με βαθιά και πολυεπίπεδη ιστορία κοινωνικών αγώνων, αντίστασης και διαμαρτυριών.
Από τις μαζικές διαδηλώσεις για τα πολιτικά δικαιώματα τη δεκαετία του ’60 έως τις σύγχρονες εκφράσεις του κινήματος Black Lives Matter, το Λος Άντζελες έχει αναδειχθεί σε επίκεντρο κρίσιμων κοινωνικών ζυμώσεων που διαμόρφωσαν όχι μόνο την τοπική κοινωνία, αλλά και το ευρύτερο εθνικό τοπίο της δικαιοσύνης και της ισότητας.
Θυμόμαστε κομβικές στιγμές αυτής της γεμάτης ένταση ιστορίας, γιατί κάθε κύμα διαμαρτυρίας που έχει συγκλονίσει την Πόλη των Αγγέλων είναι και υπενθύμιση για τις αδιάκοπες προσπάθειες της πόλης για φυλετική και κοινωνική δικαιοσύνη καθώς υφαίνει στα πεζοδρόμια της μια αδιάλειπτη κληρονομιά ακτιβισμού.
1968, η φωνή
Η δεκαετία του 1960 ήταν μια περίοδος έντονων κοινωνικών αλλαγών στις ΗΠΑ, και το Λος Άντζελες δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μία από τις πρώτες και πλέον καθοριστικές εκφράσεις λαϊκής δυσαρέσκειας ήταν οι λεγόμενες Blowouts ή East LA Walkouts του 1968.
Εκείνη τη χρονιά, περίπου 15.000 μαθητές μεξικανοαμερικανικής καταγωγής σε πολλά σχολεία του Ανατολικού Λος Άντζελες, όπως το Lincoln, το Roosevelt, το Garfield, το Belmont και το Wilson, αποχώρησαν μαζικά από τα μαθήματά τους καταγγέλοντας την ανισότητα στην παιδεία και τις κομμένες προσβάσεις σε πανεπιστήμια και πτυχία.
Οι μαθητές διαμαρτύρονταν για συνθήκες που υποβάθμιζαν συστηματικά την κοινότητα τους. Ελλιπή εκπαιδευτικά μέσα, ανεπαρκώς καταρτισμένο προσωπικό που δεν κατανοούσε τις πολιτισμικές τους ιδιαιτερότητες, και κυρίως, την πρακτική της «κατεύθυνσης» των μεξικανοαμερικανών μαθητών προς την επαγγελματική κατάρτιση αντί της ανώτερης εκπαίδευσης.
Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις, τους απαγορευόταν να μιλούν ισπανικά στο σχολείο, μια πολιτική που τους στέρησε την πολιτισμική τους ταυτότητα και εμπόδιζε τη μάθησή τους.
Οι βασικές απαιτήσεις των μαθητών που ξεχύθηκαν στους δρόμους ήταν μεταρρύθμιση του προγράμματος σπουδών, υιοθέτηση της δίγλωσσης εκπαίδευσης, πρόσληψη περισσότερων εκπαιδευτικών μεξικανοαμερικανικής καταγωγής και αναγνώριση της πολιτισμικής τους κληρονομιάς.
Αν και οι αποχές αντιμετωπίστηκαν με σκληρή καταστολή και συλλήψεις μαθητών και ακτιβιστών, συμπεριλαμβανομένων των East LA 13, αποτέλεσαν έναν κρίσιμο πρόδρομο του ευρύτερου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων των Τσικάνο (Chicano Civil Rights Movement) δίνοντας φωνή σε μια περιθωριοποιημένη κοινότητα και έθεσαν τα θεμέλια για μελλοντικούς αγώνες για ισότητα και αναγνώριση.
1992, η έκρηξη
Η δεκαετία του ’90 βρήκε το Λος Άντζελες να βιώνει μία από τις πιο ταραχώδεις περιόδους στην ιστορία του. Οι ταραχές του Ρόντνεϊ Κινγκ το 1992 παραμένουν ένα σκοτεινό κεφάλαιο στην ιστορία των ΗΠΑ, αποκαλύπτοντας τις βαθιά ριζωμένες φυλετικές και κοινωνικοοικονομικές ανισότητες που υπέβοσκαν στην πόλη.
Το 1991, ο Ρόντνεϊ Κινγκ, ένας Αφροαμερικανός οδηγός, ξυλοκοπήθηκε άγρια από τέσσερις λευκούς αστυνομικούς του LAPD (Αστυνομικό Τμήμα του Λος Άντζελες), περιστατικό που καταγράφηκε σε βίντεο και προβλήθηκε ευρέως.
Η δίκη που ακολούθησε και η αθώωση των τεσσάρων αστυνομικών στις 29 Απριλίου 1992, λειτούργησε ως σπίθα σε ένα περιβάλλον γεμάτο οργή και απογοήτευση. Η απόφαση εκλήφθηκε ως κατάφωρη αδικία και μια ακόμα απόδειξη της συστηματικής αστυνομικής βίας κατά των μειονοτήτων.
Οι διαμαρτυρίες που ξέσπασαν σχεδόν αμέσως μετατράπηκαν σε εκτεταμένες ταραχές, λεηλασίες και εμπρησμούς, διαρκώντας σχεδόν μια εβδομάδα.
Η Νότια Κεντρική περιοχή του Λος Άντζελες, κυρίως κατοικημένη από Αφροαμερικανούς και Λατίνους, υπέστη τις μεγαλύτερες καταστροφές.
Το κέντρο της πόλης, αλλά και άλλες περιοχές, σχεδόν καταστράφηκαν ενώ τα νούμερα ήταν τραγικά: πάνω από 50 θάνατοι, περισσότεροι από 2.000 τραυματισμοί και υλικές ζημιές που ξεπέρασαν το 1 δισεκατομμύριο δολάρια (περίπου 920 εκατομμύρια ευρώ).
Η απάντηση της πολιτείας και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ήταν άμεση και σκληρή. Ο τότε πρόεδρος Τζορτζ Χέρμπερτ Ουόκερ Μπους επέλεξε να αναπτύξει χιλιάδες στρατιώτες της Εθνοφρουράς, μαζί με στρατιώτες του Αμερικανικού Στρατού και πεζοναύτες, για την αποκατάσταση της τάξης.
Οι ταραχές του Ρόντνεϊ Κινγκ αποτέλεσαν ένα σημείο καμπής, φέρνοντας στο προσκήνιο με δραματικό τρόπο τις φυλετικές διαιρέσεις, την αστυνομική βαρβαρότητα και την ανάγκη για ριζικές κοινωνικές αλλαγές.
2020, η αφύπνιση
Σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά τις ταραχές του Ρόντνεϊ Κινγκ, το Λος Άντζελες βρέθηκε για άλλη μια φορά στο επίκεντρο ενός πανεθνικού κινήματος για τη φυλετική δικαιοσύνη.
Το 2020, η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικό στη Μινεάπολη πυροδότησε ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυριών, με το κίνημα Black Lives Matter (BLM) να αποκτά παγκόσμιες διαστάσεις. Το Λος Άντζελες, με την πολυπληθή και πολυπολιτισμική του κοινότητα, έγινε ένας κεντρικός κόμβος αυτών των διαδηλώσεων.
Οι διαμαρτυρίες στο Λος Άντζελες ξεκίνησαν ειρηνικά, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις κλιμακώθηκαν με βία και λεηλασίες, οδηγώντας την πόλη στην επιβολή απαγορεύσεων κυκλοφορίας.
Η αντίδραση του LAPD επικρίθηκε καθώς οι τακτικές που χρησιμοποιήθηκαν, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης πλαστικών σφαιρών, προκάλεσαν έντονη κριτική. Πολλοί αξιωματικοί απομακρύνθηκαν από τα καθήκοντά τους λόγω καταγγελιών για υπερβολική χρήση βίας κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών, κάτι που υπογράμμισε τη διαρκή ανάγκη για μεταρρύθμιση της αστυνομίας.
Το κίνημα BLM στο Λος Άντζελες, όπως και στην υπόλοιπη χώρα, έφερε στο προσκήπιο ζητήματα όπως η συστηματική αστυνομική βαρβαρότητα, οι φυλετικές προκαταλήψεις στο σύστημα δικαιοσύνης και η ανάγκη για λογοδοσία.
Πηγή: in.gr
