Το “Boop! The Musical”, βασισμένο στην iconic ηρωίδα κινουμένων σχεδίων Betty Boop, ήρθε στο Broadway με υποσχέσεις για ένα ζωντανό θέαμα (σ.σ. που είναι!), νοσταλγικές πινελιές και μια ερμηνεία-πυρκαγιά από την Jasmine Amy Rogers. Κι όμως, παρά τη θετική ανταπόκριση του κοινού (σ.σ. ουδέποτε ήταν κατάμεστο το θέατρο, αλλά το κοινό που το παρακολούθησε έγινε φανατικό) και την αγάπη στα social media, το έργο δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ούτε υποψηφιότητα για Καλύτερο Μιούζικαλ ούτε για Πρωτότυπη Μουσική, δύο από τις κατηγορίες που θα του έδιναν διαβατήριο για περισσότερη παρουσίαση στην τελετή των Tony Awards.
Αυτό που φαινομενικά παραμένει μυστήριο είναι γιατί ακριβώς η επιτροπή των Tony το απέκλεισε. Και λέω φαινομενικά, γιατί υπάρχει εξήγηση: η παράδοση θέλει μόνο τα υποψήφια στις παραπάνω κατηγορίες (σ.σ. και αυτά στην κατηγορία Καλύτερης Αναβίωσης — που όμως αυτή η παράσταση δεν μπορεί να ανήκει εκεί) να ερμηνεύουν απόσπασμα στην τελετή. Επίσης, εκτός αυτού του κανόνα, δεν είναι σπάνιο ένα θεατρικό έργο να “θάβεται” επειδή θεωρείται υπερβολικά λαϊκό ή μη σοβαρό. Κι όμως, όπως σημειώνει το TheaterMania, το “Boop!” είχε δυναμική για τουλάχιστον μία υποψηφιότητα: σκηνογραφία, κοστούμια ή ακόμα και η εκπληκτική performance της Jasmine.
Εμπορικά η παράσταση δεν κατάφερε να γίνει “φαινόμενο”, καθώς καθημερινά βρίσκεις εισιτήρια (σ.σ. σπάνιο πράγμα για το Μπρόντγουεϊ). Τα επίσημα στοιχεία από το Broadway League δείχνουν εισπράξεις κάτω του break-even και, σύμφωνα με αναλύσεις του Forbes, φήμες θέλουν την παραγωγή να στηρίζεται πλέον σε ιδιωτικές “ενέσεις ρευστότητας”.
Η συζήτηση γύρω από το “Boop!” δεν αφορά μόνο την ποιότητα του έργου, αλλά κυρίως τη συστηματική απόρριψη ελαφρύτερων ή “ποπ” παραγωγών από τη θεσμική θεατρική κοινότητα. Το φαινόμενο έχει ιστορικό προηγούμενο: θυμηθείτε το “SpongeBob SquarePants: The Musical”, που απέσπασε επαίνους αλλά υποτιμήθηκε στα βραβεία Tony το 2018, παρά τις 12 υποψηφιότητες.
Η Jasmine Amy Rogers αποτελεί σημείο αναφοράς στο έργο. Το Playbill υπογραμμίζει ότι η ερμηνεία της ίσως είναι ό,τι πιο “αστραφτερό” είχε να επιδείξει η σεζόν, κι όμως παραμένει χωρίς αναγνώριση.
Η παραγωγή, θέλοντας να δώσει νέα πνοή στην παράσταση, θεωρεί σημαντικό να εμφανιστεί στα βραβεία Tony (αλλά, όπως προείπαμε και όπως ορίζουν οι κανονισμοί, μόνο οι παραγωγές που είναι υποψήφιες για Best Musical, Best Revival ή Best Original Score συνήθως έχουν το δικαίωμα να εμφανιστούν). Το “Boop!” δεν πληροί καμία από τις τρεις προϋποθέσεις.
Το “Boop! The Musical” ίσως δεν είναι το αριστούργημα της δεκαετίας. Αλλά η εμπορική και θεσμική του αποτυχία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα καλλιτεχνικής αδυναμίας. Είναι κυρίως αντανάκλαση ενός συστήματος που δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί την ελαφρότητα, τη φαντασία και την ποπ κουλτούρα — παρά το γεγονός ότι το Broadway, στην καρδιά του, χτίστηκε πάνω σε αυτά.
Διαβάστε ακόμα:
Γιατί το West End διδάσκει το Broadway πώς ανανεώνονται τα κλασικά;
www.ertnews.gr
Πηγή: ertnews.gr
