Άλλη μια Τεταρτούλα και νιώθω να τραβάω κουπί με προορισμό την Παρασκευή, έιο έιο…
Why does my heart feel so bad… Ακούς στο repeat και στη διαπασών την τραγουδάρα του Moby αλλά δεν νιώθεις μόνο την καρδιά σου να νιώθει σκ@τ@ αλλά και το μυαλό και το σώμα σου… Crap! Άλλο ένα burnout προ των πυλών.
Ειλικρινά, μπορούμε να μιλήσουμε; Το νιώθεις κι εσύ; Άλλη μια Τετάρτη – άλλη μια μέρα που ουσιαστικά επιβιώνω με καφέ και πείσμα. Κάθε εβδομάδα, είναι η ίδια ιστορία: Ξυπνάω, διαβάζω ατελείωτες ώρες email και συναντήσεων, και μέχρι τα μέσα του απογεύματος, απλά… τελείωσα. Το ξεπέρασα. Κουράστηκα που ήμουν κουρασμένη. Και στοιχηματίζω ότι δεν είμαι η μόνη.
Τα ξέρεις. Τα ζεις. Τα σιχαίνεσαι: Είναι Τετάρτη. Έχεις ήδη πατήσει το snooze περίπου τρεις φορές, τα εισερχόμενά σου εκρήγνυνται, ο εγκέφαλός σου νιώθει σαν να έχει περάσει από καταστροφέα εγγράφων και δεν μπορείς να καταλάβεις αν σε τροφοδοτεί η ελπίδα ή η απελπισία. Είσαι κολλημένη σε μια κρίση στα μέσα της εβδομάδας – την εξάντληση του burnout που σέρνεται σαν ένας ανεπιθύμητος επισκέπτης που αρνείται να φύγει. Κοιτάς το ρολόι και συνειδητοποιείς: «Τέλεια, μου απομένουν ακόμα δύο μέρες… πώς έφτασα εδώ;»
Πώς φτάσαμε εδώ;
Δεν ήταν πάντα έτσι. Θυμάσαι όταν τα πρωινά της Δευτέρας έμοιαζαν με ευκαιρία; Πότε ξεκινούσαμε την εβδομάδα γεμάτη ενέργεια και μεγάλα σχέδια; Ναι, ούτε εγώ. Κάπου στην πορεία, η ζωή μας έριξε μερικά χαστουκάκια (μερικές οικονομικές κρίσεις ακόμα και μερικές πανδημίες) – τις ατελείωτες λίστες υποχρεώσεων, τις προθεσμίες εργασίας, τις οικογενειακές υποχρεώσεις, τις κοινωνικές δεσμεύσεις και απλώς… τη ζωή. Προσθέστε το άγχος της προσπάθειας να τα διαχειριστείτε όλα διατηρώντας παράλληλα κάποια αίσθηση λογικής, και ξαφνικά, το Σαββατοκύριακο μοιάζει με μια μακρινή φαντασίωση.
Ειλικρινά, νομίζω ότι είμαστε όλοι απλώς ανθρώπινες μπαταρίες που τελειώνουν – εξαντλημένοι από το να προσποιούμαστε ότι όλα είναι καλά, από την ατελείωτη τριβή, το συναισθηματικό τρενάκι του burnout του «κάνω αρκετά;» ή «γιατί νιώθω τόσο έξω απ’ όλο αυτό;» Είμαστε παγιδευμένοι σε αυτόν τον κύκλο της κατάρρευσης, της επανάληψης – και ειλικρινά, είναι εξαντλητικό.
Η επαγγελματική εξουθένωση (aka burnout) είναι κάτι πραγματικό
Δεν συνειδητοποιείς ότι έχεις τελείως αδειάσει μέχρι που ο εγκέφαλός σου αρχίζει να θολώνει, η υπομονή σου εξαντλείται και μικρά πράγματα –όπως το να φτιάξεις καφέ ή να απαντήσεις σε ένα μήνυμα– μοιάζουν με άθλοι του Ηρακλή. Όταν σε χτυπάει η εξουθένωση, είναι σαν η ίδια σου η ψυχή να ψιθυρίζει: «Έι, κορίτσι μου. Θυμάσαι αυτό που λέγεται φροντίδα του εαυτού; Ναι, ίσως να θέλεις να το δοκιμάσεις». Αλλά αντίθετα, πιέζεσαι περισσότερο, και σκέφτεσαι: «Μια μέρα ακόμα» ή «Αύριο θα φροντίσω τον εαυτό μου» – και συνεχίζουμε, επειδή το να σταματήσουμε μοιάζει με απογοήτευση.
Λοιπόν, ποια είναι η λύση; Πώς ξεπερνάμε αυτή την ύφεση της μέσης της εβδομάδας χωρίς να χάνουμε το μυαλό μας;
Ακολουθούν μερικές ειλικρινείς, πρακτικές συμβουλές που έμαθα στην πορεία – συμβουλές που με βοήθησαν να βγω από το λάκκο της εξάντλησης:
1. Αναγνωρίστε και αποδεχτείτε τα συναισθήματά σας
Πρώτα απ’ όλα: Είναι εντάξει να νιώθεις κουρασμένη, συγκλονισμένη, ακόμη και λίγο ηττημένη. Είμαστε άνθρωποι. Η άρνησή του μόνο προσθέτει στο άγχος. Η αποδοχή ότι έχεις εξαντληθεί είναι το πρώτο βήμα προς την ίαση. Μίλα στον εαυτό σου σαν καλός φίλος. Δώσε στον εαυτό σου την άδεια να νιώσει κουρασμένη. Είναι ένα σημάδι ότι πρέπει να ηρεμήσεις.
2. Δώστε προτεραιότητα στην αυτοφροντίδα με συμπόνια
Ξεχάστε την τελειότητα. Επικεντρωθείτε στο να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας. Ένα αφρόλουτρο, μια βόλτα στο πάρκο, ακούγοντας το αγαπημένο σας τραγούδι ή ακόμα και ένας 10λεπτος διαλογισμός μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά. Σκεφτείτε την αυτοφροντίδα όχι ως πολυτέλεια, αλλά ως αναγκαιότητα – όπως τον πρωινό σας καφέ (ή στην περίπτωσή μου, πέντε).
3. Χωρίστε το σε κατηγορίες
Οι μεγάλες εργασίες μπορεί να φαίνονται ανυπέρβλητες όταν είστε εξαντλημένοι. Χωρίστε τις σε μικρά, διαχειρίσιμα βήματα. Γιορτάστε τις μικρές νίκες, όπως το να απαντήσετε σε ένα email ή να τακτοποιήσετε το γραφείο σας για πέντε λεπτά. Αθροίζονται – πιστέψτε με, ακόμη και οι μικρότερες νίκες αξίζουν να γιορταστούν.
4. Θέστε όρια και μάθετε να λέτε όχι
Αυτό είναι τεράστιο. Συχνά δεσμευόμαστε υπερβολικά λόγω ενοχής ή του συνδρόμου «μπορώ να το χειριστώ αυτό». Αλλά η αλήθεια; Δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα. Να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας και τους άλλους. Το να λέτε όχι δεν είναι εγωιστικό – είναι αυτοσυντήρηση.
5. Δημιουργήστε μια τελετουργία επαναφοράς στα μέσα της εβδομάδας
Ορίστε μια μικρή «παύση» κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Θα μπορούσε να είναι να φτιάξετε ένα αγαπημένο φλιτζάνι τσάι, να καταγράψετε τις σκέψεις σας ή απλώς να πάρετε μια βαθιά ανάσα στη φύση. Επανεκκινήστε το μυαλό και το σώμα σας για να αντιμετωπίσετε το επόμενο μισό της εβδομάδας με μια νέα προοπτική.
6. Θυμηθείτε το «Γιατί» σας
Επανασυνδεθείτε με αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Μερικές φορές, η επαγγελματική εξουθένωση μας τυφλώνει από τον σκοπό μας. Το να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας γιατί κάνουμε φασαρία μπορεί να ανανεώσει το κίνητρό μας – αλλά μόνο αν σταματήσουμε αρκετά για να σκεφτούμε.
Why does my heart feel so bad
Κάθε φορά που ακούς αυτό το τραγούδι να παίζει μέσα στο κεφάλι σου δυνατά, πάρε μια ανάσα και σταμάτα. Κάνε κάτι όμορφο για τον εαυτό σου και συνέχισε βάζοντας μικρότερη ταχύτητα – άλλωστε όπως είπε και μια φίλη τελευταία, το asap θα μπορούσε να σημαίνει και as slower as possible, αλλά για αυτό θα μιλήσουμε την επόμενη φορά!
Πηγή: allyou.gr
