Να μιλήσουμε λίγο και για μπάσκετ, διότι (υποτίθεται) για αυτό κατέβηκαν χθες στο ΣΕΦ Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Άσχετα εάν όλα αυτά που προηγήθηκαν μόνο για το άθλημα που όλοι (;) αγαπάνε δεν είχαν να κάνουν.
Όσο οι Ερυθρόλευκοι έμειναν σε αυτά (με Βεζένκοφ και Παπανικολάου να αλλάζουν κουβέντες, όχι ύβρεις το τονίζουμε και από τις δύο πλευρές, με παίκτες από τον πάγκο του Παναθηναϊκού) οι Πράσινοι είχαν πάρει άνετο προβάδισμα 15-10 δείχνοντας ότι έχουν τα φόντα να διατηρήσουν το εφετινό τους αήττητο και να κλειδώσουν με «σκούπα» το πρωτάθλημα.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας, σε μια βραδιά προπονητικού ρεσιτάλ με καθαρό μυαλό, τράβηξε άμεσα έξω τους παίκτες που είχαν αρχίσει να ανταλλάσσουν κουβέντες και «πέταξε» μέσα δύο «παγκίτες» τον Τάιλερ Ντόρσεϊ και τον Σακίλ ΜακΚίσικ.
Ο πρώτος είχε αλλάξει και το μαλλί του σε αφάνα και έβλεπες ότι το μάτι του γυάλιζε. Ο κόουτς δεν τον έβγαλε έξω ούτε μετά το πρώτο, ούτε μετά το δεύτερο άστοχο τρίποντο (τελείωσε με 1/5) αλλά και ο ίδιος ήταν καταλυτικός όχι μόνο επιθετικά με 16 πόντους, αλλά κυρίως γιατί έπαιζε και άμυνα με βοήθειες και ατομικά κυρίως έχοντας (σχεδόν) απόλυτη συγκέντρωση και αυτό ήταν το κλειδί της επιτυχίας. Δεν άφηνε λεπτό τον προσωπικό του αντίπαλο και δεν είχε στο μυαλό του την επόμενη επίθεση αλλά πρώτα να βγει η άμυνα.
Ο Ντόρσεϊ, γνώριζε ότι αυτή ήταν μια από τις τελευταίες ευκαιρίες του (σαφώς έχει «αδικηθεί» από τον κόουτς περισσότερο από άλλους παίκτες αλλά και αυτός δεν μπορούσε να το διαχειριστεί σωστά πολλές φορές) και την άρπαξε από τα μαλλιά. Είχε νεύρο, είχε ένταση αλλά το κυριότερο καθαρό μυαλό και μετά από άστοχα σουτ ή κάποια λάθη. Έμεινε πιστός στο πλάνο (τόσο της ομάδας όσο και το δικό του στο βαθμό συγκέντρωσης) και έκανε τη διαφορά.
Την ίδια ώρα ο -εκτός κλίματος από τα παιχνίδια με την Εφές και πέρα – Κέντρικ Νάν βγήκε νωρίς εκτός ρυθμού και αν δεν υπήρχαν οι δύο «μπαρουτοκαπνισμένοι» σε τέτοιες συνθήκες και ματς, Έλληνες, ο Κώστας Σλούκας και ο Ιωάννης Παπαπέτρου ο Παναθηναϊκός θα είχε πετάξει λευκή πετσέτα μετά το 62-42 στο 26ο λεπτό.
Ο Σλούκας με 16 πόντους, 5 ριμπάουντ, 8 ασίστ και 4 κλεψίματα ήταν μια…ομάδα μόνος του με τον Παπαπέτρου με κρύο αίμα (και ενώ γνωρίζει πως δύσκολα θα είναι του χρόνου στην ομάδα) να «εκτελεί» από την περιφέρεια. Κάπως έτσι είχαμε και πάλι ντέρμπι αλλά ο κόουτς Μπαρτζώκας με εξαιρετική διαχείριση (και ιδιαίτερα στην περίπτωση του Γουόκαπ και στις αλλαγές του) «κλείδωσε» τη νίκη και έσπασε το αήττητο του αντιπάλου του.
Η νίκη ήταν διπλή καθώς η πίεση που είχε πέσει πάνω στο Ερυθρόλευκο στρατόπεδο ήταν πολλοί….τόνοι και δεν ήταν εύκολο να διαχειριστεί χωρίς μεγάλη ψυχραιμία και ο κόουτς την είχε και με το παραπάνω.
Οι Πράσινοι δεν εκμεταλλεύτηκαν ακριβώς αυτήν την πίεση των αντιπάλων τους και τους επέτρεψαν να μπουν πολύ γρήγορα σε ρυθμό με αποτέλεσμα να μην προλάβουν να επιστρέψουν.
Και πάμε και στα υστερόγραφα:
ΥΓ 1: Το επίπεδο της ελληνικής διαιτησίας είναι κάτω από τη βάση εδώ και αρκετά χρόνια. Αν ήθελαν οι «μεγάλοι» θα είχαν κανονίσει να αλλάξουν κάποια πράγματα φέρνοντας ακόμα και ξένους διαιτητές όπως (αναγκαστικά κάποια στιγμή) έγινε στο ποδόσφαιρο.
ΥΓ 2: Εάν έχει πει αυτή τη φράση ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για την κόρη του Γιώργου Αγγελόπουλου, δεν υπάρχει λόγος να γίνεται περεταίρω κουβέντα και δεν υπάρχει κάποιος όποια ομάδα και να είναι που να διαφωνεί.
ΥΓ 3: Είναι αυτονόητο ότι είναι απαράδεκτα – και πρέπει όχι μόνο να καταδικάζονται, αλλά και να τα καταπολεμεί η εκάστοτε διοίκηση – τα υβριστικά συνθήματα κατά οικογενειών των παικτών, των προπονητών, των διαιτητών και των παραγόντων. Όμως αν ο κάθε ένας (παίκτης, προπονητής, παράγοντας, διαιτητής) που ακούει τα χίλια μύρια για την οικογένειά του αντιδρά με άσεμνες και προκλητικές χειρονομίες κατά του όχλου δεν γίνεται ένας από αυτούς ;
ΥΓ 4: Είναι δεδομένο ότι τα εθνικά σύμβολα είναι ιερά και το ίδιο και η χώρα του κάθε ανθρώπου. Όμως το να αποκαλεί ο κόουτς Αταμάν μπάσταρδους όσους έβρισαν την Τουρκία (ξαναλέμε απαράδεκτο) τον κάνει και αυτόν να ξεφεύγει. Όταν μάλιστα ως τεχνικός για πολλά χρόνια σε τουρκικές ομάδες ήταν μάρτυρας ανάλογων συνθημάτων κατά της Ελλάδας σε αγώνες των ομάδων του με ελληνικές για τα κύπελλα Ευρώπης.
ΥΓ 5: Η διακοπή ενός πρωταθλήματος είναι εύκολη λύση, αλλά όχι η ενδεδειγμένη. Υπάρχει το νομικό πλαίσιο που μπορεί να εγγυηθεί το φινάλε κάθε διοργάνωσης στη χειρότερη περίπτωση – εάν χρειαστεί – σε συνθήκες covid δηλαδή μόνο με τους παίκτες και τους προπονητές στα γήπεδα. Αδυναμία δείχνει και αυτό, αλλά τουλάχιστον δεν θυμίζει το ρητό: Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι. Εδώ πρέπει απλά να κοπεί το κακό στη ρίζα του και πλέον η εμπειρία – και το νομικό πλαίσιο – υπάρχουν σε αφθονία.
Πηγή: in.gr
