Τον χαστούκισε ή δεν τον χαστούκισε; Τσακώθηκαν ή έπαιζαν; Περνούν κρίση ως ζευγάρι; Θα του στοιχίσει στην πολιτική του καριέρα; Πώς συμπεριφέρεται ο Εμανουέλ και πώς η Μπριζίτ στη συζυγική τους σχέση; Μπορεί μια ανάλυση για αυτά να ερμηνεύσει και τον τρόπο που λειτουργεί ο Μακρόν ως πρόεδρος; Τελικά του είπε όντως «Ξεκουμπίσου, χαμένε!», όπως έσπευσαν να μας ενημερώσουν αναλυτές γλώσσας του σώματος που «διάβασαν» τα χείλη της πρώτης κυρίας της Γαλλίας;
Στον κυκεώνα κουτσομπολιού που μας κατέκλεισε μετά τη δημοσίευση του βίντεο που κατέγραψε κάμερα του Associated Press λίγες στιγμές πριν το προεδρικό ζεύγος της Γαλλίας αποβιβιαστεί από αεροπλάνο στο Βιετνάμ, λίγα πράγματα έχουν αξία. Κι αυτά δεν είναι ούτε αν τσακώθηκε ένα ζευγάρι, ούτε οι χαιρεκακίες της εκπροσώπου Τύπου του ρωσικού ΥΠΕΞ που άδραξε την ευκαιρία να ειρωνευτεί τον γάλλο πρόεδρο. Η επικοινωνιακή διαχείριση ενός τέτοιου περιστατικού είναι αυτή που μένει, κυρίως όμως μένει το μήνυμα που αφήνει.
Στην αρχή, σύμφωνα με πληροφορίες της «Libération», ένας σύμβουλος του Μακρόν διαβεβαίωσε τους ρεπόρτερς ότι το βίντεο ήταν «ψεύτικο». Στη συνέχεια, σε συνέντευξη Τύπου που παρέθεσε στο Ανόι ο γάλλος πρόεδρος, διαβεβαίωσε τους παρευρισκομένους ότι δεν συνέβη κανένα περιστατικό βίας και πως απλώς «αστειεύονταν» μεταξύ τους. Το Ελιζέ από την άλλη, ήδη από το πρωί της Δευτέρας αρνήθηκε κάθε περιστατικό βίας μιλώντας για μια τελευταία στιγμή χαλάρωσης μεταξύ του ζεύγους πριν από την αποβίβαση στο Βιετνάμ.
Αρχικά το βάφτισαν «ψεύτικο», μετά «αστείο», μετά «στιγμή χαλάρωσης». Σε μια αντιμετώπιση που θύμιζε περισσότερο πανικό, παρά παραδοχή της αλήθειας και έφερνε μεγαλύτερη κλιμάκωση, παρά κατευνασμό, ο γάλλος πρόεδρος και το επιτελείο του προσπάθησαν να σβήσουν το περιστατικό και εν τέλει απλώς το ξαναβάφτισαν. Και αυτό είναι πρόβλημα. Κι όχι επειδή υπήρξε όντως θύμα ενδοοικογενειακής βίας – αυτό δεν το ξέρουμε – αλλά γιατί ένας πρόεδρος προτίμησε να ονομάσει το περιστατικό ενός χαστουκιού «αστεία στιγμή» μόνο και μόνο για να προστατεύσει την εικόνα του.
Αντί να πει «Ηταν μια ατυχής στιγμή. Συμβαίνουν αυτά. Δεν έγινε κάτι», προτίμησε τη δικαιολογία του παιχνιδιού. Κι έδωσε το λάθος παράδειγμα. Πως ένα περιστατικό που μοιάζει με βία, είναι «οκ» αν ντυθεί με το ρούχο του «αστείου» ή του «παιχνιδιού». Κάτι τέτοιο όμως είναι λάθος: ανοίγει την πόρτα στην κανονικοποίηση διά του ξαναβαφτίσματος. Λάθοι κάνουν όλοι, και οι πρώτες κυρίες και οι πρόεδροι. Απλώς αυτοί δίνουν και το παράδειγμα. Και η πολλή επικοινωνιακή διαχείριση συχνά εκτροχιάζει και την αλήθεια και τις προθέσεις.
Πηγή: tanea.gr
