Καλεσμένος στην εκπομπή «Buongiorno» βρέθηκε το πρωί της Παρασκευής 30/05 ο Σταμάτης Μαλέλης.
Ο δημοσιογράφος παραχώρησε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Μίλησε για την καριέρα του στον χώρο της τηλεόρασης και της δημοσιογραφίες γενικότερα, αλλά και για την προσωπική του ζωή.
«Επειδή το αγαπάω πολύ αυτό που κάνω, βλέπω τι χρειάζεται ο πολίτης. Θέλω όχι μόνο να είμαι παρών, αλλά να είμαι και πρωταγωνιστής.
Το βλέπω με φρέσκια ματιά και όλοι απορούν πώς μετά από 32 χρόνια χτίζω το αύριο. Η επόμενη μέρα είναι εκείνη του κινητού. Η τηλεόραση δυναμώνει απλά είναι διαφορετικός ο τρόπος που ο κόσμος τη βλέπει», δήλωσε ο Σταμάτης Μαλέλης.
«Προσπάθησα να μπω και στην πολιτική αλλά κατάλαβα ότι αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι να ασχολούμαι με την τηλεόραση και την επόμενη μέρα.
Είχα προτάσεις να βγω μπροστά, δεν κοιμήθηκα κάποια βράδια για να δω τι θα κάνω. Δεν έκανα πίσω επειδή φοβήθηκα να βγω μπροστά, αλλά επειδή δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω εκτός τηλεόρασης», συμπλήρωσε στη συνέχεια.
«Δίνουμε μεγάλο αγώνα για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Αν δεν είσαι πολύ ευαίσθητος δεν παθαίνεις εύκολα κατάθλιψη. Γι’ αυτό νιώθουν ενοχές όσοι παθαίνουν, αλλά πρέπει να το επικοινωνείς.
Είμαι ευτυχισμένος αυτή την περίοδο, έχω βρει τον εαυτό μου. Είμαι πολύ καλά, έχω μία ωραία οικογένεια, έχω μια γυναίκα που την αγαπάω και δύο αγόρια που είναι καταπληκτικά, μιλάμε και μαθαίνω και πράγματα από αυτούς για τη νέα τεχνολογία.
Έχω και την κόρη μου που την λατρεύω και την εγγονή μου. Αυτό δεν μπορώ να το μετρήσω. Ξεφεύγει. Μου το έλεγαν παλιά και δεν το πίστευα. Πηγαίνω και βλέπω το εγγόνι μου και τρελαίνομαι.
Βλέπω την εγγονή μου χαμογελάω. Και πριν μπω έβλεπα φωτογραφίες της εγγονής μου και γέλαγα» είπε αναφερόμενος στην οικογένεια του.
Ενώ για την κατάθλιψη που πέρασε, αποκάλυψε: «Πρέπει να ζήσουμε το σκοτάδι για να βγούμε στο φως. Δεν έχει ηλικία αυτό. Εγώ κατάθλιψη έπαθα στα 30, ενώ ήμουν διευθυντής ειδήσεων.
Έχασα 10 χρόνια από τη ζωή μου γιατί έκανα την ανοησία να μην πάω αμέσως σε ειδικό, φοβήθηκα τι θα πουν πως θα μ αντιμετωπίσουν.
Κόπηκε ένα κομμάτι της ζωής μου. Όταν μπήκα στο νοσοκομείο και συζητούσα με τους γιατρούς κατάλαβα ότι δεν ήταν τόσο το έντερο, αλλά όσο ψυχολογικό. Και τότε ήρθα σε επαφή (με τους ειδικούς). Φοβόμουν πώς θα το αντιμετωπίσουν οι συνεργάτες και οι ιδιοκτήτες.
Οι περισσότεροι φοβούνται ότι θα τους περάσουν για τρελούς. Θέλει φιλοσοφία, να απορρίψεις πράγματα και να βγάλεις σκουπίδια από το μυαλό σου. Για εμένα το εγγονάκι μου είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω και το γουστάρω και χαμογελάω».
Πηγή: govastileto.gr
