Αν ζεις μόνο για το «πσκ», join the club… αλλά μήπως θες να απολαμβάνεις κάθε μέρα της εβδομάδας (και της ζωής σου);
Κάθε εβδομάδα, βρίσκομαι παγιδευμένη σε έναν γνώριμο ρυθμό: Μετράω αντίστροφα μέχρι την Παρασκευή, ονειρευόμενη τα ήσυχα πρωινά του Σαββατοκύριακου, τα χαλαρά brunch και την απλή ελευθερία της ανάπαυλας από τη δουλειά. Είναι η ελπίδα που με κρατάει να περνάω τις πολύβουες Δευτέρες και τις πολυάσχολες Τρίτες. Αλλά τελευταία, άρχισα να αναρωτιέμαι – τι θα γινόταν αν σταματούσα να περιμένω την Παρασκευή για να νιώσω ζωντανή; Τι θα γινόταν αν έβρισκα μικρές στιγμές χαράς στην καθημερινότητα, ανεξάρτητα από την ημέρα της εβδομάδας;
Η παγίδα του σαββατοκύριακου
Ως εργαζόμενη γυναίκα που ισορροπεί τις προθεσμίες, τις συναντήσεις και την ατελείωτη βιασύνη των καθημερινών ευθυνών, συνειδητοποίησα ότι η αναμονή για το Σαββατοκύριακο για να νιώσω ευτυχία ήταν μια παγίδα. Η αλήθεια είναι ότι η ευτυχία δεν είναι μόνο για τα Σάββατα και τις Κυριακές. Είναι στα μικρά πράγματα – αυτές οι φευγαλέες, συχνά παραβλεπόμενες στιγμές – που μπορούν να φέρουν ισορροπία, ηρεμία, ακόμη και μια μικρή σπίθα πίσω στην πολυάσχολη ζωή μας.
Ανατρέποντας τη συνήθεια
Για πολύ καιρό, πίστευα ότι η χαρά ήταν σε αναμονή μέχρι το Σαββατοκύριακο. Σχεδίαζα τον «χρόνο μου» για το Σάββατο – μέρες σπα, ραντεβού για brunch με φίλους, μεγάλους υπνάκους. Αλλά μετά, τα πρωινά της Δευτέρας κυλούσαν και ένιωθα το γνώριμο κύμα εξάντλησης και την πίεση να προλάβω. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ζούσα για το Σαββατοκύριακο, χάνοντας τη χαρά που μπορούσε να με βρει στην καθημερινότητα.
Ένα πρωί, αποφάσισα να αμφισβητήσω αυτή τη νοοτροπία. Αντί να επιτρέψω στη δουλειά να είναι απλώς μια κούραση και τα Σαββατοκύριακα να είναι μια ευκαιρία για ευτυχία, δεσμεύτηκα να βρω κάτι μικρό για να περιμένω με ανυπομονησία κάθε μέρα. Θα μπορούσε να είναι τόσο απλό όσο ένα τέλειο φλιτζάνι καφέ, μια βόλτα στο πάρκο κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος ή να ακούω ένα αγαπημένο τραγούδι κατά τη διάρκεια μιας διαδρομής με το μετρό.
Κάθε ταξίδι αρχίζει με ένα βήμα
Δεν περίμενα πολλά στην αρχή. Ήμουν σκεπτική, νομίζοντας ότι αυτό ήταν απλώς μια προσωρινή βελτίωση της διάθεσης. Αλλά εβδομάδα με την εβδομάδα, αυτές οι μικρές πράξεις άρχισαν να έχουν εφέ χιονοστιβάδας. Ανακάλυψα ότι ακόμη και στον πολυάσχολο, μερικές φορές χαοτικό ρυθμό της ζωής μου, οι σκόπιμες στιγμές χαράς μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα πιο ισορροπημένο και ικανοποιητικό αίσθημα ύπαρξης.
Μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη μεγάλη διαφορά
Δευτέρα: Αφιέρωσα 10 λεπτά το πρωί για να καταγράψω τις προθέσεις μου για την εβδομάδα. Μια συνειδητή υπενθύμιση ότι ήθελα να νιώθω –ηρεμία, συγκέντρωση, ευγνωμοσύνη–- και να θέσω έναν θετικό τόνο για τις μέρες που έρχονται.
Τρίτη: Πρόσφερα στον εαυτό μου μια νέα λίστα αναπαραγωγής και έντυσα τη μετακίνησή μου με ευκαιρίες για να τραγουδάω δυνατά (άσχημα και ελεύθερα). Το να έχω ανεβαστικό soundtrack στη ρουτίνα μου, έφτιαξε τη διάθεσή μου.
Τετάρτη: Φρόντισα να βγαίνω έξω, ακόμα κι αν ήταν απλώς για μια γρήγορη βόλτα κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού μου διαλείμματος. Ο καθαρός αέρας και το φυσικό φως αναζωπύρωσαν την ενέργειά μου.
Πέμπτη: Έψησα κάτι απλό –brownies, ψωμί μπανάνας ή ακόμα και ένα γρήγορο τοστ με αβοκάντο– για να δημιουργήσω μια στιγμή άνεσης.
Παρασκευή: Γιόρτασα μικρές νίκες από νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα – ολοκλήρωση ενός έργου, αποστολή ενός ευγενικού email ή απλώς το πέρασμα μιας δύσκολης μέρας.
Και τι γίνεται με τα Σαββατοκύριακα; Λοιπόν, αυτά έγιναν ακόμα πιο ξεχωριστά. Επειδή δεν τα περίμενα απλώς για να νιώσω ζωντανή – καλλιεργούσα την ευτυχία κάθε μέρα, κάνοντας κάθε στιγμή να μετράει.
Να ζεις για σένα κάθε μέρα – όχι μόνο τις διακοπές και τις αργίες
Αυτό το ταξίδι με δίδαξε κάτι βαθύ: η ευτυχία δεν είναι ένας άπιαστος προορισμός, που προορίζεται για ξεχωριστές μέρες. Είναι στη στάση που φέρνω σε κάθε πρωί, στις μικρές τελετουργίες που λατρεύω και στις συνειδητές επιλογές που κάνω για να θρέψω το μυαλό και το σώμα μου. Έχω μάθει να σταματάω να περιμένω την Παρασκευή για να νιώσω ενθουσιασμό, να νιώσω ευγνωμοσύνη ή να βρω ηρεμία.
Τώρα, μπορώ ειλικρινά να πω ότι ανυπομονώ για τη Δευτέρα όσο και για την Παρασκευή. Επειδή κάθε μέρα έχει τη δική της δυναμική για χαρά, αν είμαι πρόθυμη να την παρατηρήσω, να την δεχτώ και να την απολαύσω (αφού πρώτα τη δημιουργήσω). Η ζωή δεν έχει να κάνει με το να κυνηγάμε τις τέλειες στιγμές – έχει να κάνει με το να τις δημιουργούμε, ένα μικρό πράγμα τη φορά.
Μήνυμα ελήφθη
Αν είστε σαν εμένα, που συχνά παγιδεύεστε στον κύκλο της αναμονής του Σαββατοκύριακου για να χαλαρώσετε και να νιώσετε ζωντανοί, θέλω να ξέρετε: δεν χρειάζεται. Η ευτυχία δεν έχει πρόγραμμα. Είναι κάτι που μπορείτε να καλλιεργήσετε καθημερινά. Το μυστικό; Μικρές πράξεις αυτο-αγάπης, ενσυνειδητότητας και συνειδητής ζωής μπορούν να επαναπροσδιορίσουν ολόκληρη την εβδομάδα σας.
Λοιπόν, σας προσκαλώ: αγκαλιάστε κάθε μέρα ως μια ευκαιρία για χαρά. Γιορτάστε τις μικρές νίκες, βρείτε ομορφιά στις καθημερινές ρουτίνες και δώστε στον εαυτό σας την άδεια να νιώθει καλά – ανεξάρτητα από το τι μέρα είναι. Επειδή η ζωή συμβαίνει τώρα και σας αξίζει να νιώθετε ζωντανοί κάθε μέρα.
Να θυμάστε, η ευτυχία δεν είναι μόνο για τις Παρασκευές. Είναι για κάθε μέρα που επιλέγουμε να την βρούμε.
Πηγή: allyou.gr
