Στην εποχή μας όποτε εντοπίζουμε οποιαδήποτε (μαθησιακή) δυσκολία και αδυναμία του παιδιού μας, σπεύδουμε να του την επισημάνουμε και να τη διορθώσουμε, ενδεχομένως σε συνεργασία με ειδικούς παιδαγωγούς, λογοθεραπευτές και εργοθεραπευτές. Ωστόσο ένας εκπαιδευτικός, ο Russell Shaw, διευθυντής ενός σχολείου στην Ουάσινγκτον (Georgetown Day School), σε ένα νέο, ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του στο Atlantic υποστηρίζει ότι πρέπει να αρχίσουμε να δίνουμε περισσότερη έμφαση στα χαρίσματα και τα δυνατά σημεία των παιδιών: στα λεγόμενα «νησιά ικανοτήτων» τους («islands of competence»), σύμφωνα με τον όρο που λάνσαρε, ήδη πριν από τέσσερις δεκαετίες, ο ψυχολόγος Robert Brooks.
«Η σύγχρονη διαπαιδαγώγηση μπορεί να ωθήσει τις μαμάδες και τους μπαμπάδες να στρέψουν την προσοχή τους στους τομείς όπου υστερεί ένα παιδί και όχι σε αυτούς όπου διαπρέπει. Το βλέμμα ενός γονιού μπορεί να πέσει κατευθείαν στους χαμηλότερους βαθμούς του σχολικού ελέγχου. Οι ίδιοι γονείς μπορεί να απευθυνθούν σε δασκάλους για ιδιαίτερα ή να επιμένουν στην καθιέρωση νέων πρακτικών μελέτης, ώστε να αντιμετωπιστεί ό,τι εκλαμβάνουν ως αδυναμία» σχολιάζει ο Shaw και προσθέτει:
«Οι γονείς έχουν τις καλύτερες προθέσεις όταν θέλουν να περιορίσουν τα αδύναμα σημεία ενός παιδιού που θεωρούν ότι θα σταθούν εμπόδιο στην επιτυχία του. Όμως δεκαετίες έρευνας έχουν δείξει ότι το κλειδί για να μεγαλώσουμε ικανούς ανθρώπους δεν είναι να στοχεύσουμε στις δυσκολίες τους αλλά να αναγνωρίσουμε τις δυνάμεις τους και να τους βοηθήσουμε να τις καλλιεργήσουν».
«Οι γονείς έχουν τις καλύτερες προθέσεις όταν θέλουν να περιορίσουν τα αδύναμα σημεία ενός παιδιού που θεωρούν ότι θα σταθούν εμπόδιο στην επιτυχία του. Αλλά δεκαετίες έρευνας έχουν δείξει ότι το κλειδί για να μεγαλώσουμε ικανούς ανθρώπους δεν είναι να στοχεύσουμε στις δυσκολίες τους αλλά να αναγνωρίσουμε τις δυνάμεις τους και να τους βοηθήσουμε να τις καλλιεργήσουν».
Η λεγόμενη «διαπαιδαγώγηση βασισμένη σε δυνάμεις» («strengh-based parenting») συνδέεται με χαμηλότερα επίπεδα στρες και μεγαλύτερη συμμετοχή στο σχολείο, προσθέτει ο εκπαιδευτικός – ενώ, αντιθέτως, η διαπαιδαγώγηση που επικεντρώνεται σε αδυναμίες μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού, να οδηγήσει σε υψηλότερο στρες και αποφευκτικές συμπεριφορές.
Η «διαπαιδαγώγηση βασισμένη σε δυνάμεις» μπορεί να ενισχύσει τις επιδόσεις ενός παιδιού ακόμα και στους τομείς όπου μοιάζει να υπολείπεται, όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται. Κι αυτό γιατί ενισχύει συνολικά την αυτοεκτίμησή του και το βοηθάει να ανταπεξέρχεται αποτελεσματικότερα στις όποιες δυσκολίες.
Πώς θα βοηθήσουμε τα παιδιά μας όμως να ανακαλύψουν τα «νησιά ικανοτήτων» τους και να τα καλλιεργήσουν; Ο εκπαιδευτικός δίνει τις παρακάτω πρακτικές συμβουλές:
1. Αναγνωρίζουμε αρχικά αυτά τα «νησιά ικανοτήτων». Αν δεν είναι τόσο προφανή, μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μια ερώτηση όπως: «Ποια δραστηριότητα σε κάνει να νιώθεις μεγαλύτερη σιγουριά, ενέργεια και ενθουσιασμό;». Η απάντηση μπορεί να μην είναι απαραίτητα ένα σχολικό μάθημα, αλλά ένα χόμπι. Αν μας απαντήσουν, για παράδειγμα, «όταν παίζω video games» ή «όταν είμαι στο YouTube», αναζητάμε τι τα ικανοποιεί περισσότερο σε αυτά. «Ο γιος ενός φίλου μου περνούσε άπειρες ώρες παρακολουθώντας κορυφαίες στιγμές από αθλητικούς αγώνες. Ο μπαμπάς του ανησυχούσε ότι χάνει τον χρόνο του, αλλά σήμερα είναι επιτυχημένος 25χρονος επαγγελματίας video editor σε μια ομάδα του ΝΒΑ» γράφει ο Shaw.
«Ο γιος ενός φίλου μου περνούσε άπειρες ώρες παρακολουθώντας κορυφαίες στιγμές από αθλητικούς αγώνες. Ο μπαμπάς του ανησυχούσε ότι χάνει τον χρόνο του, αλλά σήμερα είναι επιτυχημένος 25χρονος video editor σε μια ομάδα του ΝΒΑ».
2. Μιλάμε στα παιδιά μας για τα δικά τους «νησιά». Για παράδειγμα, ένα παιδί που απολαμβάνει να βοηθάει το μικρότερο αδερφάκι του στα μαθήματα ίσως να μη συνειδητοποιεί ότι έχει τις προοπτικές να εξελιχθεί σε εξαιρετικό δάσκαλο. «Ένας οικογενειακός φίλος είχε παρακινηθεί από τον φιλόλογό του στο γυμνάσιο να υποβάλει ένα θεατρικό έργο του σε διαγωνισμό “για νέους σεναριογράφους”. Δεκαετίες αργότερα, υπογράφει δεκάδες έργα για το Μπρόντγουεϊ» φέρνει ως παράδειγμα ο εκπαιδευτικός.
3. Τα βοηθάμε να τα καλλιεργήσουν. Οι έρευνες επιβεβαιώνουν ότι δεν αρκεί ένα παιδί να έχει μια κλίση ή ένα ταλέντο αλλά χρειάζεται συστηματική προσπάθεια για να το αναπτύξει. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, να λάβει μέρος στα αντίστοιχα εργαστήρια, λέσχες και άλλες ομάδες – ή απλά να του δοθεί αρκετός ελεύθερος, αδόμητος χρόνος στο σπίτι.
4. Χρησιμοποιούμε αυτά τα «νησιά» και στην αντιμετώπιση των αδύναμων σημείων τους. «Κάποιες φορές ένα παιδί πέφτει σε αδιέξοδο και νιώθει ότι έχει αποτύχει. Τότε οι γονείς μπορούν να πουν: Δεν χρειάζεται να είσαι καλό στα πάντα. Θυμήσου τα δυνατά σου σημεία». Ο Shaw εξηγεί ότι οι υψηλές επιδόσεις του σε έναν τομέα μπορεί να του δώσουν την αυτοπεποίθηση να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες ενός άλλου.
5. Τιμούμε τα δυνατά σημεία των παιδιών μας. Με φράσεις όπως «έχω παρατηρήσει ότι κάνεις τους φίλους σου χαρούμενους» ή «με εντυπωσιάζει η φαντασία που έχουν οι ιστορίες σου» τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν μια πιο θετική αυτοεικόνα. Οι έπαινοι έχουν αποτέλεσμα, αρκεί να είναι ειλικρινείς, διαφορετικά τα παιδιά θα αρχίσουν να τους αγνοούν. «Όταν μου ζητάει ένα από τα δικά μου παιδιά να διαβάσω μια εργασία του, θα του πω τι μου αρέσει αλλά θα επισημάνω και ό,τι θεωρώ ότι δεν βγάζει νόημα» είναι ένα από τα παραδείγματα που φέρνει ο εκπαιδευτικός.
Αν επικεντρωνόμαστε στις δυσκολίες και τις αδυναμίες των παιδιών μας, κάνουμε ένα σημαντικό λάθος appeared first on | Ό,τι έχει σημασία για τις γυναίκες.
Πηγή: marieclaire.gr
