«Όταν για πρώτη φορά, κοίταξα μέσα από έναν φακό – η φωτογραφία άρχισε αμέσως να εισβάλλει στη ζωή μου» Sebastiao Salgado
Η είδηση του θανάτου του Sebastiao Salgado (Σεμπαστιάο Σαλγκάδο) στις 23 Μαΐου άγγιξε μια βαθιά χορδή μέσα μου, στέλνοντας κυματισμούς νοσταλγίας στην ψυχή μου. Αυτή η εξομολόγηση επιδιώκει να ξετυλίξει τα ακατέργαστα, συγκινητικά μαθήματα και περιπέτειες που έχω συναντήσει διασχίζοντας τη ζωή εμπνευσμένη από το έργο του.
Ο κόσμος όπως τον είδαμε μέσα από τον φακό του Σαλγκάδο ήταν ταυτόχρονα καθηλωτικά όμορφος και έντονα ειλικρινής. Η κάμερά του ήταν μια πυξίδα, κατευθύνοντάς τον σε γωνιές του κόσμου που οι περισσότεροι από εμάς μόνο ονειρευόμασταν να επισκεφτούμε. Από τα βάθη του Αμαζονίου μέχρι τα άγρια τοπία της Αφρικής, η τέχνη του Σαλγκάδο δεν αφορούσε μόνο την αποτύπωση εικόνων. Αφορούσε την αληθινή κι αυθεντική ζωή.
Μερικές από τις φράσεις του που θα συνεχίσουν να με εμπνέουν
«Ζούμε σε μια κοινωνία όπου δεν προετοιμάζουμε ποτέ τους ανθρώπους να αποτελέσουν μια κοινότητα».
«Δεν είμαι θρησκευόμενο άτομο. Η γλώσσα της φωτογραφίας είναι συμβολική».
«Δουλεύω πάνω σε ιστορίες και όχι σε μεμονωμένες φωτογραφίες».
«Ανακάλυψα ότι σχεδόν το μισό του πλανήτη είναι “παρθένο”. Ζούμε σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι ή το Σάο Πάολο και έχουμε την εντύπωση ότι όλες οι παρθένες περιοχές έχουν εξαφανιστεί, αλλά δεν έχουν».
«Ανακάλυψα τη φωτογραφία εντελώς τυχαία. Η γυναίκα μου είναι αρχιτέκτονας. Όταν ήμασταν νέοι και ζούσαμε στο Παρίσι, αγόρασε μια φωτογραφική μηχανή για να φωτογραφίζει κτίρια. Για πρώτη φορά, κοίταξα μέσα από έναν φακό – και η φωτογραφία άρχισε αμέσως να εισβάλλει στη ζωή μου».
«Το φως στην Αλάσκα ειδικότερα είναι τόσο όμορφο. Τόσο όμορφο! Τόσο απίστευτο φως».
«Για μένα, η τέχνη είναι μια τόσο ευρεία έννοια – οτιδήποτε μπορεί να είναι τέχνη».
Ακολουθώντας τα βήματά του με τον τρόπο μου
Θυμάμαι να βλέπω για πρώτη φορά το έργο του Σαλγκάδο σε μια αμυδρά φωτισμένη παριζιάνικη γκαλερί – μια συλλογή που με εισήγαγε σε κόσμους που αντιπαρατίθενται μεταξύ αγωνίας και δέους. Ήταν εδώ που συνειδητοποίησα ότι οι φωτογραφίες δεν παγώνουν απλώς τον χρόνο. Περικλείουν την ουσία μιας στιγμής, τους ψιθύρους ανείπωτων ιστοριών.
Ένα συγκεκριμένο ταξίδι άλλαξε τα πάντα. Εμπνευσμένη από τη σειρά του «Γένεση», τόλμησα να μπω στην καρδιά της Παταγονίας. Ο καθαρός αέρας, το τραχύ έδαφος και η ανέγγιχτη ομορφιά αντηχούσαν τις ίδιες σκηνές που ο Σαλγκάδο αποτύπωσε τόσο ποιητικά. Ήταν μια εσωτερική σύγκρουση – η ακατέργαστη ομορφιά της φύσης ερχόταν σε έντονη αντίθεση με την αδιάκοπη πορεία της ανθρωπότητας προς την πρόοδο. Αυτό το ταξίδι δεν αφορούσε μόνο το να δω τον κόσμο, αλλά και το να κατανοήσω τη θέση μου μέσα σε αυτόν.
Συνέχισα να ταξιδεύω, κάθε προορισμός μια αντανάκλαση περισσότερο προς τα μέσα παρά προς τα έξω. Στον Αμαζόνιο, ένιωσα μια εκπληκτική συγγένεια με τη γη. Η αντηχούσα σιωπή του ήταν σαν μια φωνή αιωνιότητας, στιγμές που απαθανάτισα ελπίζοντας να αντηχήσουν τον ίδιο τον δάσκαλο. Από τον Σαλγκάδο, έμαθα ότι μερικές φορές η σιωπή μιλάει πιο δυνατά.
Από το φωτογραφίζω… στο Ζω
Ο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο, για μένα, ήταν κάτι περισσότερο από ένας εμβληματικός φωτογράφος. Ήταν ένας μέντορας – ένας άνθρωπος του οποίου η τέχνη με ώθησε να ζω συνειδητά, να ταξιδεύω με πρόθεση και να εκτιμώ τις έντονες αντιθέσεις της ζωής. Μέσα από τον φακό του, είδα όχι μόνο τον κόσμο αλλά και τον συνεχώς εξελισσόμενο εαυτό μου.
Μετά την απώλειά του, βρίσκομαι να αναλογίζομαι τις περιπέτειες που ξεκίνησα χάρη στην έμπνευσή του. Τα ταξίδια δεν ήταν πάντα χωρίς εμπόδια, αλλά όπως μας διδάσκει η ζωή του Σαλγκάδο, η πιο βαθιά ομορφιά συχνά έγκειται στην υπερνίκηση των αντιξοοτήτων.
https://www.youtube.com/watch?v=7QgUFh27ryU
Συνεχίζοντας τα βήματά του
Σήμερα, καθώς θυμόμαστε τον Σεμπαστιάο Σαλγκάδο, ας συνεχίσουμε την κληρονομιά του – όχι μόνο θυμούμενοι τις εικόνες του, αλλά αναζητώντας ιστορίες στις περιπέτειές μας και μαθήματα στα ταξίδια μας. Γιατί σε κάθε στιγμιότυπο που τραβάμε ή εκτιμούμε, σε κάθε ταξίδι που ξεκινάμε ή ολοκληρώνουμε, το πνεύμα του ζει, καθοδηγώντας μας μέσα από τα θαύματα του κόσμου και παροτρύνοντας μας να μην σταματάμε ποτέ να εξερευνούμε.
Στην αιώνια πινακοθήκη των εξερευνητών, οι αφηγήσεις του Σαλγκάδο επιμένουν, ψιθυρίζοντας απαλά σε όσους ακούν αρκετά προσεκτικά για να τις ακούσουν.
Πηγή: allyou.gr
