Οι ενδείξεις αναδιαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή πληθαίνουν στην εποχή Τραμπ 2.0, έπειτα από δεκαετίες «ακλόνητης» αμερικανικής στήριξης στο σύμμαχο Ισραήλ και εν μέσω ευρύτερων γεωπολιτικών αναδιατάξεων σε ένα ρευστό διεθνές τοπίο. Στη δεύτερη προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ, ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου – κατηγορούμενος για σκάνδαλα διαφθοράς, ο οποίος εξαρτά την πολιτική του επιβίωση από ακροδεξιούς σιωνιστές εταίρους – ερευνάται για εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας στη Γάζα και εξωθεί τη χώρα του στο περιθώριο ως διεθνή παρία – δεν αποτελεί πια τον «αδιαμφισβήτητο» προνομιακό συνομιλητή για την Ουάσιγκτον (τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του εναντίου). Με φόντο τις διμερείς διαπραγματεύσεις των Αμερικανών με τη Χαμάς για την απελευθέρωση ομήρων, την αιφνιδιαστική – επίσης διμερή – εκεχειρία με τους φιλοϊρανούς αντάρτες Χούθι της Υεμένης και τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις με το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, επιστέγασμα αποτέλεσε η «χρυσή» περιοδεία του αμερικανού προέδρου στις αραβικές μοναρχίες του Κόλπου, με mega-deals, παρακάμπτοντας το Ισραήλ. «Κερασάκι στην τούρτα» αποτέλεσε η συνάντησή του με τον πρώην τζιχαντιστή, νυν πρόεδρο της Συρίας Αχμέντ αλ Σαράα, συνοδεία άρσης των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος της Δαμασκού της μετά Ασαντ εποχής και υπό τουρκική πια «κηδεμονία». Οπως συμβαίνει ήδη με την Ευρώπη στο Ουκρανικό, το μήνυμα που επιχειρεί να στείλει ο Ντόναλντ Τραμπ – εν μέσω σκληρών διαπραγματεύσεων με τη μεγάλη αντίπαλο Κίνα – είναι ότι η αμερικανική ισχύς δεν εξαρτάται από κανέναν ξένο ηγέτη. Δεν έχει πάντως αναιρέσει το εφιαλτικό σχέδιό του για μετατροπή της αιματοβαμμένης Λωρίδας της Γάζας, με μαζικό εκτοπισμό του παλαιστινιακού πληθυσμού της, σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής»…
Πηγή: tanea.gr
