Στο σόου που παρακολούθησε η διεθνής κοινή γνώμη στον Λευκό Οίκος, κατά την επίσκεψη του Πρόεδρου της Νότιας Αφρικής Σύριλ Ραμαφόσα, ο οικοδεσπότης του Ντόναλντ Τραμπ είχε έτοιμη την κατηγορία: Ισχυρίστηκε ότι οι λευκοί Αφρικάνερς πέφτουν θύματα διώξεων και ως εκ τούτου τους χορήγησε καθεστώς πρόσφυγα για να τους… σώσει. Υπάρχει όμως εξήγηση πίσω από αυτή την «παράσταση».
Όπως έγινε γνωστό, οι φωτογραφίες αλλά και τα πλάνα που προβλήθηκαν για τις υποτιθέμενες μαζικές δολοφονίες λευκών Νοτιοαφρικανών που παρουσίασε ο Τραμπ την Τετάρτη 22 Μαίου ήταν από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Πέραν αυτού, όμως, δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία ότι οι Αφρικανέρ ή οι λευκοί γενικότερα υφίστανται γενοκτονία.
Αυτό υποστηρίζει με ανάλυσή του στο The Conversation, ο Ρότζερ Σουθάλ, ομότιμος καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Βίτγουοτερσράντ στη Νότια Αφρική.
Η κυβέρνηση Τραμπ γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι μια πλήρης κατασκευή.
Ο ειδικός, αναφέρει ότι μπορεί στη Νότια Αφρική να σημειώνονται υψηλότατα ποσοστά δολοφονιών, αλλά τα θύματα είναι κυρίως οι φτωχοί μαύροι Νοτιοαφρικανοί – όχι οι λευκοί.
«Ούτε οι Αφρικανοί/λευκοί υπόκεινται σε διώξεις. Μαζί με όλους τους άλλους Νοτιοαφρικανούς, τα ανθρώπινα δικαιώματά τους προστατεύονται από ένα σύνταγμα. Αυτό δεν είναι ένα απλό κομμάτι χαρτί. Οι διατάξεις του (αν και ατελώς, και σε αντίθεση με τις ΗΠΑ σήμερα) εφαρμόζονται σε μεγάλο βαθμό από τα δικαστήρια» σημειώνει.
Παραλογισμός να μιλάει για γενοκτονία
Επιπλέον, η γενοκτονία συνεπάγεται την σκόπιμη εξάλειψη ενός λαού για φυλετικούς, εθνικούς ή θρησκευτικούς λόγους. Επομένως, εάν λάμβανε χώρα γενοκτονία λευκών και Αφρικανών, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι ο αριθμός τους θα μειωνόταν. Στην πραγματικότητα, ισχύει το αντίθετο. Ο λευκός πληθυσμός συνεχίζει να αυξάνεται (αν και αργά) σε απόλυτους αριθμούς από το 1994.
Χειρότερα, ο χαρακτηρισμός των Αφρικανών ως προσφύγων σε μια στιγμή που ο λαός της Γάζας υπόκειται καθημερινά σε ένα καθεστώς θανάτου, τρόμου και δολοφονίας που του επιβάλλεται από την ισραηλινή κυβέρνηση δεν είναι απλώς ένας παραλογισμός, αλλά μια κατάφωρη προσβολή για
Γιατί όμως οι ΗΠΑ να προχωρήσουν σε μια τέτοια ενέργεια;
Μια πρώτη εξήγηση που δίνει ο ομότιμος καθηγητής είναι ότι ο κυβέρνηση Τραμπ εξαπέλυσε μια επίθεση σε μια χώρα που γίνει η χώρα-ορόσημο των πολιτικών ποικιλομορφίας, ισότητας και ένταξης διεθνώς, λόγω της συνταγματικής της δέσμευσης για μη φυλετισμό και ποικιλομορφία.
Δεύτερον, η ταυτοποίηση των Αφρικανών ως προσφύγων παίζει ρόλο στις ανασφάλειες της πολιτικής βάσης του Τραμπ. Αυτό δυσκολεύει την ιδέα μιας λευκής μειονότητας που κυβερνάται από μια κυβέρνηση μαύρης πλειοψηφίας.
Τρίτον, ο χαρακτηρισμός των Αφρικάνερς ως θυμάτων γενοκτονίας είναι μια πολύ σκόπιμη απάντηση στην κατηγορία της Νότιας Αφρικής κατά του Ισραήλ ως ένοχου γενοκτονίας κατά του παλαιστινιακού λαού ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου.
Η περίεργη στάση των Αφρικάνερς
Τι γίνεται όμως με τους ίδιους τους 49 Αφρικανέρους; Γιατί επέλεξαν να αποδεχτούν την ευκαιρία που τους προσέφερε η κυβέρνηση των ΗΠΑ;
Σύμφωνα με τον καθηγητή οι Αφρικανέροι και οι λευκοί όχι μόνο έχουν επιβιώσει στη δημοκρατική Νότια Αφρική, αλλά, γενικά, έχουν ευημερήσει οικονομικά. Επιπλέον, οι λευκοί ως «πληθυσμιακή ομάδα» έχουν συμμετάσχει πλήρως στη νοτιοαφρικανική δημοκρατία. Είναι πιο διατεθειμένοι να ψηφίσουν στις εκλογές από άλλες φυλετικές ομάδες και, de facto, εκπροσωπούνται επαρκώς στο κοινοβούλιο και την τοπική αυτοδιοίκηση από τη Δημοκρατική Συμμαχία, η οποία είναι ένας ένθερμος υπερασπιστής των συμφερόντων τους.
Έτσι ο Σουθάλ βλέπει τα εξής κίνητρα:
Πρώτον, μέχρι να μάθουμε περισσότερα για τις προσωπικές συνθήκες των εμπλεκόμενων ατόμων, δεν μπορούμε πραγματικά να γνωρίζουμε τι τα ώθησε να κάνουν το δραστικό βήμα να εγκαταλείψουν τις οικογένειες και την προσωπική τους ιστορία μετακομίζοντας στην Αμερική.
Δεύτερον, οι περισσότεροι λευκοί έχουν πολλά παράπονα λόγω της… ισότιμη απασχόληση (πολιτικές θετικής δράσης υπέρ των μαύρων) την οποία θεωρούν μεροληπτική εις βάρος των λευκών.
Ωστόσο, παραμένει μια μειοψηφία λευκών που έχει παραμείνει εντελώς ασυμβίβαστη με τις αλλαγές που έχουν συμβεί πολιτικά και οικονομικά από το 1994. Οι ένοπλοι αντιφρονούντες που συνδέονται με την ακροδεξιά έχουν ηττηθεί εδώ και καιρό.
Ωστόσο, ο Σουθάλ πιστεύει ότι οι 49 ανήκουν σε μια ευρύτερη κατηγορία παθητικών αντιφρονούντων που έχουν αποσυρθεί σε έναν λευκό κόσμο όσο το δυνατόν περισσότερο.
Τρίτον, αν και οι περισσότεροι λευκοί συνεχίζουν να τα πηγαίνουν καλά οικονομικά, οι αλλαγές που έχουν συμβεί από το 1994 έχουν οδηγήσει στην επανεμφάνιση μιας μικρής τάξης σε μεγάλο βαθμό αμόρφωτων φτωχών λευκών που αισθάνονται αποκλεισμένοι από την απασχόληση λόγω της νομοθεσίας περί ισότητας στην απασχόληση. Και που γενικά αισθάνονται την απώλεια της φυλετικής τους θέσης υπό τη δημοκρατία, σημειώνει ο ειδικός.
Οπορτουνιστές, όχι πρόσφυγες
Ο Σουθάρ αμφισβητεί ξεκάθαρα το καθεστώς του πρόσφυγα που χορηγήθηκε στους συγκεκριμένους 49 Αφρικάνερς. «Η μετανάστευση απαιτεί να ξεπεράσουν πολλά εμπόδια: την εκπλήρωση εκπαιδευτικών και επαγγελματικών προσόντων, την απόκτηση μιας προσφοράς εργασίας, την ύπαρξη επαρκών οικονομικών πόρων για να πάρουν μαζί τους για να στηρίξουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους πριν μπορέσουν να πληρούν τις προϋποθέσεις για τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης των χωρών υποδοχής, και ούτω καθεξής» εξηγεί.
Προσθέτει πως εκτός από το συναισθηματικό κόστος που συνεπάγεται, η μετανάστευση δεν είναι πάντα η ευκολότερη επιλογή, ακόμη και για όσους επιθυμούν να «δραπετεύσουν».
Έτσι καταλήγει ότι οι συγκεκριμένοι 49 όχι μόνο ανήκουν σε μια μειονότητα των Αφρικάνερ που είναι εντελώς ασυμβίβαστοι με τη δημοκρατία, και ότι καιροσκόποι που απλά έχουν εκμεταλλευτεί έναν σύντομο δρόμο για να μεταναστεύσουν.
Πηγή: in.gr
