Μήπως τα social media μάς κάνουν να τα βλέπουμε όλα μαύρα ή άσπρα και έχουμε ξεχάσει όλες τις άλλες αποχρώσεις
Στην εποχή της συνδεσιμότητας, όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπαγορεύουν τάσεις και απόψεις, ο διαγωνισμός της Eurovision έχει γίνει κάτι περισσότερο από μια ζωντανή επίδειξη μουσικού ταλέντου. Είναι ένα πεδίο μάχης όπου οι απόψεις συγκρούονται και οι διαιρέσεις βαθαίνουν. Φέτος, η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των διαδικτυακών συζητήσεων, όχι μόνο για τις εμφανίσεις της, αλλά και για τα βαθύτερα ζητήματα υποστήριξης και κριτικής στην ψηφιακή μας εποχή.
Τα τελευταία χρόνια, η συμμετοχή της Ελλάδας στη Eurovision, που τονίστηκε από την περσινή εμφάνιση της Σάττι και της Κλαυδίας φέτος, έχει πυροδοτήσει έντονο διάλογο σε πλατφόρμες όπως το Twitter και το Facebook. Αυτές οι πλατφόρμες, που κάποτε αναγγέλλονταν ως χώροι σύνδεσης, έχουν αναμφισβήτητα γίνει αρένες όπου όλα γίνονται αντιληπτά ως άσπρο ή μαύρο, αφήνοντας λίγο περιθώριο για τις υπόλοιπες αποχρώσεις. Τίθεται το ερώτημα: είναι αυτή η πόλωση υγιής για την κοινωνία μας;
Η ακαριαία φύση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης επιτρέπει στις ιδέες να εξαπλώνονται σαν πυρκαγιά, συχνά τονίζοντας το αρνητικό. Αντί να συσπειρώνονται γύρω από τους εκπροσώπους της χώρας μας και να γιορτάζουν τις τολμηρές προσπάθειές τους στη διεθνή σκηνή, πολλοί χρήστες του διαδικτύου επικεντρώνονται στην κριτική. Ο διάλογος μετατοπίζεται γρήγορα από την εποικοδομητική ανατροφοδότηση στην απόλυτη περιφρόνηση, επισκιάζοντας την καλλιτεχνική έκφραση και τη σκληρή δουλειά που εμπλέκεται.
Σκεφτείτε τα μέτρα με τα οποία κρίνουμε το ταλέντο σήμερα. Η αξία ενός καλλιτέχνη πολύ συχνά εξετάζεται όχι μόνο μέσω της ερμηνείας του, αλλά και από το στυλ, την ενδυμασία και τη δημόσια συμπεριφορά του. Αυτή η στενή εστίαση μειώνει την εκτίμηση του καλλιτεχνικού του ταξιδιού και της πολιτιστικής υπερηφάνειας που επιδιώκει να ενσαρκώσει. Πότε η προσαρμογή σε προσωπικά κριτήρια έγινε πιο σημαντική από την καλλιτεχνική ποικιλομορφία και έκφραση;
Είναι κρίσιμο να αλλάξουμε αυτήν την αφήγηση. Αντί να ενθαρρύνουμε την αντιπαράθεση, θα πρέπει να αγκαλιάσουμε αυτές τις εκδηλώσεις ως ευκαιρίες για να γιορτάσουμε την ποικιλομορφία και την ενότητα, εκτιμώντας διαφορετικά στυλ και φωνές που ενώνονται σε μια παγκόσμια πλατφόρμα. Η υποστήριξη των εκπροσώπων μας δεν πρέπει να εξαρτάται από το αν ευθυγραμμίζονται απόλυτα με το προσωπικό μας γούστο, αλλά από την εκτίμηση του θάρρους και της δημιουργικότητας που φέρνουν, εκπροσωπώντας το έθνος μας σε μεγάλη κλίμακα.
Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί η αντιπαράθεση φαίνεται πιο ελκυστική: είναι η ζωή πραγματικά πιο ενδιαφέρουσα όταν είμαστε διχασμένοι, ακόμη και για μικρά ζητήματα; Αυτοί οι διαδικτυακοί «πόλεμοι» χρησιμεύουν ως ένας μικρόκοσμος μεγαλύτερων κοινωνικών ζητημάτων, όπου η διαίρεση είναι ευκολότερη από τον διάλογο.
Η έκκληση για δράση είναι σαφής. Ας αγκαλιάσουμε μια κουλτούρα ενθάρρυνσης αντί για διχασμό, επιτρέποντας στο ταλέντο να ανθίσει χωρίς τη σκιά της κριτικής που βασίζεται σε επιφανειακές κρίσεις. Υποστηρίζοντας ολόψυχα τους καλλιτέχνες μας, μπορούμε να αλλάξουμε το παράδειγμα από την αέναη διαδικτυακή διαμάχη σε ένα πιο εποικοδομητικό, σεβαστικό και υποστηρικτικό ψηφιακό τοπίο.
Σε έναν κόσμο γεμάτο με αρκετές γνήσιες συγκρούσεις, η δημιουργία τους στο διαδίκτυο αντί της τέχνης και της εκπροσώπησης δεν κάνει πολλά για να γεφυρώσει τα χάσματα ή να χτίσει κοινότητες.
Είναι καιρός να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα και να καλλιεργήσουμε ένα πιο υποστηρικτικό περιβάλλον όπου κάθε προσπάθεια, ανεξάρτητα από τα προσωπικά γούστα, χειροκροτείται και κάθε καλλιτέχνης γίνεται σεβαστός για αυτό που είναι και προσπαθεί και όχι για όσα (απωθημένα) θα θέλαμε να μας ικανοποιήσει.
Πηγή: allyou.gr
