Τι νέο πολιτικό δεδομένο θα φέρει ή έστω τακτική συμπόρευση της Πλεύσης Ελευθερίας με το Κίνημα Δημοκρατίας; Θα περιοριστεί απλώς και μόνο σε μια προανακριτική πρόταση για το έγκλημα των Τεμπών και πάνω σε μια κοινή γραμμή για το εύρος του κατηγορητηρίου ή θα έχει ένα μεγαλύτερο στρατηγικό βάθος πάνω στο οποίο θα οικοδομηθεί μια πολιτική σχέση ενόψει και της επόμενης κάλπης των εθνικών εκλογών;
Το πάνω χέρι προφανώς το έχει η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Η κοινοβουλευτική της έκφραση δεν αντιστοιχεί στη δημοσκοπική της άνοδο. Η δεύτερη είναι πολύ μεγαλύτερη και σε πολλές εκ των μετρήσεων καταγράφει τη δεύτερη θέση στο πολιτικό τοπίο.
Ο Στέφανος Κασσελάκης πάλι δεν είναι τόσο ψηλά· το μόλις πρόσφατο συνέδριό του άρχισε να αποκρυσταλλώνει και πιο βαθιά πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά ακόμα και με νέα οργανωτική χροιά.
Τι τους ενώνει όμως;
Η υπέρβαση της Αριστεράς – Δεξιάς, για παράδειγμα.
Και οι δύο συνηθίζουν να λένε ότι ο διαχωρισμός αυτός δεν είναι περιοριστικός για τη δική τους απεύθυνση.
Το δεύτερο είναι μια υποδοχή ενός ρεύματος του φερόμενου αντισυστημισμού που περισσότερο προφανώς πάει προς τη Ζωή και έχει να κάνει και με τον πυροκροτητή των Τεμπών.
Θα ενώσουν τους αντισυστημισμούς τους ή όλο αυτό θα εξαντληθεί σε έναν ενδοανταγωνισμό που μπορεί να μην ευοδωθεί καν σε τακτική συμμαχία;
Τα ερωτήματα είναι όχι μόνο ζωηρά αλλά και ενδιαφέροντα, δεδομένης της ανυδρίας του υπόλοιπου κεντροαριστερού τόξου. Η διαμόρφωση ενός «αντισυστημικού» πόλου στον ευρύτερο πολιτικό άξονα – και όχι με ακροδεξιά χαρακτηριστικά – αναδιατάσσει όλο το τοπίο, συμπιέζει την Κεντροαριστερά και τη θέτει προ των ευθυνών της στο να πάρει και εκείνη ευθύνες για πιο τακτικές μετωπικές συμπορεύσεις.
Χτυπά τον Μητσοτάκη, αλλά ταυτόχρονα πιέζει και τον ΣΥΡΙΖΑ που τον καθιστά ντε φάκτο συστημικό.
Κοινώς, είναι ένα μέτωπο το οποίο υπενθυμίζει και μια αντι-ΣΥΡΙΖΑ ταυτότητα. Ο Κασσελάκης λόγω των δικών του εμπειριών.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου περιγράφοντας το όλο συριζαϊκό εγχείρημα ήδη από το 2015 ως αποτυχημένο ή και εχθρικό απέναντι στις μαζικές διεκδικήσεις και αγωνίες του κόσμου. Θα αντέξουν όμως στις κάλπες και με ποια κοινή γραμμή πολιτικής για τα άλλα θέματα θα πάνε;
Η Ζωή έχει την ανάγκη να δείξει πως έχει μια ευρύτερη δεξαμενή, πέραν του θυμού των Τεμπών, μια πλαισίωση πιο σοβαρών χαρακτηριστικών – ακόμα και κυβερνητικής χροιάς.
Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει μόνο τον ρεβανσισμό έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.
Θέλει να αποδείξει ότι είναι το νέο ακόμα στην πολιτική και αυτό που μπορεί να καταλύσει τους συσχετισμούς σήμερα.
Το ερώτημα είναι αν ο αρραβώνας αυτός θα επιδείξει ανθεκτικότητα έναντι του κυβερνητισμού του Μητσοτάκη και της υπαρκτής Κεντροαριστεράς. Αν η δεύτερη πάντως παραμείνει κατακερματισμένη, το σχήμα αυτό δεν θα είναι έκπληξη αν αποτελέσει τον νέο κρίσιμο πόλο.
Πηγή: tanea.gr
