Ο Φρίντριχ Μερτς είναι πλέον και επισήμως, έστω και αν το πέτυχε με επεισοδιακό τρόπο, ο δέκατος μεταπολεμικός καγκελάριος της Γερμανίας. Με αυτή του την ιδιότητα, δε, επεδίωξε να στείλει ένα μήνυμα ισχύος και αποφασιστικότητας, με τις επισκέψεις τις οποίες πραγματοποίησε χθες σε Παρίσι και Βαρσοβία, όπου είχε συναντήσεις με τον Εμανουέλ Μακρόν και τον Ντόναλντ Τουσκ. Ευελπιστώντας, παράλληλα, ότι το «στραπάτσο» που υπέστη στην Μπούντεσταγκ την Τρίτη, όταν χρειάστηκε μια δεύτερη προσπάθεια προκειμένου να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, θα ξεχαστεί σχετικά γρήγορα. Κάτι που σημαίνει, πάντα με βάση το σκεπτικό του, ότι η χώρα του και ο ίδιος θα επιστρέψουν στη θέση που (θεωρούν ότι) δικαιωματικά τους ανήκει: στο τιμόνι της Ευρώπης.
Σε αυτό το φόντο, Μερτς και Μακρόν αναφέρθηκαν σε ένα «νέο ξεκίνημα για την Ευρώπη» και παρουσίασαν (αν και σε… τίτλους, είναι αλήθεια) ένα φιλόδοξο σχέδιο στις κοινές δηλώσεις που έκαναν στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Εκαναν λόγο, συγκεκριμένα, για την ανάγκη η Ευρωπαϊκή Ενωση να λειτουργήσει πιο αποφασιστικά και ενιαία, ενώ δεσμεύτηκαν Γερμανία και Γαλλία να ηγηθούν σημαντικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων εντός της, προαναγγέλλοντας ταυτόχρονα τη δημιουργία ενός γαλλογερμανικού συμβουλίου για την άμυνα και την ασφάλεια.
Δεν συμφωνούν όλοι, βεβαίως, ότι η εικόνα που επιχειρείται να φιλοτεχνηθεί δικαιολογεί οποιαδήποτε αισιοδοξία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως η Γερμανία είναι καταδικασμένη να χάσει την τελευταία της ευκαιρία και θα συνεχίσει να είναι ο νέος «μεγάλος ασθενής» της Ευρώπης. Κι αυτή, με τη σειρά της, θα αναγκαστεί να αναζητήσει έναν «ηγέτη» διαφορετικό από τον φυσικό της – με ορατό, επίσης, τον κίνδυνο να χάσει το «τρένο» των μεγάλων αλλαγών που έχουν δρομολογηθεί διεθνώς, σε ένα τοπίο άγριου ανταγωνισμού.
Απαισιόδοξες προβλέψεις
Ενδεικτικά είναι, αν μη τι άλλο, τα σχόλια που έχουν γίνει από πλειάδα ευρωπαϊκών και διεθνών ΜΜΕ, αναφορικά με την επόμενη ημέρα της εκλογής Μερτς στην καγκελαρία. «Η Γερμανία αντιμετωπίζεται στην πραγματικότητα ως ένας παράδεισος πολιτικής σταθερότητας. Αυτό, όμως, μοιάζει να ανήκει πλέον στο παρελθόν», σχολίασε χαρακτηριστικά το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel». Διαπιστώνοντας, επίσης, ότι παρά την επικράτησή του στη δεύτερη ψηφοφορία ο νέος καγκελάριος «στερείται εμπιστοσύνης» – κάτι που, προφανώς, ισχύει και για το εσωτερικό και για το εξωτερικό.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η σχετική ανάλυση στο Euractiv: «Το ανησυχητικό ξεκίνημα της κυβέρνησης Μερτς ενισχύει τις αμφιβολίες για το κατά πόσο το Βερολίνο θα παραμείνει το σταθερό πολιτικό κέντρο της ΕΕ», επικαλούμενη την «εύθραυστη αξιοπιστία» του νέου συνασπισμού.
«Ο Μερτς είναι αποδυναμωμένος από την πρώτη κιόλας μέρα και η Ευρώπη θα πληρώσει το αντίτιμο», σημειώνει από την πλευρά του το «Politico» – συμπληρώνοντας, μάλιστα, το κάδρο με το «χάος στη Γαλλία». Και συνεχίζει: «Οι δομικές προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπος ο κυβερνητικός συνασπισμός του Μερτς σφραγίζουν ένα πολιτικό κέντρο το οποίο χάνει την ηγεμονία του στην Ευρώπη. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τη Βρετανία, για παράδειγμα, ή – ακόμη πιο κρίσιμο σε σχέση με την ΕΕ – για τη Γαλλία».
Το συμπέρασμα: ο Μερτς είναι ήδη «πληγωμένος» και δεν έχει περίοδο χάριτος, ενώ ο βασικός του εταίρος – με τον οποίο δεν είναι βέβαιο ότι τελικώς θα συμφωνήσει σε όλα – δεν έχει να του προσφέρει πολλά.
«Σύννεφα» για τους 5 ισχυρούς της ΕΕ
ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΜΕΡΤΣ – ΕΜΑΝΟΥΕΛ ΜΑΚΡΟΝ
Υπό ομηρεία
Οι ηγέτες των δύο ισχυρότερων κρατών-μελών της ΕΕ ουσιαστικά παραμένουν στη θέση τους επειδή κάποιοι τούς το επιτρέπουν. Ο γερμανός καγκελάριος είναι όμηρος των «ανταρτών» που τον ανάγκασαν σε μια οδυνηρή ήττα στην πρώτη ψηφοφορία της Τρίτης, ενώ ο γάλλος πρόεδρος βλέπει την κυβέρνησή του να συνεχίζει το έργο της λόγω της ανοχής που επιδεικνύει η Ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν.
ΤΖΟΡΤΖΙΑ ΜΕΛΟΝΙ
Η αμφισβητούμενη
Η πρωθυπουργός της Ιταλίας είναι σήμερα ισχυρή πολιτικά στο εσωτερικό. Οι δημοσκοπήσεις εν όψει των εκλογών του 2027 φέρνουν τα Αδέλφια της Ιταλίας σταθερά στην πρώτη θέση, με περίπου 30%, ενώ το συνολικό ποσοστό του κυβερνητικού συνασπισμού αγγίζει το 47%. Ωστόσο, Βρυξέλες, Βερολίνο και Παρίσι δεν την έχουν αποδεχθεί ακόμη ως ισότιμη εταίρο, εξαιτίας και του ακροδεξιού παρελθόντος της.
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΟΥΣΚ – ΠΕΔΡΟ ΣΑΝΤΣΕΘ
«Μικροί» μεταξύ «μεγάλων»
Πολωνία και Ισπανία συμπληρώνουν την πεντάδα των «μεγάλων» της ΕΕ, παραμένουν όμως οι «μικροί» ανάμεσά τους – και έτσι, ουσιαστικά, αντιμετωπίζονται από τους υπόλοιπους. Κι αυτό δεν αλλάζει παρά το γεγονός ότι ο πολωνός πρωθυπουργός – σε αντίθεση με τον ισπανό ομόλογό του ο οποίος ηγείται κυβέρνησης μειοψηφίας – έχει αναβαθμίσει τον ρόλο που διαδραματίζει η χώρα του.
ΗΠΑ και Ευρώπη «είμαστε στην ίδια ομάδα»
Ο νέος γερμανός καγκελάριος φρόντισε να κρατήσει σχετικά χαμηλά τον πήχη όσον αφορά στην «απεξάρτηση» από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αναφερόμενος τόσο στις ειρηνευτικές προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία όσο και στην «πυρηνική ασπίδα» που προστατεύει την Ευρώπη, ο Φρίντριχ Μερτς κατέστησε σαφές ότι η πολιτική και στρατιωτική συνδρομή των Αμερικανών είναι ζωτικής σημασίας και στα δύο. «Η Ευρώπη δεν είναι σε θέση να υποκαταστήσει τις ΗΠΑ» είπε χαρακτηριστικά. Κι αυτό έχοντας στο πλευρό του τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος εμφανίζεται να υποστηρίζει πιο προωθημένες θέσεις στο συγκεκριμένο θέμα.
Την ίδια στιγμή πάντως, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζέι Ντι Βανς, φάνηκε να επιχειρεί ένα άνοιγμα προς την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, δίνοντας τα συγχαρητήριά του στον Μερτς για την ανάληψη των καθηκόντων του και λέγοντας ότι «ΗΠΑ και Ευρώπη βρισκόμαστε στην ίδια ομάδα». Αν αναλογιστούμε, βεβαίως, πως ήταν ο ίδιος που είχε ανάψει το «φιτίλι» στις διμερείς σχέσεις με την προκλητική – αν όχι προσβλητική – ομιλία του στην πρόσφατη Διάσκεψη του Μονάχου, ενώ ο Λευκός Οίκος έχει πρακτικά στηρίξει την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), δικαίως θα ισχυριστεί κανείς ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να κρατούν «μικρό καλάθι».
Πηγή: tanea.gr
