Την πρόθεσή του να ανοίξει ξανά τις φυλακές του Αλκατράζ, εξέφρασε ο αμερικανός πρόεδρος Τραμπ, προκειμένου όπως είπε, να καταπολεμήσει την «ανομία» που μαστίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Μάλιστα, έχει δώσει εντολή στη Διεύθυνση Ομοσπονδιακών Φυλακών, στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας να εργαστούν μαζί με το FBI πάνω στην ιδέα του.
Οι φυλακές του Αλκατράζ «θα στεγάσει τους πιο αδίστακτους και βίαιους εγκληματίες της Αμερικής», λέει ο Τραμπ ούτως ώστε «να μην είμαστε πλέον όμηροι εγκληματιών, τραμπούκων και δικαστών που φοβούνται να κάνουν τη δουλειά τους και δεν μας επιτρέπουν να απομακρύνουμε εγκληματίες που μπήκαν παράνομα στη χώρα μας» έγραψε σε ανάρτησή του στα social media.
Σύμφωνα με τον Τραμπ, η επαναλειτουργία της φυλακής, η οποία είχε κλείσει τον Μάρτιο του 1963, θα αποτελέσει «σύμβολο του νόμου, της τάξης και της δικαιοσύνης».
Όταν το Αλκατράζ ήταν οχυρό του στρατού
Το νησί Αλκατράζ στον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, που κάποτε θεωρούνταν η νούμερο ένα φυλακή των αμερικανικών σωφρονιστικών ιδρυμάτων, υπήρξε πολύτιμο για τον αμερικανικό στρατό.
Το 1775, ο Ισπανός εξερευνητής Χουάν Μανουέλ ντε Αγιάλα ναύλωσε τον σημερινό κόλπο του Σαν Φρανσίσκο. Ονόμασε το βραχώδες νησί των 22 στρεμμάτων «La Isla de los Alcatraces», που σημαίνει «Νησί των πελεκάνων». Χωρίς βλάστηση ή κατοίκηση, το Αλκατράζ ήταν κάτι περισσότερο από ένα έρημο νησάκι που καταλαμβανόταν από ένα περιστασιακό σμήνος πουλιών. Υπό την αγγλόφωνη επιρροή, το όνομα «Alcatraces» έγινε Alcatraz.
Η είσοδος των φυλακών. Πηγή φωτο: wikipedia
Το Αλκατράζ κρατήθηκε για στρατιωτική χρήση υπό τον Πρόεδρο Μίλαρντ Φίλμορ το 1850. Εν τω μεταξύ, η ανακάλυψη χρυσού στα βουνά Σιέρα Νεβάδα έφερε ανάπτυξη και ευημερία στο Σαν Φρανσίσκο. Το δέλεαρ του χρυσού απαίτησε την προστασία της Καλιφόρνιας, καθώς οι χρυσοθήρες κατέκλυζαν τον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο.
Σε απάντηση, ο αμερικανικός στρατός έχτισε ένα φρούριο στη βραχώδη όψη του Αλκατράζ. Έκαναν σχέδια για την εγκατάσταση περισσότερων από 100 κανονιών, καθιστώντας το Αλκατράζ την πιο βαριά οπλισμένη οντότητα στη Δυτική Ακτή. Ο πρώτος λειτουργικός φάρος στη Δυτική Ακτή χτίστηκε επίσης στο νησί Αλκατράζ.
Αφού δεν έριξε ποτέ τα δικά του όπλα σε μάχη, το Fort Alcatraz εξελίχθηκε γρήγορα από νησί άμυνας σε νησί κράτησης.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1860, στο νησί φιλοξενούνταν πολίτες που είχαν συλληφθεί για προδοσία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Με την εισροή των κρατουμένων, χτίστηκαν πρόσθετοι χώροι διαβίωσης για να στεγάσουν 500 άνδρες. Το Αλκατράζ ως φυλακή θα συνεχιζόταν για 100 χρόνια. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ο μέσος πληθυσμός του νησιού κυμαινόταν μεταξύ 200 και 300 ατόμων, χωρίς ποτέ να είναι στο μέγιστο της χωρητικότητας.
«Ο βράχος»
Μετά τον καταστροφικό σεισμό του Σαν Φρανσίσκο το 1906, οι κρατούμενοι από τις κοντινές φυλακές μεταφέρθηκαν στο Αλκατράζ. Τα επόμενα πέντε χρόνια, οι κρατούμενοι έχτισαν μια νέα φυλακή, η οποία ονομάστηκε «Pacific Branch, U.S. Military Prison, Alcatraz Island».
Γνωστό ως «The Rock», το Αλκατράζ χρησίμευσε ως πειθαρχικός στρατώνας του στρατού μέχρι το 1933. Οι κρατούμενοι εκπαιδεύτηκαν και έλαβαν στρατιωτική και επαγγελματική εκπαίδευση εδώ.
Το Αλκατράζ των αρχών του 20ού αιώνα ήταν φυλακή ελάχιστης ασφαλείας. Οι κρατούμενοι περνούσαν τις μέρες τους δουλεύοντας και μαθαίνοντας.
Το Αλκατράζ ξεκίνησε να λειτουργεί ως στρατιωτική φυλακή το 1868, ενώ από 1934 στο νησί κρατούνταν εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
Ορισμένοι μάλιστα απασχολούνταν ως μπέιμπι σίτερ για τις οικογένειες των σωφρονιστικών υπαλλήλων. Τελικά έχτισαν ένα γήπεδο μπέιζμπολ και οι κρατούμενοι έφτιαξαν τις δικές τους στολές μπέιζμπολ. Αγώνες πυγμαχίας μεταξύ των κρατουμένων, γνωστοί ως «Alcatraz Fights», διοργανώνονταν τα βράδια της Παρασκευής. Η ζωή στη φυλακή έπαιξε ρόλο στην αλλαγή του τοπίου του νησιού.
Ο στρατός μετέφερε χώμα στο Αλκατράζ από το κοντινό Angel Island και πολλοί κρατούμενοι εκπαιδεύτηκαν ως κηπουροί. Φύτεψαν τριαντάφυλλα, μπλουγκράσο, παπαρούνες και κρίνα. Υπό τις διαταγές του αμερικανικού στρατού, το Αλκατράζ ήταν ένα αρκετά ήπιο ίδρυμα και οι εγκαταστάσεις του ήταν ευνοϊκές.
Η γεωγραφική θέση του Αλκατράζ ήταν η καταστροφή της κατοχής από τον αμερικανικό στρατό. Η εισαγωγή τροφίμων και προμηθειών στο νησί ήταν πολύ ακριβή.
Η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930 ανάγκασε τον στρατό να εγκαταλείψει το νησί και οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν σε ιδρύματα στο Κάνσας και το Νιου Τζέρσεϊ.
«Νησί του διαβόλου του θείου Σαμ»
Το Αλκατράζ αποκτήθηκε από το Ομοσπονδιακό Γραφείο Φυλακών το 1934. Το πρώην στρατιωτικό κέντρο κράτησης έγινε το πρώτο πολιτικό σωφρονιστικό ίδρυμα υψίστης ασφαλείας της Αμερικής.
Όσοι πατούσαν, το πόδι τους στον «Βράχο», ξεχνούσαν τα ονόματά τους και μετατρέπονταν σε… αριθμό
Αυτή η «φυλακή του σωφρονιστικού συστήματος» σχεδιάστηκε ειδικά για να στεγάσει τους πιο φρικτούς κρατούμενους, τους ταραξίες που άλλες ομοσπονδιακές φυλακές δεν μπορούσαν να κρατήσουν με επιτυχία.
Η απομονωμένη τοποθεσία του το καθιστούσε ιδανικό για την εξορία των σκληρών εγκληματιών, ενώ μια αυστηρή καθημερινή ρουτίνα δίδασκε στους κρατούμενους να ακολουθούν τους κανόνες και τις ρυθμίσεις της φυλακής.
Η Μεγάλη Ύφεση ήταν μάρτυρας μερικών από τις πιο αποτρόπαιες εγκληματικές δραστηριότητες στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία και η αυστηρότητα του Αλκατράζ ταίριαζε απόλυτα στην εποχή του.
Οι διάσημοι κρατούμενοι
Το Αλκατράζ φιλοξένησε διαβόητους εγκληματίες, όπως ο Αλ «Σημαδεμένος» Καπόνε, ο οποίος καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή και πέρασε πέντε χρόνια στο νησί. Ο Αλ Καπόνε στερήθηκε τις συνήθεις πολυτελείς ανέσεις του και δεν ήταν πλέον προστατευμένος από τη βία και το χάος. Ωστόσο, ασχολήθηκε με τη μουσική και ίδρυσε μια μπάντα της φυλακής.
Ο Αλ Καπόνε ήταν ένας από τους πρώτους κρατούμενους που στάλθηκαν εκεί, καταγράφηκε ως τρόφιμος νούμερο 85.
O Έλσγουορθ Ρέιμοντ Τζόνσον γνωστός και ως «Μπάμπι», πήγε στο Αλκατράζ το 1952, στο απόγειο της βασιλείας του ως ο αποκαλούμενος «Νονός του Χάρλεμ». Αν και δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, ένας από τους συγκρατούμενούς του ανέφερε σε συνεντεύξεις του ότι ο «Μπάμπι» ήταν αυτός που παρείχε τη βάρκα στους δραπέτες του 1962.
O Έλσγουορθ Ρέιμοντ Τζόνσον
Ο Ρόμπερτ Στράουντ μεταφέρθηκε στο Αλκατράζ το 1942, είχε ήδη καθιερωθεί ως ένας από τους πιο πασίγνωστους και τρομακτικούς εγκληματίες. Τα επόμενα 30 χρόνια, συχνά υποβιβασμένος στην απομόνωση, ο Στράουντ έγινε αυτοδίδακτος ορνιθολόγος, μελετώντας τη σχεδίαση και την αναπαραγωγή καναρινιών.
Το χόμπι του έγινε τόσο καταναγκαστικό που είχε τη δυνατότητα να εκτρέφει τα πουλιά και να διατηρεί εργαστήριο μέσα στο κελί του.
Ο Ρόμπερτ Στράουντ
Ο Άλβιν Κάρπις επίσημος δημόσιος εχθρός νούμερο ένα και μέλος μιας τρομερής εγκληματικής συμμορίας ληστών, αεροπειρατών και απαγωγέων της δεκαετίας του 1930. Ήταν ο τελευταίος από τους εγκληματίες της εποχής της ύφεσης που συνελήφθη και εξέτισε 26 χρόνια, τη μεγαλύτερη ποινή από οποιονδήποτε κρατούμενο.
Ο Άλβιν Κάρπις
Στα 29 χρόνια λειτουργίας της, η ομοσπονδιακή φυλακή φιλοξένησε περισσότερους από 1.500 κατάδικους.
Τα 4 δικαιώματα των κρατούμενων
Η καθημερινή ζωή στο ομοσπονδιακό σωφρονιστικό ίδρυμα Αλκατράζ ήταν σκληρή. Οι κρατούμενοι είχαν τέσσερα δικαιώματα.
Αυτά περιλάμβαναν ιατρική περίθαλψη, στέγη, τροφή και ένδυση. Οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες και οι οικογενειακές επισκέψεις έπρεπε να κερδηθούν με σκληρή δουλειά.
Τα κελιά της απομόνωσης
Οι τιμωρίες για την κακή συμπεριφορά περιλάμβαναν σκληρή εργασία, τη χρήση μίας μπάλας 12 κιλών και αλυσίδας και τα λουκέτα όπου οι κρατούμενοι κρατούνταν στην απομόνωση, περιοριζόμενοι σε ψωμί και νερό. Έγιναν συνολικά 14 απόπειρες απόδρασης από περισσότερους από 30 κρατούμενους.
Οι περισσότεροι πιάστηκαν, αρκετοί εκτελέστηκαν και μερικοί καταπλάκωσαν τα παγωμένα κύματα του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο.
Οι τρεις δραπέτες
Το 1962, τρεις κρατούμενοι στις φυλακές του Αλκατράζ, κατάφεραν να αποδράσουν από το περίφημο νησί-φρούριο, με την τύχη τους έκτοτε να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της αμερικανικής ιστορίας. Οι διαβόητες φυλακές του Αλκατράζ, θεωρούνταν απροσπέλαστες λόγω της φύλαξής τους, αλλά και του ότι τα νερά του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο που κύκλωναν το νησί ήταν γεμάτα κινδύνους.
Οι τρεις δραπέτες σε φωτογραφία που έδωσε εκείνη την εποχή το FBI. Πηγή φωτό: news.sky.com
Στη θέση τους είχαν βάλει ψεύτικα κεφάλια με εξαιρετικό τρόπο φτιαγμένα από χαρτί, με αληθινά μαλλιά και ζωγραφισμένα μάτια.
Tα ψεύτικα κεφάλια που είχαν φτιάξει οι δραπέτες
Οι τρεις κακοποιοί είχαν χρησιμοποιήσει ακονισμένα κουτάλια για να σκάψουν τα τείχη της φυλακής, άφησαν τα ανδρείκελα από πεπιεσμένο χαρτί στα κρεβάτια τους και διέφυγαν στη θάλασσα με μια σχεδία κατασκευασμένη από 50 αδιάβροχα.
Η τρύπα από όπου διέφυγαν παραμένει ως έχει για τους επισκέπτες. Πηγή φωτό: Wikipedia
Οι Frank Morris, Clarence Anglin και John Anglin πέρασαν στην ιστορία ως οι μόνοι κρατούμενοι που είχαν καταφέρει να αποδράσουν. Οι αρχές θεώρησαν πως χάθηκαν για πάντα στη θάλασσα, αλλά ποτέ δεν βρέθηκαν σοροί, ούτε όμως και ίχνη τους.
Πρόσφατα ένα γράμμα ήρθε στην επιφάνεια ανατρέποντας την μέχρι σήμερα κυρίαρχη άποψη. Θα μπορούσαν οι τρεις κρατούμενοι, να είναι σήμερα ζωντανοί;
Το γράμμα του… δραπέτη στο FBI
Το 2013 έφτασε στα χέρια των αρχών η επιστολή κάποιου Jon Anglin. «Ονομάζομαι John Anglin. Δραπέτευσα από το Alcatraz τον Ιούνιο του 1962 μαζί με τον αδερφό μου Clarence και τον Frank Morris. Είμαι 83 χρονών και σε κακή κατάσταση υγείας. Έχω καρκίνο. Εκείνο το βράδυ την γλυτώσαμε στο παρατσάκ! Ο Frank πέθανε τον Οκτώβριο του 2005. Στον τάφο του έχει γραφτεί άλλο όνομα. Ο αδερφός μου πέθανε το 2011».
Όλοι σκέφτηκαν ότι πρόκειται για απάτη. Όταν όμως οι άνθρωποι του FBI το έψαξαν καλύτερα, είδαν πώς όντως αυτά τα τρία ονόματα είχαν δραπετεύσει εκείνη την περίοδο.
Το γράμμα που έφτασε στο FBI
Δεν ήταν οι πρώτοι άλλωστε. Είχαν γίνει αρκετές ακόμα απόπειρες. Με αποτυχία, οι οποίες συνήθως κατέληγαν με τον θάνατο όσων προσπαθούσαν. Κάτι που κανονικά ίσχυε και για αυτού τους τρεις. Αφού τότε είχε δηλωθεί πώς πνίγηκαν στην προσπάθειάς τους να αποδράσουν.
Μπορεί όμως, τελικά, οι αρχές να είχαν κάνει τότε λάθος. Και αυτοί οι τρεις επικίνδυνοι κακοποιοί να είναι οι μόνοι που κατάφεραν να δραπετεύσουν από το «βράχο» και να σωθούν από τα παγωμένα νερά;
Μάλιστα η επιστολή κλείνει με μια παράκληση που ακροβατεί ανάμεσα στη θρασύτητα και την αρχοντιά από πλευράς του Anglin: «Αν ανακοινώσετε αυτά που σας γράφω στην τηλεόραση υπόσχομαι να περάσω έναν χρόνο στην φυλακή με τις απαραίτητες ιατρικές φροντίδες βέβαια. Θα επικοινωνήσω εγώ μαζί σας. Αυτό δεν είναι αστείο. Είναι η αλήθεια».
Εργαστήριο του FBI εξέτασε το γράμμα για δακτυλικά αποτυπώματα και DNA και ανέλυσε το χειρόγραφο χωρίς όμως να αποκομίσει σαφή αποτελέσματα.
Γιατί έκλεισε το Αλκατράζ;
Η λειτουργία της φυλακής στο νησί Αλκατράζ ήταν δαπανηρή, καθώς όλες οι προμήθειες έπρεπε να μεταφέρονται με πλοίο. Το νησί δεν είχε καμία πηγή γλυκού νερού και σχεδόν ένα εκατομμύριο γαλόνια μεταφέρονταν κάθε εβδομάδα.
Η οικοδόμηση μιας φυλακής υψηλής ασφαλείας αλλού ήταν πιο προσιτή για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, και από το 1963 το «Νησί του Διαβόλου του Θείου Σαμ» δεν υπήρχε πια.
Σήμερα, το αντίστοιχο της διαβόητης ομοσπονδιακής φυλακής στο νησί Αλκατράζ είναι ένα ίδρυμα υψίστης ασφαλείας στη Φλόρενς του Κολοράντο. Έχει το παρατσούκλι «Αλκατράζ των Βραχωδών Όρεων».
Τουρισμός
Το νησί Αλκατράζ έγινε εθνικό πάρκο το 1972 και θεωρείται μέρος της Εθνικής Περιοχής Αναψυχής Golden Gate.
Τουρίστες μέσα στις φυλακές του Αλκατράζ
Ανοιχτό για το κοινό το 1973, το Αλκατράζ δέχεται κάθε χρόνο περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
Πηγή: tanea.gr
