Μια μελέτη που διεξήχθη από το Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο αξιολόγησε το κόστος των καρδιαγγειακών παθήσεων και των καταθλιπτικών διαταραχών που αποδίδονται σε πέντε ψυχοκοινωνικούς κινδύνους:
- στρες στην εργασία
- μακρές ώρες εργασίας
- ασφάλεια στην εργασία
- ανισορροπία μεταξύ προσπάθειας και ανταμοιβής
- ηθική παρενόχληση (επαναλαμβανόμενες, μη σωματικές πράξεις παρενόχλησης στον χώρο εργασίας με λόγια, συμπεριφορά, χειρονομίες ή έγγραφα κ.λπ.)
Αυτοί οι κίνδυνοι μπορούν να έχουν τραγικές συνέπειες, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, τα οποία χρονολογούνται από το 2015, σύμφωνα με το Euronews.
«Περίπου 6.000 θάνατοι από στεφανιαία νόσο αποδόθηκαν στην έκθεση σε ψυχοκοινωνικούς κινδύνους και περισσότεροι από 5.000 θάνατοι οφείλονταν σε αυτοκτονίες που προκλήθηκαν από κατάθλιψη», εξήγησε η Sonia Nawrocka, ερευνήτρια στο ETUI.
Την ίδια χρονιά, σύμφωνα με την έκθεση, χάθηκαν περισσότερα από 400.000 έτη ζωής λόγω καρδιαγγειακών παθήσεων και κατάθλιψης.
«Πρόκειται για θανάτους που μπορούν να προληφθούν», γράφει η Δήμητρα Θεοδωρή, υπεύθυνη για την υγεία και την ασφάλεια στο ETUI.
Σύμφωνα με το ινστιτούτο, το 8% των καρδιαγγειακών παθήσεων και το 23% των περιπτώσεων κατάθλιψης αποδίδονται σε αυτούς τους ψυχοκοινωνικούς κινδύνους.
Και oι εργοδότες πληρώνουν για την κατάθλιψη
Η έκθεση είναι η πρώτη που ποσοτικοποιεί το οικονομικό κόστος όχι μόνο της κατάθλιψης, αλλά και των καρδιαγγειακών παθήσεων, ιδίως της στεφανιαίας νόσου και του εγκεφαλικού επεισοδίου, που συνδέονται με ψυχοκοινωνικούς παράγοντες στην εργασία, σύμφωνα με το ινστιτούτο.
Στη λίστα αυτή, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Φινλανδία, η Ιρλανδία και οι Κάτω Χώρες είναι οι πέντε χώρες που πλήττονται περισσότερο από την άποψη του κόστους ανά 100.000 εργαζομένους.
Το οικονομικό αυτό βάρος επιμερίζεται μεταξύ του εργοδότη και του εργαζομένου, αλλά μερικές φορές ασύμμετρα.
«Και για τις δύο ασθένειες, διαπιστώσαμε ότι το μεγαλύτερο βάρος έπεφτε στους εργαζομένους, αλλά και στους εργοδότες. Ειδικότερα, όσον αφορά το κόστος της κατάθλιψης, μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι το 2015 στην Ευρώπη, περισσότερο από το 80 % του συνολικού κόστους της κατάθλιψης αποδιδόταν σε ψυχοκοινωνικούς κινδύνους στην εργασία», εξήγησε η Sonia Nawrocka.
«Το κόστος αυτό επιβαρύνει τους εργοδότες λόγω της απώλειας παραγωγικότητας και της μείωσης της παραγωγικότητας που προκαλεί η ασθένεια και η απουσία».
Η ερευνήτρια αναφέρει επίσης το «presenteeism», δηλαδή όταν οι εργαζόμενοι πηγαίνουν στην εργασία τους αλλά αποδίδουν λιγότερο για λόγους υγείας, ιδίως ψυχικής υγείας.
Ένα εξελισσόμενο ζήτημα
Τα στοιχεία αυτά βασίζονται σε δεδομένα του Eurofound για το 2015. Το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Ζωής και Εργασίας δημοσιεύει κάθε πέντε χρόνια μελέτη σχετικά με τις συνθήκες εργασίας, αλλά η πανδημία του 2020 έχει διαταράξει τις έρευνες.
Ως εκ τούτου, το ETUI αναμένει τη δημοσίευση της νέας έρευνας φέτος, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει την έρευνά του και να συγκρίνει τις τάσεις στους κινδύνους για την υγεία που σχετίζονται με την εργασία.
Υπό το φως αυτών των ευρημάτων, το Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παρουσιάσει ένα κείμενο για την ενίσχυση της πρόληψης. Το ETUI πιστεύει ότι αυτή η οδηγία για την ψυχική υγεία θα πρέπει επίσης να παρέχει καθοδήγηση στους εργοδότες.
Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχει μία μόνο απάντηση, καθώς οι προσπάθειες πρόληψης αυτών των κινδύνων ποικίλλουν ανάλογα με τον χώρο εργασίας και το εργατικό δυναμικό.
Τονίζει, ωστόσο, ότι η συμμετοχή των εργαζομένων στις διαδικασίες πρόληψης παραμένει ένα ουσιαστικό στοιχείο.
Πηγή: tanea.gr
