Η χθεσινή επίσκεψη και προσευχή των καρδιναλίων στον τάφο του Πάπα Φραγκίσκου, στη Βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζιόρε, ήταν πρακτικά η τελευταία πράξη πριν από το μεγάλο και πιο ουσιαστικό ραντεβού: τη συνάθροιση του Κονκλαβίου, το οποίο καλείται να επιλέξει τον διάδοχό του, δίνοντας παράλληλα και το στίγμα της πορείας που θα ακολουθήσουν το Βατικανό και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία των 1,35 δισ. πιστών τα επόμενα χρόνια.
Η ημερομηνία για την έναρξη της διαδικασίας αναμένεται να αποφασιστεί και να ανακοινωθεί σήμερα. Υπενθυμίζεται ότι ο σχετικός κανονισμός προβλέπει πως πρέπει να έχουν παρέλθει απαρεγκλίτως 15 μέρες από τη δημοσιοποίηση του θανάτου, καθώς και 9 μέρες πένθους και προσευχής μετά την κηδεία. Ετσι, με βάση και τις τροποποιήσεις που είχε κάνει ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ με σκοπό τον περιορισμό του χρόνου της αβεβαιότητας και «ακυβερνησίας», πιθανότερο θεωρείται η έναρξη να γίνει ανάμεσα στην 5η και την 9η Μαΐου – με αρκετούς να πιστεύουν ότι η πρώτη ψηφοφορία θα διεξαχθεί είτε στις 5 είτε στις 6 του μήνα.
«Ολες οι πιθανότητες είναι ανοιχτές» δήλωσε στη «Repubblica» ο αρχιεπίσκοπος του Μονάχου, Ράινχαρντ Μαρξ, ο οποίος ανήκει στους αποκαλούμενους προοδευτικούς του κονκλαβίου, επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση πως κάθε πρόβλεψη για φαβορί είναι αυτή τη στιγμή παρακινδυνευμένη. Για να προσθέσει ότι αυτό που θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι καρδινάλιοι «δεν είναι ζήτημα εθνών, γλωσσών ή πολιτισμών, αλλά της παρουσίας του Πνεύματος στον σημερινό κόσμο. Ισως όχι ακριβώς όπως με τον Πάπα Φραγκίσκο, αλλά στη δική του κατεύθυνση».
Υπενθυμίζεται ότι στα 12 χρόνια παρουσίας του στον «θρόνο» του Βατικανού (αν κι ο ίδιος προτιμούσε μια απλή καρέκλα), ο Φραγκίσκος έχει ορίσει το 80% των 135 καρδιναλίων – από 71 διαφορετικές χώρες – που έχουν δικαίωμα ψήφου, καθώς έχουν ηλικία κάτω των 80 ετών. Φροντίζοντας, μάλιστα, ώστε για πρώτη φορά οι προερχόμενοι από ηπείρους εκτός Ευρώπης να αποτελούν την πλειοψηφία του εκλεκτορικού σώματος.
Πώς «διαβάζει»
τον κόσμο το Βατικανό;
Παρ’ όλα αυτά, κάθε άλλο παρά δεδομένη πρέπει να θεωρείται μια επιλογή η οποία θα διασφαλίζει τη «συνέχεια» της γραμμής που ο ίδιος χάραξε. Το σίγουρο, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι η ηγεσία του Βατικανού – παρά τα όσα μπορεί να της προσάψει κανείς για τα πεπραγμένα της και τις πρακτικές της σε πολλά ζητήματα – έχει αποδείξει ότι ξέρει να «διαβάζει» τις ανάγκες των καιρών και να προσαρμόζεται σε αυτές, όπως αποδεικνύει και η ιστορία του τελευταίου μισού περίπου αιώνα. Κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν, για παράδειγμα, η εκλογή του πολωνικής καταγωγής Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ το 1978, καθώς έπαιξε καθοριστικό ρόλο ώστε να δοθεί το χαριστικό χτύπημα στη Σοβιετική Ενωση και το «Ανατολικό Μπλοκ». Αντιστοίχως, η διαδοχή του από τον Γερμανό Βενέδικτο, γνωστό και ως «Ροτβάιλερ του Θεού» για τις ακραία συντηρητικές του απόψεις, ήρθε να εκφράσει την ανάγκη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να «οχυρωθεί» απέναντι σε έναν κόσμο που άλλαζε ραγδαία μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Οσο για τον Φραγκίσκο, η εκλογή του, το 2013, ήρθε σε μια περίοδο μαζικής φτωχοποίησης εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, σε όλο τον κόσμο, στο φόντο της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008-’09, που γκρέμισε οριστικά τις αυταπάτες περί «τέλους της ιστορίας» και «κοινωνίας της αφθονίας». Γεννώντας την ανάγκη να αποκτήσουν ένα «αποκούμπι» και μια μεγάλη, παρήγορη «αγκαλιά», κάτι που με επιτυχία έκανε ο συγκεκριμένος Ποντίφικας.
Σήμερα, ωστόσο, βρισκόμαστε μπροστά σε μια εντελώς νέα εποχή – έστω και αν πολλά από τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης δεν έχουν εκλείψει. Η επιλογή των καρδιναλίων θα δείξει πώς αυτοί τη «διαβάζουν».
Πηγή: tanea.gr
