Βρισκόμαστε σε μία «επιδημίας οργής», σύμφωνα με το Independent.
Δεν είναι μόνο ότι όλοι φαίνονται πιο θυμωμένοι από ό,τι παλιά: είναι.
Ο κόσμος είναι ένας τόπος γεμάτος οργή και θυμό.
Πέρυσι, η εταιρεία δημοσκοπήσεων Gallup δημοσίευσε την Έκθεση για τα Παγκόσμια Συναισθήματα, με σκοπό να μετρήσει τη θετική και αρνητική συναισθηματική και ψυχική υγεία των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Η εικόνα που παρουσίασε ήταν απογοητευτική: διαπίστωσε ότι η οργή σε όλο τον κόσμο αυξάνεται από το 2016.
Στην πραγματικότητα, σχεδόν το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων (23%) δήλωσαν ότι νιώθουν θυμό κάθε μέρα.
Αν και ο θυμός ήταν κατανοητά υψηλότερος σε περιοχές που μαστίζονται από πόλεμο, γενοκτονία, ακραία φτώχεια και πολιτικές αναταραχές, ακόμη και σε χώρες που θεωρούνται ειρηνικές και ευημερούσες, τα επίπεδα οργής ήταν υψηλά.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 17% των ανθρώπων δήλωσαν ότι νιώθουν θυμό καθημερινά. Στις ΗΠΑ, το 18% δήλωσαν το ίδιο.
Γιατί είμαστε τόσο ενοχλημένοι; Γιατί είμαστε θυμωμένοι;
Οι νέοι άντρες και η ανδρόσφαιρα
Ίσως δεν είναι έκπληξη ότι διαφέρει ανάλογα με τις δημογραφικές ομάδες. Και ίσως ακόμα λιγότερο έκπληξη είναι ότι είναι οι νέοι άνδρες που ηγούνται της επιδημίας οργής.
Ο Ryan Martin, ερευνητής και συγγραφέας του βιβλίου «Γιατί θυμώνουμε και πώς να αντιμετωπίζουμε τους θυμωμένους ανθρώπους», καταγράφει την αύξηση της οργής των ανδρών στο Substack και στον ιστότοπό του The Anger Project τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, αποκάλυψε μερικά από τα ευρήματά του: ότι οι άνδρες θυμώνουν πολύ πιο συχνά από τις γυναίκες.
Πάνω από τους μισούς άνδρες που συμμετείχαν στην έρευνα (60%) δήλωσαν ότι θυμώνουν τουλάχιστον μία φορά την ημέρα – και το 40% αυτών των ανδρών δήλωσαν ότι αυτό συμβαίνει πολλές φορές την ίδια μέρα – σε σύγκριση με μόλις το 38% των γυναικών.
Όταν ερεύνησε τους λόγους για αυτό, διαπίστωσε ότι αυτοί καταλήγουν σε τρεις κύριους τομείς: Θυμώνω όταν βιώνω ή γίνομαι μάρτυρας αδικίας, θυμώνω όταν μου συμπεριφέρονται άσχημα και θυμώνω όταν δεν μπορώ να πάρω κάτι που θέλω.
Θυμός και ίντερνετ
Συνήθως, ο κύριος χώρος όπου εκδηλώνεται και ξεσπά η οργή είναι ο διαδικτυακός κόσμος.
Δηλητηριώδεις προσωπικότητες της λεγόμενης «ανδρό-σφαιρας», όπως ο Άντριου Τέιτ, έχουν δημιουργήσει τη δική τους στρατιά, τροφοδοτούμενη από τον μυσογυνισμό από αποξενωμένους και απογοητευμένους νέους άνδρες.
Παράλληλα το «rage-baiting» (δόλωμα οργής) έχει γίνει ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό της διαδικτυακής ζωής.
Έχει εμφανιστεί ένα είδος περιεχομένου εμπνευσμένο και καθορισμένο από την οργή – βίντεο και αναρτήσεις που έχουν ως στόχο να εξεγείρουν τον αναγνώστη ή τον θεατή, να προκαλέσουν οργή αποκλειστικά για την αύξηση της επισκεψιμότητας, των εσόδων και της προσοχής.
Το rage-baiting γίνεται όλο και περισσότερο το σήμα κατατεθέν της διαδικτυακής δεξιάς, η οποία το χρησιμοποιεί για να εισάγει ειρωνεία σε δηλώσεις που διαφορετικά θα ήταν κατάφωρα ρατσιστικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές ή ταξικές.
«Δεν μπορείς να θυμώσεις», λέει αυτή η νοοτροπία.
«Απλά αστειευόμουν. Αν θυμώσεις, χάνεις». Το αποτέλεσμα είναι ότι είμαστε όλοι πιο επιφυλακτικοί και πιο εχθρικοί, τόσο στο διαδίκτυο όσο και στην πραγματική ζωή.
Το σημείο καμπής
Η αποκάλυψη της Gallup ότι η οργή αυξάνεται από το 2016 είναι ενδεικτική – είναι δελεαστικό να επισημάνουμε εκείνη τη συγκεκριμένη χρονιά ως εκείνη κατά την οποία γίναμε πιο πολιτικά διχασμένοι από ποτέ, χάρη στον Τραμπ και το Brexit.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, η πανδημία μας απομόνωσε ακόμη περισσότερο.
Κλεισμένοι στα σπίτια μας, απογοητευμένοι και φοβισμένοι, αποσυρθήκαμε ακόμη περισσότερο στα κινητά μας, τροφοδοτώντας τους αλγόριθμους με τους φόβους και τις απογοητεύσεις μας και καταβροχθίζοντας τις εξηγήσεις για την ανία μας που μας έριχναν πίσω.
Ο θυμός δεν μένει μόνο στα όρια του διαδικτύου. Όλο και πιο συχνά, βίντεο με ανθρώπους που εκρήγνυνται από οργή σε δημόσιους χώρους γίνονται viral στο διαδίκτυο, από περιστατικά οδικής βίας μέχρι ένα ιδιαίτερα άσχημο παράδειγμα ενός άνδρα που φωνάζει για αρκετά λεπτά σε μια νεαρή γυναίκα στο μετρό του Λονδίνου, ενώ οι άλλοι επιβάτες τους αγνοούν αντί να παρέμβουν.
Και παρόλο που αυτά τα βίντεο μπορεί να δημοσιεύονται με την πρόθεση να ντροπιάσουν το άτομο που έχει ξεσπάσει, το να τα βλέπουμε να επαναλαμβάνονται συνεχώς ενισχύει την γενική αίσθηση της αυξανόμενης, γεμάτης οργή ανία, τόσο στο διαδίκτυο όσο και στην πραγματική ζωή.
Ανάγκη για αντιμετώπιση
Αν και ο θυμός είναι ένα φυσικό ανθρώπινο συναίσθημα, ο ανεξέλεγκτος θυμός μπορεί να οδηγήσει σε επιθετικότητα, να βλάψει τις σχέσεις και να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική και σωματική υγεία.
Ωστόσο, ένας αυξανόμενος αριθμός ερευνών υποδεικνύει έναν ισχυρό τρόπο διαχείρισης του θυμού: την «ενσυνειδητότητα» (mindfulness), σύμφωνα με το The Conversation.
Τι είναι η ενσυνειδητότητα;
Η ενσυνειδητότητα είναι η πρακτική της προσοχής στην παρούσα στιγμή με αποδοχή και χωρίς κρίση.
Με ρίζες σε αρχαίες παραδόσεις όπως ο Βουδισμός, η ενσυνειδητότητα έχει προσαρμοστεί τα τελευταία χρόνια για χρήση σε προγράμματα που στοχεύουν στη βελτίωση της ψυχικής υγείας.
Συνήθως διδάσκεται μέσω καθοδηγούμενων διαλογισμών, μαθημάτων ή ψηφιακών εφαρμογών.
Έρευνες δείχνουν ότι η ενσυνειδητότητα βοηθά στη μείωση του άγχους, της κατάθλιψης και του στρες.
Επηρεάζει επίσης τη λειτουργία του εγκεφάλου, μειώνοντας τη δραστηριότητα σε περιοχές που συνδέονται με την συναισθηματική αντιδραστικότητα και αυξάνοντας τη δραστηριότητα σε περιοχές που είναι υπεύθυνες για την αυτορρύθμιση.
Η σχέση μεταξύ ενσυνειδητότητας και θυμού
Μια πρόσφατη μετα-ανάλυση 118 μελετών βρήκε ισχυρές ενδείξεις ότι η ενσυνειδητότητα μειώνει τόσο τον θυμό όσο και την επιθετικότητα.
Οι άνθρωποι που ήταν φυσικά πιο ενσυνείδητοι ανέφεραν ότι ήταν λιγότερο θυμωμένοι και συμπεριφέρονταν λιγότερο επιθετικά.
Ακόμα περισσ, όσοι έμαθαν την ενσυνειδητότητα μέσω εκπαίδευσης βίωσαν επίσης αυτά τα οφέλη.
Το αποτέλεσμα ήταν συνεπές σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, τα φύλα και ανεξάρτητα από το αν οι άνθρωποι αναζητούσαν θεραπεία ή απλώς ενδιαφέρονταν για την προσωπική τους ανάπτυξη.
Αφού γίνουν πιο συνειδητοί των σκέψεων και των σωματικών τους αισθήσεων, οι άνθρωποι μπορούν να ανταποκρίνονται στον θυμό με σαφήνεια αντί με παρορμήσεις.
Αν και η ενσυνειδητότητα μπορεί να μην λύσει τα προβλήματα που μας κάνουν να θυμώνουμε, η έρευνά μας δείχνει ότι μπορεί να βοηθήσει να βελτιώσουμε τον τρόπο με τον οποίο τα βιώνουμε και αντιδρούμε σε αυτά.
Πηγή: tanea.gr
