Η μεγάλη μάχη της διαδοχής

Η μεγάλη μάχη της διαδοχής

Ξεφυλλίζοντας κανείς ιστορικά βιβλία θα βρει παπικές εκλογές με ίντριγκες, βασιλικές παρεμβάσεις, ακόμη και ταραχές, ένα παρελθόν γεμάτο αντιφάσεις που αγγίζει τα όρια της κινηματογραφικής προέκτασης μιας υπέρκοσμης ιεροτελεστίας. Η ίδια η λέξη «κονκλάβιο» από το λατινικό cum clave (με κλειδί) μας γυρίζει πίσω στην εκκλησιαστική παράδοση που ξεκίνησε το 1268, με μια παπική εκλογή που διήρκεσε σχεδόν τρία χρόνια και η οποία έληξε μόνο όταν οι κάτοικοι του Βιτέρμπο κλείδωσαν τους καρδινάλιους, ξήλωσαν τη στέγη του παλατιού τους, τους έδιναν μόνο ψωμί και νερό και τους απειλούσαν μέχρι να εκλεγεί νέος πάπας. Στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης οι στοιχηματικές βγάζουν τα δικά τους φαβορί μέσα από μοντέλα πρόβλεψης που δίνουν πιθανότητες, συγκριτικούς πίνακες και πλεονεκτήματα. Ακόμη κι αν φαίνεται απίθανο η απόφαση για τον διάδοχο του Πάπα Φραγκίσκου να αναδειχθεί από κάποια βασανιστικά αργή διαδικασία ή να είναι ιδιαίτερα διχαστική, παρατηρητές με καλή γνώση του Βατικανού συμφωνούν πως το αποτέλεσμα δεν είναι προδιαγεγραμμένο.

Διεθνή μέσα ενημέρωσης, ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες και με διαφορετικά κριτήρια, προβάλλουν υποψηφίους-φαβορί και έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι τα περισσότερα ονόματα είναι κοινά, κοινοί και εκείνοι που θεωρείται ότι βρίσκονται πιο κοντά στον αποστολικό θρόνο: Πιέτρο Παολίν, Λουίς Αντόνιο Τάγκλε και Ματέο Τσούπι, Ερντό, Τούρκσον, Πιτσαμπάλα και προσπάθεια για ποντάρισμα ακόμη και στην «έκπληξη» στο πρόσωπο του Ζαν-Μαρκ Αβελίν. Ιδιαίτερη σημασία έχει η γεωγραφική (Ευρώπη, Ασία, Αφρική) αλλά και η ιδεολογική (προοδευτικοί Vs συντηρητικών) ισορροπία, ενώ η τελική επιλογή θα εξαρτηθεί από το κλίμα στο Κονκλάβιο τη στιγμή της εκλογής και τυχόν απρόσμενες συμμαχίες.

 

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m1’); });

Φιλελεύθεροι εναντίον συντηρητικών και οι προκλήσεις για τον νέο Πάπα

Ο διάδοχος του Πάπα Φραγκίσκου θα χρειαστεί να διαχειριστεί μια σειρά προκλήσεων και πολλοί εκτιμούν ότι η παρακαταθήκη της παπικής θητείας του Φραγκίσκου και το πόσο τελικά θα επηρεάσει την ιστορία της Εκκλησίας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το ποιος θα τον διαδεχθεί. Αν θα επιδιώξει να χτίσει πάνω στη φιλελεύθερη ατζέντα του ή θα επιλέξει να την αποδομήσει.

Οι πλέον παραδοσιακοί της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ενοχλήθηκαν έντονα από ορισμένες μεταρρυθμίσεις του Πάπα Φραγκίσκου και απογοητεύτηκαν από αυτό που θεωρούσαν προοδευτικές δηλώσεις του για θέματα όπως η ομοφυλοφιλία, ο ρόλος των γυναικών, η κλιματική αλλαγή, οι πρόσφυγες και η θέση της παραδοσιακής λατινικής λειτουργίας στη σύγχρονη Εκκλησία. Ορισμένοι συντηρητικοί θεώρησαν ότι πήγε πολύ μακριά, ενώ κάποιοι φιλελεύθεροι έκριναν ότι δεν προώθησε αρκετά τις αλλαγές της εκκλησιαστικής διδασκαλίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_middle_2’); });
googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m2’); });

Η μάχη που παρουσιάστηκε στη μυθιστορηματική πλοκή της ταινίας «Conclave» αφήνει περιθώρια για συνειρμούς, καθώς οι καρδινάλιοι που έχουν δικαίωμα ψήφου προέρχονται από όλο τον κόσμο και έχουν διαφορετικό πολιτισμικό και θεολογικό υπόβαθρο.

Ο Πιέτρο Παρολίν θεωρείται μετριοπαθής αλλά όχι τόσο φιλελεύθερος όσο ο Φραγκίσκος. Ο ούγγρος καρδινάλιος Πέτερ Ερντο και ο Ρόμπερτ Σάρα από τη Γουινέα θεωρούνται κορυφαίοι συντηρητικοί υποψήφιοι. Οι Λουίς Αντόνιο Τάγκλε από τις Φιλιππίνες και ο Ματέο Τσούπι από την Ιταλία είναι εξέχοντες φιλελεύθεροι.

Τα δύο τρίτα των καρδιναλίων-εκλεκτόρων έχουν διοριστεί από τον Φραγκίσκο την τελευταία δεκαετία και αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό το όραμά του για μια πιο συμπεριληπτική Εκκλησία. Ωστόσο πολλοί εκτιμούν ότι οι καρδινάλιοι που διορίστηκαν από τον εκλιπόντα Φραγκίσκο δεν είναι αποκλειστικά προοδευτικοί ή παραδοσιακοί, οπότε δύσκολα μπορεί να γίνουν εκτιμήσεις για συσχετισμούς δυνάμεων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_middle_3’); });

Αρχηγός του κράτους του Βατικανού

Εκτός από την ηγεσία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο Πάπας ως αρχηγός κράτους κυβερνά την πόλη-κράτος του Βατικανού, με έκταση 0,44 τ.χλμ. και πληθυσμό 673 πολίτες από τους οποίους σχεδόν 450 κατοικούν στο Βατικανό. Το ένα τέταρτο αυτών είναι στρατιώτες της Ελβετικής Φρουράς που λαμβάνουν προσωρινή υπηκοότητα κατά τη διάρκεια της θητείας τους και υπερασπίζονται τον Πάπα και όχι το κράτος. Πρόκειται δε για τη μόνη χώρα που έχει μόνο μία δημογραφική στήλη, αυτή που δείχνει θανάτους, γιατί κανείς δεν μπορεί να γεννηθεί πολίτης του Βατικανού.

 

Πηγή: tanea.gr

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ