Οι διαπραγματεύσεις στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε κατέρρευσαν. Πηγές υποστηρίζουν ότι ο Τραμπ είχε παρουσιάσει τη δική του ειρηνευτική πρόταση, στην οποία μεταξύ άλλων προβλεπόταν ότι η Ουκρανία θα αναγνωρίσει de jure τη ρωσική κατοχή της Κριμαίας. Αυτό είναι κάτι που δεν έχει γίνει από τον Β’ ΠΠ και οι Ουκρανοί είχαν ξεκαθαρίσει ότι παρά την όποια de facto κατάσταση επί του εδάφους δεν πρόκειται να υπογράψουν καμία αλλαγή των συνόρων τους. Οι λόγοι που επικαλέστηκαν είναι τυπικοί και αντικειμενικοί. Τυπικοί διότι για να γίνει μια τέτοια «αναγνώριση» χρειάζεται πολύπλοκη νομική διαδικασία που προβλέπει – μεταξύ άλλων – την αλλαγή του ουκρανικού συντάγματος. Και αντικειμενικοί διότι καμία ηγεσία δεν πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο στον λαό της και στις επόμενες γενιές. Σε μεγάλο βαθμό η κοινή γνώμη της Ουκρανίας έχει αποδεχθεί σιωπηρά την απώλεια της Κριμαίας και άλλων περιοχών, ωστόσο η επίσημη «αναγνώριση» είναι πολύ διαφορετικό πράγμα από την αναγνώριση της πραγματικής κατάστασης και τη δέσμευση «να μη διεκδικήσουν τα εδάφη με στρατιωτικά μέσα παρά μόνο με διπλωματικά», όπως ανέφερε η διατύπωση σε παλαιότερο έγγραφο που τελικά «δεν προχώρησε».
Στις κουβέντες που έκανα με ουκρανό αξιωματούχο την Πέμπτη μού έλεγε ότι δεν έχουν το δικαίωμα να παραδώσουν τη χώρα μικρότερη απ’ όσο την παρέλαβαν και πως η ουκρανική ηγεσία δεν πρόκειται να δεχθεί κάτι τέτοιο για τουλάχιστον έναν ακόμα λόγο. Πέρα δηλαδή από την κατάφωρη παραβίαση οποιασδήποτε εγχώριας ή διεθνούς νομοθεσίας και την καταστρατήγηση των εθνικών συμφερόντων της Ουκρανίας. Ο λόγος είναι πως η Ρωσία δεν πρόκειται να σταματήσει τον πόλεμο και να εγκαταλείψει τις επιδιώξεις της να καταστρέψει την κρατική οντότητα της Ουκρανίας και να καταλάβει όσες περιοχές της μπορέσει. «Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη σε ορισμένους πολιτικούς στη Δύση πως αν ο Πούτιν καταφέρει να αρπάξει κάτι ή νομιμοποιήσει κάτι, μπορεί να χορτάσει και να σταματήσει τον πόλεμο. Αυτή είναι μια εντελώς λανθασμένη αντίληψη· αν πάρει κάτι, αυτό μόνο θα του ανοίξει την όρεξη για να διεκδικήσει και κάτι ακόμα. Οι παραχωρήσεις προς τον Πούτιν φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που υποτίθεται ότι επιδιώκουν».
Ο Ζελένσκι ωστόσο και η ουκρανική ομάδα ήθελαν να πάνε σε διαπραγματεύσεις ακόμα και όταν γνώριζαν ότι δεν θα επιτευχθεί μια γενικότερη συμφωνία εκεχειρίας. Στόχος τους ήταν να διεκδικήσουν μια κατάπαυση πυρός για μακρινά χτυπήματα για 30 μέρες – αρχικά – και επ’ αόριστον στη συνέχεια. Ωστόσο αφού έγινε γνωστή η άρνηση της «αναγνώρισης» της κατοχής της Κριμαίας ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο απέσυρε τη συμμετοχή του και όλη η πρωτοβουλία υποβαθμίστηκε. Ο Ντόναλντ Τραμπ ήθελε να επιτευχθεί μια συμφωνία ειρήνευσης την περίοδο του Πάσχα, κάτι που ωστόσο δεν κατέστη εφικτό. Ο Πούτιν εξήγγειλε «πασχαλινή εκεχειρία» που δούλεψε κουτσά – στραβά για μία ημέρα. Παρά τις χιλιάδες παραβάσεις και εχθροπραξίες, δεν έγιναν χτυπήματα σε περιοχές μακριά από το μέτωπο. Αμέσως μετά ωστόσο οι Ρώσοι προχώρησαν σε σειρά πολύνεκρων πυραυλικών επιθέσεων κατά αμάχων. Μέχρι αργά το βράδυ της Πέμπτης τα διασωστικά συνεργεία απεγκλώβισαν νεκρούς και τραυματίες σε πολυκατοικία στο Κίεβο όπου τουλάχιστον δέκα άμαχοι δολοφονήθηκαν, μεταξύ των οποίων δύο παιδιά.
Τα πολύνεκρα χτυπήματα κατά αμάχων χρησιμοποιούνται ενδεχομένως από τη Μόσχα ως μοχλός πίεσης προς τους Ουκρανούς για υποχώρηση στο πεδίο των διαπραγματεύσεων καθώς στα μέτωπα του πολέμου η πρώθηση των ρωσικών δυνάμεων έχει επιβαρυνθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες και επιτυγχάνεται με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Αν μια εκεχειρία δεν κατέστη εφικτή τις προηγούμενες εβδομάδες διαπραγματεύσεων, εκτιμάται ότι ίσως να επιτευχθεί εν τέλει το επόμενο διάστημα. Οχι επειδή οι Ρώσοι αποφάσισαν να σταματήσουν τον πόλεμο αλλά επειδή φαίνεται να έχουν μεγάλη ανάγκη αναδιοργάνωσης στα πεδία των μαχών.
Πηγή: tanea.gr
