Μία παπική κηδεία είναι εκδήλωση με μεγάλη συμμετοχή του κοινού, η οποία διεξάγεται σύμφωνα με ένα εγχειρίδιο του Βατικανού: το «Ordo Exsequiarum Romani Pontificis» («Τελετουργικό κηδείας του Ρωμαίου Ποντίφικα»), σύμφωνα με τον Μονσινιόρο Στέφανο Σανκιρίκο, εμπειρογνώμονα σε παπικές τελετές και πρωτόκολλο.
Αν και ορισμένες λεπτομέρειες έχουν ενημερωθεί στο εγχειρίδιο με την πάροδο των ετών, «η ουσία της παπικής κηδείας δεν έχει αλλάξει: παραμένει μια δημόσια εκδήλωση που χαρακτηρίζεται από το είδος της προσοχής και των διακριτικών πρωτοκόλλων που θα περίμενε κανείς για να τιμήσει έναν σημαντικό ηγέτη του κόσμου», δήλωσε η Andrea Gagliarducci του National Catholic Register.
Ακολουθούν 5 αξιοσημείωτες κηδείες παπών:
Πάπας Βενέδικτος XVI
Ο Ιωσήφ Αλοΐσιος Ράτσινγκερ γεννήθηκε στο Μάρκτλ της Βαυαρίας στη Γερμανία το 1927.
Έγινε Πάπας Βενέδικτος XVI, υπηρετώντας ως επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας και ηγεμόνας του Κράτους της Πόλης του Βατικανού από το 2005 μέχρι την παραίτησή του, λόγω προβλημάτων υγείας, το 2013.
Πέθανε στις 31 Δεκεμβρίου 2022 σε ηλικία 95 ετών στο μοναστήρι Mater Ecclesiae στην Πόλη του Βατικανού.
Η κηδεία του Βενέδικτου ήταν μοναδική για διάφορους λόγους.
Σε κάθε δημόσια αναφορά σε αυτόν χρησιμοποιούνταν ο τίτλος «απόστολος πάπας» (αντί για «πάπας», όπως σε προηγούμενες παπικές κηδείες), ενώ ορισμένες προσευχές διευρύνθηκαν για να αντικατοπτρίσουν το γεγονός ότι ο Βενέδικτος δεν ήταν εν ενεργεία πάπας όταν πέθανε.
Η πιο εμφανής αλλαγή ήταν ότι ο Φραγκίσκος έγινε ο πρώτος εν ενεργεία πάπας που προήδρευσε στην κηδεία του προκατόχου του.
Ο Βενέδικτος ήταν θεολόγος και ήταν γενικά γνωστός για την παραδοσιακή του ερμηνεία του τι πρέπει να είναι ο καθολικισμός. Επέτρεψε τη μεγαλύτερη χρήση μιας παραδοσιακής μορφής λειτουργίας που τελείται στα λατινικά, μια κίνηση που επαινέθηκε από τους συντηρητικούς και επικρίθηκε από άλλους ως οπισθοδρομική.
Ωστόσο, το 2012, ο Βενέδικτος έγινε ο πρώτος πάπας που χρησιμοποίησε το Twitter. Μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωση του λογαριασμού, 200.000 άτομα τον είχαν ακολουθήσει. Λίγες εβδομάδες αργότερα, είχε σχεδόν 3 εκατομμύρια ακόλουθους.
Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’, ο δεύτερος μακροβιότερος Πάπας στην ιστορία, ηγήθηκε της Εκκλησίας από το 1978 μέχρι το θάνατό του το 2005.
Καταγόμενος από την Πολωνία, ήταν ο πρώτος μη Ιταλός Πάπας μετά τον Πάπα Αδριανό ΣΤ’, ο οποίος πέθανε το 1523.
Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζορτζ Μπους, η Πρώτη Κυρία Λόρα Μπους, ο πρώην Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, ο πρώην Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπιλ Κλίντον και η Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Κοντολίζα Ράις προσκυνούν τη σορό του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου στις 6 Απριλίου 2005, στην Πόλη του Βατικανού. Ο Πάπας πέθανε στις 2 Απριλίου. (Φωτογραφία: Alberto Pizzoli-Vatican Pool/Getty Images)2005 Getty Images
Η υποστήριξη του Ιωάννη Παύλου προς το κίνημα Αλληλεγγύη της Πολωνίας θεωρείται ότι συνέβαλε στο τέλος του κομμουνισμού στη γενέτειρά του.
Όταν ο Ιωάννης Παύλος Β΄ πέθανε το 2005, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους εξέπληξε τον διπλωματικό κόσμο ανακοινώνοντας ότι θα παραστεί στην κηδεία — όπως έκανε και με την πρώτη κυρία Λόρα Μπους, την υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις, τον επικεφαλής του προσωπικού του Λευκού Οίκου Άντι Καρντ και δύο πρώην προέδρους, τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο και τον Μπιλ Κλίντον.
Ενώ ο Ιωάννης Παύλος είχε επικρίνει τον νεότερο πρόεδρο Μπους για την εισβολή στο Ιράκ και είχε προσπαθήσει να την αποτρέψει, ο Μπους τον εξήρε με θερμά λόγια.
Πάπας Ιωάννης Παύλος Α
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Α΄ ήταν επικεφαλής της Εκκλησίας για 34 ημέρες το 1978, η συντομότερη θητεία στην ιστορία του παπισμού.
Κατά τη σύντομη θητεία του, ο πάπας, που γεννήθηκε ως Αλμπίνο Λουτσιάνι, έκανε πολλές εκκλήσεις υπέρ της ειρήνης στη Μέση Ανατολή, όπως δήλωσε ο καρδινάλιος Πιέτρο Παρολίν, υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού και πρόεδρος του Ιδρύματος Ιωάννης Παύλος Α΄ του Βατικανού, στην Ντέμπορα Καστελάνο Λουμπόφ του Vatican News.
GETTY IMAGES
«Ο Ιωάννης Παύλος Α΄ ασχολήθηκε ενεργά με την προώθηση της συμφιλίωσης και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών, καλώντας σε συνεργασία για τη «διαφύλαξη και την ενίσχυση της ειρήνης σε αυτόν τον ταραγμένο κόσμο» και την «αναχαίτιση της τυφλής βίας που μόνο καταστροφές και θλίψη σπέρνει», γράφει η Lubov.
Σύμφωνα με το National Catholic Register, ο Ιωάννης Παύλος συμμετείχε σε δύο διεθνείς ειρηνευτικές προσπάθειες με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις: Στον Angelus της 10ης Σεπτεμβρίου, πρόσφερε μια «τολμηρή» οικουμενική προσευχή για τις διαπραγματεύσεις του Camp David μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου (5-17 Σεπτεμβρίου, το ένα τρίτο της παποσύνης του Ιωάννη Παύλου Α΄) και έγραψε ενθαρρυντική επιστολή στον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ.
Ο φέρετρο με τη σορό του Πάπα Ιωάννη Παύλου Α΄ μεταφέρεται έξω και τοποθετείται μπροστά από το βωμό στην πλατεία μπροστά από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, στις 4 Οκτωβρίου 1978, κατά τη διάρκεια της κηδείας του. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 28 Σεπτεμβρίου.
Επίσης, παρενέβη στην αντιπαράθεση μεταξύ Αργεντινής και Χιλής.
Πάπας Ιωάννης XXIII
Ο Πάπας Ιωάννης ηγήθηκε της Εκκλησίας από το 1958 μέχρι το θάνατό του το 1963. Είναι γνωστός κυρίως για την προώθηση της Β΄ Βατικανής Συνόδου, μιας προσπάθειας εκσυγχρονισμού που ολοκληρώθηκε δύο χρόνια μετά το θάνατό του από καρκίνο.
Ήταν ο τελευταίος Πάπας του οποίου η κηδεία τελέστηκε με το παραδοσιακό τελετουργικό, καθώς ο διάδοχός του, εισήγαγε πιο απλές τελετές για τις παπικές κηδείες.
Η τελετή του περιλάμβανε όλα τα παραδοσιακά στοιχεία: τοποθέτηση της σορού σε τρία φέρετρα (από κυπαρίσσι, μολύβι και δρυ), λαϊκό προσκύνημα εντός της Βασιλικής και εξόδιο ακολουθία με πλήρη παπική επισημότητα. Η ταφή του πραγματοποιήθηκε στους υπόγειους τάφους του Βατικανού, κάτω από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Η κηδεία του Πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙΙ σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής για τις παπικές τελετές, καθώς οι επόμενοι Πάπες προτίμησαν πιο απλά και λιτά τελετουργικά, αντανακλώντας τις αλλαγές που επέφερε η Β΄ Βατικάνεια Σύνοδος και το πνεύμα ανανέωσης στην Καθολική Εκκλησία
Πάπας Πίος ΧΙΙ
Ο Ευγκένιο Πατσέλι, γεννημένος στη Ρώμη στις 2 Μαρτίου 1876, εκλέχθηκε Πάπας το 1939 και υπηρέτησε μέχρι το θάνατό του στις 9 Οκτωβρίου 1958, σε ηλικία 82 ετών. Ο Πατσέλι βοήθησε στην ηγεσία της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και οι υποστηρικτές του συχνά επισημαίνουν τις προσπάθειές του για τη διάσωση Εβραίων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Ο Πάπας Πίος XII είχε δηλώσει ότι μετά το θάνατό του, ήθελε να συντηρηθεί με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που ήταν συνηθισμένος τον προηγούμενο αιώνα.
Η τυπική διαδικασία ταρίχευσης εκείνη την εποχή περιελάμβανε την αφαίρεση των οργάνων από το σώμα και, στην περίπτωση του Πάπα, τη συντήρησή τους σε βάζα. Ωστόσο, ο Πίος XII είπε στον γιατρό του, Δρ. Ρικάρντο Γκαλεάζι-Λίζι, ότι ήθελε το σώμα του να συντηρηθεί χωρίς την αφαίρεση των εσωτερικών οργάνων του.
Ο Πίος XII συντηρήθηκε εξωτερικά με λάδια και ρητίνες πριν τυλιχτεί σε σελοφάν, ένα σύστημα που πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκε με ύφασμα στον Ιησού Χριστό κατά την προετοιμασία του για την ταφή. Αυτό που δεν είχε ληφθεί υπόψη, ωστόσο, ήταν ότι ο Πίος XII πέθανε στην παπική θερινή κατοικία, στο Castel Gandolfo. Ακολούθησε πομπή προς τη Ρώμη, όπου επρόκειτο να τεθεί σε προσκύνημα.
Η έντονη ζέστη επιτάχυνε τις διαδικασίες αποσύνθεσης και σήψης του ελαφρώς ταριχευμένου σώματος. Το σώμα ουσιαστικά «εξερράγη» από τα αέρια που είχαν συσσωρευτεί στο εσωτερικό του την τέταρτη ημέρα της έκθεσης. Στη συνέχεια, η μύτη και τα δάχτυλά του αποκολλήθηκαν, τερματίζοντας αμέσως την δημόσια έκθεση.
Όχι μόνο το σώμα άρχισε να αποσυντίθεται, αλλά αυτό συνέβη μπροστά σε ένα πλήθος πιστών πενθούντων που τρομοκρατήθηκαν από το θέαμα. Σύμφωνα με αναφορές, μέλη της Ελβετικής Φρουράς αρρώστησαν και μάλιστα λιποθύμησαν καθώς η δυσοσμία εξαπλωνόταν.
Η Ανθέα Μπάτλερ, καθηγήτρια θρησκευτικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, δήλωσε στο περιοδικό PEOPLE ότι η στιγμή αυτή σηματοδότησε μια στροφή για την εκκλησία, η οποία ήθελε να κάνει «ό,τι ήταν δυνατό για να διασφαλίσει ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί».
«Αυτό που θέλει η εκκλησία είναι να μπορεί να παρουσιάζει τον πάπα με αξιοπρέπεια, και αυτό δεν ήταν αξιοπρεπές», λέει στο PEOPLE για το ατυχές περιστατικό στην ιστορία του παπισμού.
Πηγή: in.gr
